Vísir Sunnudagsblað - 01.11.1942, Blaðsíða 7
VÍSIR SUNNUDAGSBLAÍ)
1
tmmmmmmm ,mm,.,trnm ... . ii|-|i ■' i ■ m.m ■ ■
Sundurlausir þankar.
Frh. af 5. síðu.
Rauðhettu, sem fann úlfinn í
rúminu hennar ömmu sinnar.
Röddin í fyrirskipunum þeim,
er liann fengi frá dönsku stjórn-
inni, sagði hann, væri ekki rödd
ömmunnar (Danmerkur) held-
ur rödd úlfsins (Hitlers). ....
Að Bandarikin gáfu 20 milljónir
dollai’a til lijálpar eymdinni i
Norðurálfunni árið 1940 og auk
þess 10 milljónir dollara Finn-
landi til stuðnings....... Að
Bandarikjamenn eru yfirleitt
alltaf boðnir og búnir að hjálpa
þeim, sem lijálpar þurfa með.
.... Að þjóðin er nú einhuga,
að standa föst fyrir .... póli-
tískur skoðanamunur þekkist
varla lengur í Iandinu, verkföll
eru örfá og hver og einn er fast-
ráðinn í, að þola þrautir og
skort, ef þörf gerist, til þess að
sjá lýðræðinu borgið.
Margt er minnisstætt.
Fyrir tíu árum siðan, eða
meir, hlustaði eg á útvarp frá
Reykjavík í San Francisco ....
það var ógreinilegt, en „Ó guð
voi’s lands“ var sungið og þetta
var ógleymanlegt og hrífandi
útvarp...... Síðan hafði mér
aldrei heppnast, að heyra útvarp
beint að heiman. En á dögunum
pkum við á fjallvegi einum i
Montana; við vorurn að hlusta á
útvarpið og sagði þá þulurinn
allt í einu, að nú kæmi Reykja-
vik, .... já, Reykjavík .... en
þetta var enskt hjal í ei.num lier-
bryta Bandamanna, en hann
sagði okkur, livað mörg þúsund
svinslæra og þvílík ógrynni af
eggjum og smjöri væri flutt
inn i landið handa hernum......
Þetta var líka „ógleyxnanlegt“
útvarp .... en hrifandi . . nei
.... Tvítug vinkona mín, arner-
ísk, sem eg liafði tal af á dögun-
um .... hér var sixjór og kuldi
og hún kvartaði sáran yfir veði’-
inu .... „eg held mig inni“,
sagði hún, „eg er hrædd við
kuldann, eg er nxesta bleyða" ..
en þessi stúllca stýrir flugvélinni
sinni um allt land, í hvaða veðri
Þetta skjall og fagurgali
hljómaði stöðugt fyrir eyrum
keisarans hvar sem hann var
staddui*, úti eða inni, og þá
ekki sizt, er hann lét sjá sig á
almannafæri við hátiðleg tæki-
færi, og til þess að gefa öllum
til kynna, að allar þjóðir
beygðu sig fyrir honum i lotn-
ingarfullri undirgefni, var hið
útlenda málalið’ látið endur-
taka heillaóskirnar, hver á
sinnar þjóðar tungumáli.
(Fi*amhald).
sem er......í hvert skipti, sem
við ökum að kveldi dags
inn i litlu bæina í Montana, þar
sem gul, blá og x*auð ljósin
blakta, já, allt er baðað i skin-
andi Ijósadýrð, þá dettur mér i
hug kolamyrkrið, sem nú ríkir
yfir stærstu boi’g heimsins . .
Lundúnaborg .... Fyrirlestur,
sem við Adam hlustuðum á og
hann Einár Kvaran hélt á ís-
lendingafundi einum í Los
Angeles á árunum. Þetta var
langur fyrirlestur og góður, eins
og við var að búast og var liald-
inn á íslenzku, en Adam skilur
ekki málið. Hann montar af því
þann dag í dag, að hann hélt sér
vakandi, en við hliðina á okkur
sal íslendingur, sem liraut án
afláts meðan á fyrirlestrinum
stóð.....Hvað litlir krakkar í
Bandaríkjunum oft segja, þeg-
ar við bjóðum þeim smákökur:
„mér er svo sem sama“ ....
Vel sagt. Ilann Einar Benedikts-
son: „orð er á íslandi til um
allt, sem var hugsað á jörðu“
. . . . Og var það ekki hann Hall-
dór Laxness, sem svo skringi-
lega sagði einhversstaðar: „nót-
intáta i kyssir pótintáta úti í
skógi“. .... Saga, sem amerisk
kunningjakona mín sagði mér
einu sinni, og sór og sárt’ við
lagði, að sönn væri .... Hún
var stödd í Grikklandi og var
þar boðið í brúðkaup mikið . .
