Tíminn Sunnudagsblað - 24.03.1963, Page 9
Séra Jón Skagan, sem (engi var
prestur á Bergþórshvoli, segir
hér frá því, er þrjátiu menn
fórust við Lándeyjasand á einum
mánuði. Siðan eru nú rétt sjötíu
ár.
Sjóslysin miklu við
Landeyjasand 1893
Með'an ég þjónaði Landeyjaþing-
um, varð mér oft litið í prestsþjón-
ustubók þeirra frá árunum 1886—
1914. Staðnæmdist ég þá ósjaldan
með djúpri alvöru við dánarlistann
frá árinu 1893. Þar blasti við aug-
um ein af hinum mörgu og átakan-
legu fórnum, sem þjóðin varð að
fær'a Ægi í harðri baráttu fyrir lífi
sinu og afkomu. Þann vetur gistu
24 menn úr sömu sveit, Austur-Land-
eyjum, hina votu gröf. Samtals voru
þeir 30, sem þá fórnst fyrir Land-
eyjasandi. Og með því að á þessum
vetri eru liðin 70 ár frá þeim vá-
legu atburðum, þykir mér hlýða að
minnast þeirra að nokkru.
Áður en lengra verður hal'dið, tel
ég rétt að lýsa Austur-Landeyjum í
örfáum dráttmm, aðstöðu þeirra til
sjósóknar og öðrum afkomumögu-
leikum miðað við fyrri tíma. Tak-
mörk þeirra eru tvær kvíslar Mark-
arfljóts, Álar að austan og Affall
að vestan. Á öldum og árþúsundum
hefur hið mikla fljót myndað þetta
land með framburði sínum. Og eins
og önnur landssvæði, sem mynduð
eru af framburði, eru Austur-Lan
eyjar lágar og votlendar, en frjósam-
ar í betra lagi. Gróðurinn er sam-
felldur að undanteknum nokkrum
sandflákum niðri við sjóinn. En
sveitin er fremur lítil að víðáttu og
á engan sameiginlegan afrétt fyrir
búfénað sinn. Jarðir eru flestar smá-
ar og hafa löngum borið aðeins lít-
inn bústofn, þótt mjög hafi það
\
TÍMINN - SUNNUDAGSBLAÐ
273