Tíminn Sunnudagsblað - 22.07.1962, Síða 15
fór upp í brekkurnar fyrir ofan þá
og horfði yfir túnið með bæjarrúst-
unum, fjósinu, kviunum, stekknum,
nátthögunum. Þetta liggur allt eins
og opin bók, og íslenzkur gestur, sem
á það horfir, verður undarlega snort
inn af slíkri sjón, í framandi landi.
Þetta er eins og partur af íslandi.
Og sú hugsun sækir fast á, hvílíkt
ólán það var fyrir norrænar þjóðir
yfirleitt, ag þessar byggðip á Græn-
landi skyldu líða undir lok. Enginn
veit nú, hver sá menningararfur var,
sem þar fór forgörðum, en hann hef-
ur áreiðanlega verið mikill, Hugsum
okkur, hvert hefði getað orðið fram-
lag þessarar grænlenzku norrænu
þjóðar til sameiginlegrar norrænnar
menningar, ef hún hefði haldið velli,
svo sem allt benti til að hún mundi
gera, meðan byggðirnar voru í blóma.
En héðan af er ekki um að sakast
og ekkert hægt annað ag gera en að
rannsaka sem bezt hinar fomu byggð-
ir. Rannsóknarefnin eru þar óþrjót-
andi, það er mér nú fyllilega ljóst
eftir þessa Grænlandsferð. Danir
hafa beitt sér fyrir allvíðtækum rann
sóknum í Grænlandsbyggðum, en
undanfarið hefur verið nokkurt hlé,
og þag sem ógert er, er miklu meira
en hitt. Ekki kæmi mér á óvart, þótt
áhugi á þessum efnum færðist enn
f aukana á næstu árum og margí
verði endurskoðað af því, sem hingað
til hafa verið taldar fullgildar vís
indniðurstöður.
0
Liií.ui mrtt til Grænlands vaí
einkum ag taka þátt í rannsókn Þjóð-
hildarkirkju, sem við svo köllum,
meðan ekkert er fram komið, sem
kollvarpar þeirri nafngift. í Bratta-
hlíð er nú hópur manna, sem vinnur
að þessu verkefni, fornleifafræð-
ingar, frjókornafræðingur mannfræð-
ingur, stúdentar. Auk danskra þátt-
takenda voru þarna tveir Norðmenn,
Færeyingur, Bandaríkjamaður og
prófessor Gwyn Jones frá Wales,
sem mörgum íslendingum er að góðu
kunnur. Það er vafalaust skynsamleg
stefna hjá Meldgárd að bjóða mönn-
um frá svo mörgum löndum þátttöku
í þessum rannsóknum. Hver kemur
með sína þekkingu og sín sjónarmið,
allir hafa eitthvag fram að færa til
skýringar á því, sem fyrir augu ber.
Ég veit enga betri aðferð til að.
tryggja sem beztan árangur af forn-
leifarannsókn.
Því miður gat ég ekki verið í
Brattahlíð nema tíu daga, og nokkrir
þeirra voru xigningardagar, svo að
erfitt eða- ókleift var ag fást við upp-
gröft. Á byrjunarstigi vilja rann-
sóknir eins og þessi ganga hægt,
svo að margt stuðlaði að því, að til-
tölulega lítið var búið að gera, þeg-
ar ég varð að fara. En nógu mikið
tel ég mig hafa séð til þess að geta
sagt í stórum dráttum, hvað þarna
er á seyði. Stór lækur rennur í djúpu
T í M 1 N N — SUNNUDAGSBLAÐ
Efri myndin er tekin viS eiSiS milli EiríksfjarSar og Einarsfjarðar. Sólarfjöll b.
viS handan EirfksfjarSar. — A neíri myndinni sést hópur ferSafólks viS vornsr
rústir í BrattahlíS.
gili niður túnið í Brattahlíð skammt
fyrir sunnan bæinn. Þjóðhildarkirkja
hefur staðið suður við lækjargilið
og nokkru ofar en bærinn, um það
bil 250 metra frá honum, eins og
fyrr segir. Þar hefur nú á síðari öld-
um ekki sézt fyrir neinum rústum,
eins og bezt sést á því, að Nörlund
tókst ekki að hafa upp á kirkjunni.
Þetta var eins og dálítill upphækk-
aður kringlóttur bali með sama gróð-
urfari og túnið umhverfis. Það er því
öldungis víst, að staðurinn hefur
Framhald á S02. síSu.
495