Nýja dagblaðið - 23.07.1936, Blaðsíða 2

t
N t J A
DAGBLAÐIÐ
M'ordur - V estur
Til Norðurlandsins eru ferðir — um Borgarnes —
og áframhaldandi til Austurlandsins á sunnudögum og
föstudögum. Til Dala og A -BarðastrandarBýslu á mið-
vikudögum og laugardögum og Hólmavíkur á miðviku-
dögura. Til Stykkishólms á þriðjudögum, föstudögum og
r
laugardögum. Til Olafsvíkur á þriðjudögum og föstu-
dögum. Upp um allt Borgarfjarðarhérað eru venjulega
ferðir frá Borgarnesi strax eftir komu Laxfoss þangað.
Beinustu og ódýrustu ferðirnar norður og vestur
á land eru með Laxfossí til Borgarness og þaðan með
bifreiðum.
Farseðlar og nánari leiðbeiningar hjá:
Afgreiðslu Laxfoss Bifreiðastöð íslands
sími 3557. sími 1540.
Háryötn A.T.E.
Eau de Portugal
Eau de Cologne
Eau de Quinine
Bay Rhum
ísvatn.
Reyniö það og sannfærist um gæðin.
Smekklegar umbúðir.
Sanngjarnt verð.
Afengísverzlun
r í k í sí n s.
í Allt meö íslenskum skipuni!

„----VEIT ÉG ÞAÐ, en það
er þó að minnsta kosti eitt
sem má reyna til að bæta
og blíðka skapið með og pað
er REGLULEGA GOTT KAFFI
En ef þú villt búa til óað-
fínnanlegt kaffí þá verðurðu
blessuð góda að nota
PRtVJU
Hitar, ilmar, heillar drótt,
hressir, styrkir, kætir.
Fegrar, yngir, færir prótt
Freyju kaffibæti.
Danska skáldið
Holger
Drachmann
Eftir Eirík Sigurðsson
kennara á Akureyri.
(Framhald).
Brandes vann þá að háskóla-
fyrirlestrum sínum, sem hann
flutti nokkru síðar og vöktu
mikla athygli. Brandes veitti
þessum ritgerðum Drachmanns
sérstaka eftirtekt. 0 g dag
nokkum heimsótti hann Drach-
mann á málaravinnustofu hans,
og þakkaði honum fyrir grein-
arnar, og hann lauk máli sínu
með þessum orðum: „Það eru
fáir hér, sem skrifa þvílíkan
stíl, sem þér gerið“. Nokkru
síðai' spurði Brandes hann,
irvort hann hefði ekki ort
kvæði. Drachmann sagði, að
það hefði hann að vísu gert, en
þau stæðust ekki gagnrýni. Þá
sagði Brandes ákveðinn: „Þér
hljótið að geta ort kvæði“.
Daginn eftir var Drachmann
að mála landslagsmynd frá
Thems. Allt í einu kastar hann
penslinum og tekur blað og
penna. — Honum flaug í hug
atburður eitt kvöld, sem hann
hafði séð í fátækasta hluta
Lundúnaborgar. Og hann skrif-
aði niður í einni svipan kvæðið
„Enskir socialistar“. Skömmu
síðar var það prentað, og bráð-
lega fylgdu fleiri kvæði á eftir.
Þetta var fyrsta sönnun þess,
að penninn gat betur túlkað
innstu hugrenningar Drach-
manns en pensillinn. Bráðlega
varð Drachmann frægt skáld,
sem ritaði bæði í bundnu og
óbundnu máli. Lagði hann þá
I málaralistina að mestu leyti á
: hilluna.
Þannig vildi það til að Drach-
mann varð fyrsta skáld raun-
sæisstefnunnar í Danmörku,
þó hann væri ekki nema að
| litlu leyti sammála þeirri
! stefnu í skoðunum. En það sem
! þeir Brandes áttu sameiginlegt
j var útþráin.