þarna voru mörg hundruð
nxanns samankomnir, orgelið
þrumaði brúðarsláttinn og
brúðurin, ung og fögur, gekk
með föður sínum inn kirkju-
gólfið og stillti sér við hlið brúð-
gumans, en brúðguminn sté
fram og ságði hátt og snjallt,
svo allir máttu heyra, að hann
áfsegði að giftast stúlkunni,
meður þvi að faðir hennar liefði
svikist um, að gefa þeim Singei’-
saumavél í brúðargjöf, sem
hann þó hefði lofað.....
Frú MacPhei’son sagði þjóni
sinurn, að hún ætti von á gest-
um.
Þjónninn fór þegar á stúfana
og tók allar regnhlifar i foi’stof-
unni og bar á brott.
„En, Alec“, sagði frúin,
„þetta eru allt heíðursmenn“.
. „Eg veit þaÖ,“ sagði Alec, „en
mér flaug i hug, að þeir kynnu
að finna hér gömlu regnhlifani-
ar sinar.“
. •
Inga litla biður kvöldbænina
þegar hún éi; háttuð': „Faðir
vor, þú sem ert á himnúm, gérðu
Osló að höfuðborg i Lissabon.
Amen.“
„Hvað á þetta þvaður að
Kontrakt-Bridge
Eftir Kristínu Norðmann
Nú skuluð þið kynnast gabb- Vestur voru hvorirtveggja i
sögn, sem tókst ekki eins vel liættu, en Austur og Veslur
og sú síðasta. höfðu 60 í seinni leik.
Norður og Suður, Austur og
A Ás-D-10-6-5-4-3
¥ Ás-9-4-2
♦ Ás
♦ 2
A 8
¥ K-10-6-3
♦ 9-8-6
* K-D-9-8-5
A 2
¥ D-8-7
♦ D-G-10-5-3-2
4» Ás-7-6
A K-G-9-7
¥ G-5
♦ K-7-4
* G-10-4-3
Sagnirnar voru þannig:
Suður:
1 spaði
5 lauf
pass
Vestur:
pass
doblar
pass
Norður: Austur:
4 grönd pass
6 spaðar doblar
pass
Suður gaf. Spil hans voru
ekki þannig, að um venjulega
byrjunarsögn væri að ræða. En
liann liafði tamið sér gabb-
sagnir og hugsaði með sér, að
nú væri tækifæri til að leika
á mótspilarana og verða fyrri
til að segja spaðann. Það gæti
ekki verið lnikil áhætta, þar
sem hægt væri að flýja i tigul-
sögnina á eftir.
En aftur á móti gæli það orð-
ið til þess, að varna mótspil-
urunum að vinna rúbertu með
spaðasögn, ef spaðinn lægi
þeirra megin.
Hann byrjaði þvi sögn og
sagði einn spaða með tvistinn
einan.
En sér grefur gröf þótt grafi!
Það fór illa fvrir Suðri í þetta
sinn. Veslur sagði pass, en Norð-
ur gerði sér hægt um hönd og
sagði fjögur grönd!
Nú voru góð ráð dýr. Suður
hugsaði sig lengi um. Átti hann
að segja pass við fjórum grönd-
um, eða átti hann að leyna lauf-
ásnum og segja fimm lauf?
(N. og S. notuðu Blackword
granda-sagnir). Hann tók sið-
ari köstinn.
En Norður fór sinu fram,
treysti byTjunarsögn Suðurs
og sagði hiklaust sex spaða.
Auslur doblaði. Suður þorði
sig ekki að hreyfa.
Aumingja Suður hafði hætt
sér út á Iiálan ís. En Norður,
sem var fikinn í gróðann og
skildi ekki spaugið, ýtti hon-
um æ lengra og á kaf í vökina.
Norður og Suður töþuðu f jór-
um slögum dobluðum í hættu,
en það er == 1100.
Svo fór um sjóferð þá.
BRIDGEÞRAUT.
A 5
¥
A
¥
♦ As-10-8-7-4
* D-G
♦ G-9-3-2
* Ás-10
N
V A
S
• 10-6
¥ 9-5
♦ K-D
* 8
A 9-8
¥ D
♦ 6-5
* 7-6
Lauf er tromp. Suður spilar út. Norður og Suður eiga að
fá fimm slagi.
þýða?“ segir tnóðh’in ásakandi. að þetta var ekki rétt. Og á
„Eg skrífaði þetta í stilinn morgun verður kennarinn
minn í dag. En þegar eg var bú- hræðilega vondur við mig, ef
inn að skila honum, tók eg eftir guð bænhevrir mig ekki.“