Vísir Sunnudagsblað - 05.09.1943, Qupperneq 5

VÍSÍR SUNNUDAGSBLAÐ
^ «=”=■--- SUSSBLiUX
S
Um það, að þetta hafði verið
Bonaire, sem eg sá.
Næsta dag héldurn við stýri-
maðurinn enn ráðstefnu yfil'
kortunum. Hann hélt, að við
myndum vera um 10 mílum
norðan við Cura?ao. Við sigld-
um enn um stund til norðurs, en
síðan snérum við til suðurs. Ef
eg hitti ekki á Cura?ao ætlaði
eg að reyna að ná til Venezuela-
strandarinnar. Þó var hið fyrra
betra því að í Cura^ao er ágætt
sjúkrahús.
Á ðaginn var heitt, næturnar
kaldar. Og allir i bátnurn voru
þjáðir og niðurdregnir. En við
höfðum nægilegt vatn og kex,
súkkulaði og mjólkurduft.
Um kvöldið lygndi og okkur
rak, en eftir sólarlagið kom dá-
lítil gola, svo að við gátum hald-
ið áfram. Þá um nóttina fund-
um við lykt frá landi og oliu-
hreinsunarstöðinni i Curagao.
Eg lét þá fella seglin og lagðist
við rekakkeri.
Rétt fyrir dögun lét eg senda
upp flugelda, en i-dögun sást
ekkert land. En um miðjan
morgun sáum við Cura^ao
greinilega. Þangað voru þá um
15 mílur. Við rérum í áttina
þangað allan daginn, en vindur
og straumur var iivorttveggja
á móti, svo okkur miðaði ekk-
ert.
Seinnipartinn sáum við skútu,
sem stefndi til norðurs um mílu
frá okkur. Það var „Mississippi“
frá Bonaire á leið þangað frá
Venezuela. Eg sendi upp flug-
elda og hún kom og tók okkur.
En suma af þeirn særðu var
ekki hægt að flytja, svo að þeir
voru hafðir i bátnmn, sem var
lekinn aftan í.
Um nóltina komum við til
Bonaire. Þar vorum við „fæddir
og klæddir“ og hugsað um þá
særðu. Eg sendi skeyti til Cura-
qao og gaf upp stað björgunar-
flekanna, svo að þeirra yrði
leitað.
Snemma næsta morgun kom
flugvél og tók þá særðu til
Cura^ao. Seinna um daginn kom
íiún aftur og sótti okkur hina.
Þegar eg kom til Curagao átti
eg samtal við liðsforinga úr
sjóhernum og kaptein úr flug-
liernum. Liðsforingjann þekkti
eg áður. Enn staðsettum við
flekana.
Flotastöðinni gaf eg skýrslu
um dauða og særða og árásina
yfirleitt. Einnig gaf eg ameriska
konsúlnum skýrslu.
Einn af kaupmönnum Cura-
^aoborgar kom skömmu eftir
komu mína í heimsókn og með
honum tvær ljómandi fallegar
dætur hans. Þeim þótti árásin
grátleg og spurðu okkur margs
CLARK LEE:
#■ . -
Japanir hafa þegrar
nnnið sitt stríð.
Eftirtektarverðar staðreyndir, er sýna, hversu alvarlega
Kyrrahafsmálin standa fyrir Bandaríkjunum.
„við erum reiðubúnir til að fórna 10 milljónum
manna — hve mörgum viljið þið fórna?“, spurði
japanskur hershöfðingi i samtali við greinarhöfund-
inn, sem er fréttaritari Associated Press, um Kyrra-
hafsmál.
Nokkrum mánuðum, fyrir á-
rásina á Pearl Harbor veitti
Kanazawa aðmíráll i japanska
flotanum mér viðtal í skrifstofu
sinni í Shanghai. „Þetta er hern-
aðarstaðan á Kyrrahafi,“ sagði
hann um leið og liann benti ú
geisistórt kort á veggnum. —
„Varnarlina Ameríku myndar
þríhyrning, með hornum á Al-
aska, Hawaii og Panama. En
ykkur sést venjulega yfir að
Japan hefir einnig þríhyrnda
um hana. Og kaupmaðurinn
vildi allt fyrir mig gera og
þekkti eg hann þó einungis laus-
lega.
Tveim dögum seinna var út-
varpað frá Berlín nákvæmri lýs-
ingu á árásinni á Norlantic.
Þar var sagl, að kafbáturinn
hefði neyðst til þess að skjóta á
okkur, því að við hefðum hafið
skothríð á hann. Því var bætt
við, að Þjóðverjar skytu aldrei
á óvarin skip. Þegar þessi ná-
lcvæma lýsing kom skildúm við
hina einkennilegu vináttu kaup-
mannsins.
Eg var i niarga daga í Cura-
<;ao, til þess að stjórna leit að
björgunarfíekunum. Á hverjum
degi fór eg i flugvél yfir stórt
svæði, en leitin bar engan ár-
angur.
Viku eftir að eg kom til Cura-
£ao fékk eg þær fréttir, að tveim
af áhöfninni hefði verið bjargað
áf fleka og væru nú komnir til
Trinidad vel hressir.
Frá Cura<;ao fór eg skömmu
síðar til Miami og þangað kom
svo áhöfnin, þegar hún var orð-
in hress.
Og 38 dögum eftir að Nor-
lantic var sökkt kom seinni flek-
inn upp að Venezuelaströndum.
Á honum voru þrír menn, og
þeir voru allir við góða heilsu,
þrátt fyrir þessa löngu útivist.
