Alþýðublaðið - 01.05.1922, Blaðsíða 4
4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
■
Bílstjórar.
Við höfum fyrirliggjandi ýmsar
Stærðfr af Willard rafgeymHm f
bfla — Við híöðum og gerum
yið geyma. -— Höíuém sýrur.
Hf Rafmf. Hiti & JLjés
Laugav 20 8 S rni 8 30 Aðal
umboðsm íyrir Willará Storsge
Battary Co Oeveland U. S A
Gr&mmófÖDn, næstum
nýr, Htið notaður, til rölu með
tækiíærisverði. Ái«;r v. á.
Níu myndir
úf lííi meistítrans
eftir Olýert Ricard
er bezta fermingargjöfin
Fæ t ttja bóttsolonum.
Bókay. Signrjóns Jónssonar
L^ugaveg 19.
Aiþbl. kostar I kr. á mánuði.
Ritstjóri og ábyrgðnrmaður:
ólafur Friðriksson.
Pieutsnuðjíin Gutenberg.
Alþýðubrauðgerðin
vill mælast ti! þess, sð þeir viðskiftavinir hennar, sem ætla burt ór
bænum, en eiga ó'.okin viðskifti, geri svo vel að koma til viðtals
f
aður en þeir f&ra.
Frá landssímanu
29. apríi 1922.
Frá 1. maf næstkomandi iækka símskeytagjöld isnanlaads þannfg,
að stofagjaldið (1 króna) af hverju símskeyti verður afnumið, og gjaldið
telst eins og áður, 10 aurar íyrtr hvert orð, minsta gj»Id 1 króna
fyrir hvert skeyti. Fyrir innanbæjarskeyti reiknast helmingur ofan-
nefnds símskeytagjalds Fyrir hraðskeyti reiknast þrefalt gjald. Gjöld
fyrir símspóstávísanir lækka ór 3 niður í 2 krónur.
Tii SÖÍU 2 r.ýleg meðalstór barnarúm með fjaðramadressurn,
barnastóiar, hengilampi o. m. fl. — Tækifærisverð ef keypt er strax.
Laugaveg 15, '
Brunabótatrygglngar
á húsum (einnig húsum í smíðum), innanhúsmunum, verzlunarvöruin
og aliskonar lausafé annast Slghvatur Bjarnsson banka-
stjóri, Amtmannsstíg 2 — Skrifstofutími kl. 10—12 og 1—
Edgar Rice Burrougks'. Tarzan.
ins, að eitt af ljónunum hafi < gærkveldi gengið laust.
Ó, Jane, þér vitið ekki i hve ströngu stríði eg á“.
Jú, Philander; en þó okkur þyki öllum vænt um
hann, getið þér einn ráðið við hann. Því þó ykkur
verði stundum sundurorða, ber hann mikla virðingu
fyrir lærdómi yðar og metur mikils röksemdir yðar.
Vesling karlinn kann ekki skil á speki og fróðleik".
Philander varð hálf vandræðalegur á svipinn, og hélt
af stað á eftir Porter, og í huganum var hann að velta
því fyrir sér, hvort hann ætti heldur að vera glaður eða
gramur yfir þessum vafasömu gullhömrum Jane.
Tarzan sá vonbrigðin á andliti aðkomufólksins, þegar
það sá Örina halda til hafs. Vegna þess að skipið var
líka nýung, lagði hann af stað fram á oddann norðan
við höfnina, til þess að sjá skipið betur og vita í hvaða
átt það héldi.
Hann skundaði grein af grein og komst fram á odd-
ann rétt 1 því að skipið sigldi fyrir hann, svo hann sá
ágætlega þetta dásamlega fljótandi hús.
Um tuttugu meun hlupu fram «g aftur skipið; þeir
toguðu í reipi hér og þar.
Hægur andvari stóð af landi og hafði skipið siglt af
höfninni með fáum seglum, en nú var hverri tusku
tjaldað, svo komist yrði sem fyrst frá landi.
Tarzan dáðist að tíguleik skipsins. Hann langaði til
að vera í þvf. Alt í einu kom hann auga á reyk yst
við sjóndeildarhringinn, og hann furðaði á þvi hvernig
rokið gæti úr vatninu.
Vörðurinn í siglutré Örvarinnar hlaut að hafá séð
þetta um likt Ieyti, því alt í einu var farið að hreyfa
til seglin. Skipið snérist og Tarzan sá, að það mundi
aftur koma til lands.
Menn sem fram á stóðu fleygðu út reipi, sera eitthvað
var fest í endann á. Tarzan var forvitni á að vita
hverju það sætti.
Skipið snérist upp í vindinn. Seglum var hlaðið.
Menn hlupu um skipið.
Báti var skotið út, og stór kassi látinn í hann. Tólf
sjómenn lögðust á árarnar og réru til lands; báturinn
stefndi beint þangað sem Tarzan húkti á grein.
Tarzan sá, að maðurinn með rottuandlitið sat í
skutnum. •
Báturinn lagði brátt að landi. Mennirnir stukku út
úr honum og settu kassan á land. Þeir voru norðan á
oddanum, svo ekki sást til þeirra frá kofanum.
Mennirnir áttu um stund í þrefi. Því næst lagði mað-
urinn með rottuandlitið af stað með nokkrum félögum
sínum upp á bakkann og stönsuðu þeir undir trénu,
sem Tarzan duldist f. Þeir litu f kringum sig um stund.
„Hér er góður staður", sagði maðurinn með rottuand-
iitið, og benti á jörðina við rætur trésins.
„Hann er eins góður og hver annar", svaraði einn
sjómaðurinn. „Ef þeir næðu í okkur með fjársióðinn,
mundi hann hvort sem er vera tekinn af okkur. Við
getum gjarnan grafið hann hér í von um að einhver
okkar sleppi við galeyðurnar og geti sfðar vitjað hans
og hlotið gott af“.
Maðurinn með rottuandlitið kallaði nú til þeirra sem
beðið höfðu við bátinn. Þeir komu með spaða og járn-
kari.
„Fljótt — bölvaðirl“ öskraði Snipes.
„Flýttu þér sjálfurl" svaraði einn maðurinn gremju-
lega. „Þú ert enginn aðmíráll hér---------aulinn þinn“.
„Eg er nú kapteinn samt, eg skal kenna þér það,
bullan þ(n“, skrækti Snipes og bölvaði ógurlega.
„Hægan piltar", mælti einn þeirra, sem ekki hafðí