Vísir Sunnudagsblað - 15.11.1942, Blaðsíða 8

§ÍÐAM
Kona nokkur, rnjög við aldur,
var kvödd sem vitni. Hafði kom-
ið til handalögmáls i húsi henn-
ar. Dómarinn ávarpaði gömlu
konuna af mikilli nærgætni:
„Verið alls ósmeykar, amma
sæl,“ sagði dómarinn. „Segið
okkur hvað gerðist, blátt áfram,
eins og yður er eðlilegast:
„Nú, dómari góður“, sagði
kerling. „Þetta var svo sem ekki
neitt. Eg varð einskis vör, fyr
en Bill Saunders kallaði Tom
Smith lygara, en Tom reiddist,
greip spýtu, og sló Bill niður.
Vinur Bill dró þá hníf sinn úr
slíðrum, og krukkaði í hann, en
hann beit þá af lionum annað
eyrað. Þá komu þeir Sam og
Jones til skjalanna, vinir Tom,
og tveir eða þrír vinir Bills og
voru nú skammbyssurnar á
lofti, dómari, og hófst svo bar-
daginn.“
•
Padex-ewski, píanósnillingui--
inn heimsfrægi, var á fex-ðalagi
i Connecticut. í þox-pi nokkuru
varð honum gengið fram hjá
húsi nokkui’u. Þar var opinn
gluggi og einlivér sat þar inni
og stritaðist við að leika „noc-
tui’ne eftir Chopin, af lítilli
leikni og list. Padex-ewski gekk
nær og só þá, að á dyrastafnum
var spjald, sem á var ritað:
„Ungfrú Jones.
Píanókennsla.
25 cents á tímann.“
Ungfrúin kom lil dyra og bar
þegar kennsl á hann. Bauð hún
lionum inn og Paderewski sett-
ist við hljóðfæi’ið og lék eins
og aðeins var á hans valdi að
gera. Ungfrúin þakkaði honum
vel og Paderewski fór sína leið.
Nokkurum mánuðum seinna
var hann aftur á ferðalagi
þarna.
Lagði hann leið sína að hús-
dyrum ungfrú Jones, en þar
stóð nú:
Ungfru Jones.
(Nemandi Padei'ewski).
Píanókennsla.
Einn dollar á timann.
•
Bóndakona ein — frá New
Hampshii’e, — skrifaði vei’zlun-
arhúsi, sem seldi einhvers kon-
ar „lífs-elixir“:
„Fyrir fjórum vikum vai’ eg
svo máttfarin, að eg gat ekki
flengt krakkana, en nú, þegar
Vísm SUNNUDAGSBLAf)
Tizknisýning: hjá Ninon
Kjólaverzlunin Ninon hélt tízkusýningu að Hótel Borg um miðjan
s.l. mánuð. Sýningin vakti mikla athygli, enda var mjög til hennar
vandað. Voru þar sýndir nærri 40 stuttir dag- og kvöldkjólar, og
40—50 síðir samkvæmiskjólar. Bar sýningin ekki aðeins vitni um
mikla fjölbreytni í tízku, heldur bar hún og vitni um frábæran smekk.
Eigandi verzlunarinnar Ninon er ungfrú Ingibjörg Helgadóttir, en
myndin hér að ofan er af ungfrú Helgu Tryggva, sem klædd er ein-
um fegursta kvöldkjólnum, sem gaf að lita á sýningunni.
eg ei’ búin að taka inn úr 3
flöskum af hinum ágæta lífs-
elixír ykkar, geng eg að öllum
störfum, flengi krakkana og
karlinn líka, ef svo ber undir.
Guð blessi ykkur.“
•
Jock: „Sandy, ef eg hnigi í ó-
megin og þú ættir whiskyflösku,
mundirðu þá krjúpa á kné og
liella í mig whiskysopa?"
Sandy: „Nei, eg mundi standa
uppréttur og súpa á lienni sjálf-
ur, því að þá veit eg, að þú
mundir spretta á fætur, án þess
eg þyiTti meira fyrir því að
hafa.“
•
Enskai’ dansmeyjar á aldrin-
um 18—24 óra eru nú næstum
liættar að sjást á skemmtistöð-
um. Það er Ernest Bevin, verka-
málaráðherra Breta, sem á sök
á þessu, því að hann vill fá all-
ar heilbrigðar stúlkur á þessum
aldri i hergagnaverksmiðjurnar
i Bretlandi. Áður var leikhúsum
og öðrum skemmtistöðum
bannað að ráða stúlkur á þess-
um aldri og eftir því sem ráðn-
ingarsamningar þeirra runnu út
voru þær teknar til verksmiðju-
vinnu.