Flestir þeirra, sem á Norlan-
tic voru, eru nú komnir í nýjar
sæfarir. Að því er virðist kæra
þeir sig kollótta, en eg veit að
þeim er órótt innanbrjóts.
Þeir þrá hefnd!
(Lauslega þýtt).
varnarlínu, sem nær frá Yoko-
liama, hingað“ — hann benti á
kortið — „og hingað“.
Þetta „liingað og hingað“ á
kortinu voru Singapore og Nýja
Kaledónia, sem þá voru lönd
Breta og Frakka, en út af þvi
gerði Kanazawa sér enga rellu.
„Ef svo óheppilega skyldi vilja
til að strið brytist út á Kyrra-
hafi,“ hélt hann áfram, „mun-
um við taka þá staði, sem við
þörfnumst til að gera varnar-
linu okkar fullkomna. Við mun-
um allsstaðar koma okkur vel
fyrir, og ef ykkur tækist að
lenda á einhverjum stað sem
við höldum, munum við berjast
grimmilega um sérhvern þuml-
ung, sem við höfum á valdi
okkar. Við munum gera ykkur
þetta svo dýrkeypt, að amer-
íska þjóðin mun missa móðinn
og fallast á að Japan eigi að
rökréttu að ríkja i Austur-
Iöndum“.
Japanir hafa ekki ennþá náð
Nýju Kaledoniu á sitt vald, en
þeir hafa tekið öll önnur lönd
og bækistöðvar, sem þeir þörfn-
uðust. Þeir drottna nú yfir 300
milljónum manna og riki þeirra
nær yfir 3.250.000 fermílur.
Eftir áætlun ....
Sannleikurinn er sá að Japan
hefir raunverulega þegar unnið
silt stríð. Allt sem Japan þarfn-
ast nú, til að verða mesta veldi
heimsins, er aðeins timi til þess
að skipuleggja vel sitt nýja
heimsveldi og til að sameina
þjóðir Asíu undir forystu sinni.
Við erum að veita Japan
þennan tírna. Bak við net af
varnarvirkjum, sem við erum
ekki ennþá byrjaðir að, reyna
að ná á okkar vald, notar það
sérhverja mínútu til að tryggja
aðstöðu sína í Austurlöndum,
bæði hernaðarlega, fjárhagslega
og stjói-narfarslega. Ef við
byrjum ekki strax að berjast
við Japani, með öllum vopunm,
sem við höfum yfir að ráða, og
ef við komum ekki i veg fyrir
að Kínverjar gefist upp, getum
við komizt að raun um að ó-
mögulegt verður fyrir okkur að
ná aftur þeim stöðum, sem Jap-
anir liafa hertekið.
Loftárásír — þegar í stað.
Japan liggur nú mjög opið
fyrir loftárásum. Mestur hluti
þungaiðnaðar þess er ennjjá á
litlu svæði, sem liggur á 400
milna landræmu á ströndinni
suður og vestur af Tokio. Meira
en 30 millj. manna búa og
starfa í hinum miklu hafnar-
horgum Tokio, Yokohama, Na-
goya, Kobe, Osaka, Shimnoseki
og Moji. Ef harðar loftárásir
yrðu gerðar þegar í stað á þess-
ar borgir, mundi Japan bíða
óbætanlegt tjón.
Eftir aðeins sex mánuði frá
því í dag, getur verið allt öðru
máli að gegna. Japanir eru
byrjaðir að dreifa iðnaði sínum.
Þeir eru þegar farnir að kalla
Manchukuo „vopnabúr heims-
veldisins“. Nokkrar þungaiðn-
aðarverksmiðjur liafa verið
settar upp í Norður-Kína, Koreu,
Slianghai, Manila og Singapore.
Markmið þeirra er að dreifa
þeirn yfir svo stórt svæði að
mörg þúsund flugvélar þyi'fti
til að valda verulegu tjóni á
þeim.
Gnægð hráefna ....
Fjárhagsmál hinna herteknu
landa hafa nú þegar verið tekin
til meistai-alegi’ar yfii'vegunar.
Frá Filippseyjum fá Japanir
ki'óm og kopar; Malaja-Iöndin
leggja til tin og gúmmí; kolin
koma frá Selangor-námunum.
Japanir tilkvnna að allar gúmmi
ekrurnar nema ein, liafi nú tek-
ið til starfa á ný; að olíulindirn-
ar á Sumatra framleiði nú flug-
vélaþenzín; að mildar birgðir
af kolum, hráolíu og gulli, kop-
ar, mercury og sinnober hafi
fundizt á Borneo. Franska Indó-
Kína leggur til hrisgrjón og kol;
Java leggur til gúmmi, kinin
og olíur. I Norður-Kína er allt
það járngrýti og kol, sem Jap-
anir þarfnast.
Dýrmæt hráefni frá lier-
numdu löndunum eru send
bandamönnum Japana, mönd-
ulveldunum. Áströlsk flotadeild
hertók ítalskt flutningaskip,
hlaðið gúmmíi, kinini og hval-
olíu, sem flytja átti til Þýzka-
lands. Skipshöfnin upplýsti að
skipið hefði þegar farið þrjár
ferðir frá Kobe til Bordeaux og
að síðan s.l. haust hefðu a. m. k.
26 skip rofið hafnbann Breta.
Á bakaleið sinni frá Evrópu
flytja þessi skip vélahluti frá
Þýzkalandi, þar á meðal efni til
flugvéla. Japanir tilkynntu ný-
lega, að þeir væru nú byrjaðir
að framleiða þýzkar steypiflug-
vélar.