Árið 1872 gefur hann út
tvær bækur, aðra í bundnu, en
hina í óbundnu máli. Nokkur
viðvaningsbragur var á þeim,
en þó góðar lýsingar með. Og í
þeim spegla sig hugsjónir þær,
ei' þá voru efst á baugi.
Hann fylgdist vel með helztu
1 stefnum þess tíma og hann
hallaðist að verkalýðshreyfing-
unni, en þó meira af sálfræði-
legum ástæðum, en frá stjórn-
arfarslegu sjónarmiði. Hann
liafði fyllstu samúð með alþýð-
unni og unni henni réttlætis.
Hann starfar því mikið út á
við í ýmiskonar félögum og
hópum um þetta leyti. En sam-
tímis verður hann afskiptalaus
um heimilið. En það gat unga
„bamabrúðin" hans ekki þolað.
Hún hafði hrifizt af hinu hrif-
næma og fjölþætta æskulífi
Drachmanns. En nú sneri það
ekki lengur að henni, heldur út
á við að hinum og öðrum mál-
efnum. Hún verður óánægð yf-
ir hinu órólega heimilislífi.
Hann aftur á móti gat ekki
breytt til. Samkomulagið fór
út um þúfur. Þau urðu að
skilja.
Svo skiptir hann eignunum
í tvo hluta, og lætur konu sína
og dóttur hafa annan þeirra.
Svo fer hann í ferðalag — sár-
hryggur, en þó í öðru ánægður
að vera aftur óbundinn og
frjáls. Hann ætlaði til Suður-
Ameríku, en komst aldrei
lengra en til Hamborgar vegna
peningaleysis. 1 Hamborg skrif-
aði hann bók er hann nefndi
„Dæmpede Melodier“ (Lækk-
andi lög). Það nafn gefur hug-
mynd um hugrenningar hans
um þessar mundir. Hann syng-
ru þar um ljósar sumamætur
og hverfandi kvöldstemningar.
Bók þessi ber merki skilnaðar-
ins — hann saknar heimilisins
og ungu bamabrúðinnar sinn-
ar. Hann kom heim til Dan-
merkur aftur um haustið.
Strax næsta ár fór Drach-
mann aftur utan. Hann fékk
utanfararstyrk fyrir tilstilli
föður síns, sem þá var orðinn
prófessor. I það sinn fór hann
til ítalíu og veiktist þar. Frégn-
ii um veikindi hans voru mjög
ýktar í blöðunum. 1 einu
sænsku blaði var hann talinn
dáinn, og fékk hann æfiminn-
ingu sína senda suður á Ítalíu.
— Þegar honum batnaði fór
hann til Þýzkalands og var þar
um veturinn, og í janúarmán-
aðarlok hafði hann stóra skáld-
sögu undirbúna til prentunar.
Þennan vetur kynntist hann
Hinrik Ibsen. Þennan sama vet-
ur skrifaði hann kvæði það,
sem síðar er frægt orðið, og
þýtt hefir verið á íslenzku fyr-
ir nokkrum árum. Það er kvæð-
ið „Sakuntala“. Hann kom einu
sinni í leikhús um veturinn,
þar sem leikið var indverska
æfintýrið „Sakúntala". Kvæðið
skrifaði hann á skemmtiskrána
milli þátta. Þetta var veturinn
1.876.
Smátt og smátt fær Drach-
mann fleiri og fleiri nýja
strengi fram á hörpu sinni.
Ljóðrænan verður yfirgnæf-
andi Rímið strengir öll ytri
bönd. í þessari ferð skrifaði
hann kvæðabókina „Kvæði frá
hafinu“. í þeirri bók kemur
fram margt nýtt. Formið var
laust og efnið mótað af hugblæ
og tilfinningum skáldsins, en
lítið um hin praktisku málefni
eins og raunsæisstefnan krafð-
ist. Það var auðséð, að Brandes
stjómaði ekki lengur penna
hans. í hinni rómantísku stefnu
átti Drachmann heima. Og með
næstu bókum sínum segir hann
skilið við Brandes og raunsæis-
stefnuna — „hinn þurra úr-
lausnarskáldskap", eins og
hann kallaði hana.
Framh.