Tíminn Sunnudagsblað - 22.07.1962, Page 3

líkur eru til þess, að sitkagreni
og hvítgreni frá Alaska, eðal-
greni frá Síberíu og greni og
fura frá Svíþjóð, Noregi og
Finnlandi geti einnig vaxið
þar.
Árin 1953 og 1954 var lerki,
fura, greni og birki, gróðursett
í tvo hektara lands í kjarr-
lendi, nálægt botni Eiríksfjarð
ar — Voru plönturnar aldar
upp á Sjálandi, og höfðu sætt
mjög harkalegri meðferð, áður
en þær komust til Eiríksfjarð-
ar. Þær voru teknar upp í marz
mánuði og síðan geymdar í
körfum í kæliskápum við
tveggja stiga hita í tvo mánuði.
Loks voru þær fluttar til Græn
lands á skipi í maímánuði, og
þegar í Eiríksfjörð kom, var
mikið af lerkinu og birkinu
tekið að springa út, og urðu
á þessum plöntum mikil van-
höld. Greni og fura stóðst
þessa þolraun betur, og er rúm
lega helmingur af þeim teg-
undum enn lifandi.
Mörg fyrstu árin var vöxtur
plantnanna mjög tregur, og
stóð svo þar til sumarið 1959,
að hann jókst skyndilega. 1960
og 1961 var hann enn betri, og
þykir af því sýnt, að þessar
tegundir geti vaxið í Eiríks-
GrænlandL
firði, þegar plönturnar hafa
náð að raeta sig vel. í fyrravor
vaT hæsta lerkihríslan í Eiríks-
firði orðin tveir metrar, en
annars var lerkið yfirleitt frá
einum metra á hæð upp í hálf-
an annan. Hafði það vaxið um
tíu til fimmtán sentimetra
sumarið 1960. Sitkagreni og
eðalgreni var þá orðið um
fimmtiu sentimetra hátt, og
hafði vaxið langmest tvö síð-
ustu sumurin. Sænsk skógar-
fura hafði vaxið öllu minna.
En Danir eru vongóðir um á-
rangur, því að þeim þykir sýnt,
að nú sé að koma skriður á
vöxtinn.
Annar reitur er um hálf-
tíma gang frá Brattahlíð, sunn-
an í hálsunum ofan við byggð-
ina þar. Þar var gróðursett
rauðgreni frá Svíþjóð þessi
sömu ár. Það hefur dafnað
vel og var vorið 1961 fimmtíu
til áttatíu sentimetra hátt. En
það er þar eins og inni í Ei-
ríksfirði, að plönturnar uxu
mjög tregt, þar til sumarið
1959.
Nú er bú^ð að gróðursetja
tuttugu þúsund plöntur, sem
aldar hafa verið í Grænlandi
og sýnir repnslan, ayj um sjö-
tíu og fimm af hundraði iifa
gróðursetninguna af. Þetta er
einkum Síberíulerki og hvít-
greni frá Alaska, og hefur
langmest af þessum plöntum
verið gróðursett við Tasermíút-
fjörð, í Nanortalíkhéraði, syðst
á Grænlandi. Vöxtur þessara
plantna er þó lítill enn, enda
svo skarnmt um liðið, að þess
er ekki að vænta, að þær hafj
náð sér á strik. Þessi gróður-
setning hófst ekki fyrr en
1959. En plötnurnar eru hraust
legar, og enginn vafi þykir á
því, afs þær muni dafna.
Starfinu í gróðrars’töðinni í
Úpemavíarssúk er hagað á
þann hátt, að sáð er í sólreiti í
maímánuði, og spírar fræið
undir gleri á þremur vikum.
í lok júhmánaðar er glerið tek-
ið af sáðbeðunum, og standa
plönturnar eftir það undir ber-
um himni. Að tvejmur eða
þremur árum liðnum eru þær
teknar úr sáðbeðunum og gróð-
ursettar með auknu vaxtar-
rými. Eftir tvö ár eru þær svo
hæfar til plöntunar á þeim
stað, þar sem þeim er ætlað
að vaxa til frambúðar.
) Um tuttugu þúsund plöntur
fást nú árlega úr sáðbeðum í
Úpernavíarssúk, svo að unnt
verður ayj taka stærra land en
áður til skógræktar, enda er
óþrotlegt kjarrlendi inni í
fjörðum Grænlands, sem vel er
fallið til slíks, úr því að barr-
viðirnir geta á annað borð lif-
að þar og dafnað, þrátt fyrir
stutt sumur og áfellasamt tíð-
arfar.
Kjarr, birki og víðir við Kúgssúakfjail.
T í M I N N
SUNNUDAGSBLAÐ
483