Ameríski herinn er búinn að
láta prenta nýja tegund af spil-
um handa hermönnunum. t
stað venjulegra mynda af kóng-
um, gosum og drottningum eru
á þeim myndir af allskonar
flugvélum, amerískum, brezk-
um, japönskum, þýzkum og ít-
ölskum. Er þetta gert til þess að
hermennirnir geti lært að
þekkja hinar mismunandi teg-
undir, sem i notkun, eru um
heim allan og skjófi ekki í mis-
gi’ipum vinaflugvélar í stað
fjandmannaflugvéla.
300.000 konur eru nú starf-
andi í hinum ýmsu opinberu
skrifstofum í Bandaríkjunum.
Eru þetta helmingi fleiri konur
en voru starfandi árið 1939.
Fleslar starfa í höfuðborginni,
eða á annað lmndrað þúsund,
en hinar hingað og þangað um
allt landið.
•
General Eleclric félagið am-
eríska keypti nýlega heila brú
af ríkinu. Yildi svo illa til, að
þegar félagið þurfti að byggja
brú á milli gamals verksmiðju-
svæðis og nýs, er átti að fara að
taka i notkun, þá gat félagið
elxki fengið leyfi fyrir efninu.
Leitaði það þá á náðir ríkisins,
er kvaðst geta selt því gamla
brú af réttri stærð, þ. e. 88 feta
langa. Tókust samningar og
voru báðir aðilar hinir ánægð-
ustu.
Það er mjög óvenjulegt að kýr
eigi tvo kálfa í einu og enn
sjaldgæfara, að þær eignist þrjá
í einu. Þetta kom fyrir ekki alls
fyrir löngu í borginni Hot
Springs í Arkansas-fylki, vestan
hafs. Hver kálfur vóg fjörutíu
pund við burðinn.
•
Áttræður maður í New York-
fylki i Bandaríkjunum hefir
búið til hjólbarða úr tré til að
nota á bilæ Er bjólbarðinn
gerður úr mörgum tréþynnum,
sem eru limdar saman með
valnsheldu lími, og vegur 62
pund. Þegar ekið er á ósléttu
grjóli heyrist nokkur hávaði í
þessum nýja hjólbarða, en á
malbikuðum vegi „malai’ hann
alveg eins og venjulegur
gúmmibjólbarði“. Eftir 200
kílómetra sást ekkerl slitáfyrsta
hjólbarðanum, er reyndur var,
og uppfinningamaðurinn taldi,
að hann mundi geta staðizt
16.000 km. akstur, án þess að
um þyrfti að skipta.
•
Þegar íbúar eins af bæjar-
hlutum Los Angeles þótti borgin
ekki hafa nógu fullkomið
slökkvilið með tilliti til þess, að
styrjöld geisaði- í lieiminum,
tóku hundrað þeirra sig til og
keyptu nýjan dælubíl og seldu
bænu.m hann aflur fyrir 1 —
einn — dollar.
•
Ritskoðendur verða að gæta
skyldu sinnar, en sumir þeirra
eru fúsir til að hlaupa undir
bagga með Freyju. Fyrir
skemmstu fékk stúlka í San
Francisco bréf frá unnusta sín-
um, er var í setuliði á einni af
eyjum Bandarikjanna á Kyrra-
liafi. Inni i umslaginu var að-
eins lítill seðill, er á var ritað:
„Unnustinn yðar elskar yður
enn þá, en hann er of laus-
máll!“
•
Þúsundir brönugrasa liafa
verið rifin upp með rótum á
búgarði Sir Jeremiah Colmans
— sem mustarðurinn er kennd-
ur við — í Surrey-héraði i Eng-
landi. í stað brönugrasanna (or-
kideanna) verður hafin ræktun
tómala á landi Sir Jere-
miah. Hann ræktaði brönu-
grös í 50 ár sér til skemmtunar,
en þegar skömmtun á kolum
var tekin upp varð að hætta við
þessa ræktun þar eð hún krafð-
ist svo mikils hita.
•
Hæslu og lægstu staðir í
Bandaríkjunum eru báðir í
KaKfomíufylki og það eru að-
eins hundrað kílómetrar á
milli þeirra. Hæsti staðurinn er
Mount Whitney, en sá lægsli
er bo(n Dauðadalsins.
•
«
Harry A. Lason vildi ganga i
ameríska flotann hvað sem
það kostaði. Hann gerðist sjálf-
boðaliði í marz-mánuði síðast-
liðnum, en-vegna þess, að hann
var hvorki meira né minna en
236 pund og fimm bama faðir
að auki, vildi flotinn ekki líta
við honum. Lason dó þó ekki
ráðalaus, því að hann byrjaði
þegar að megra sig og þegar
hann hafði lézt um 51 pund,
reyndi hann aftur. Þá var hann
tekinn.