Tíminn Sunnudagsblað - 26.05.1963, Blaðsíða 5

Skorzeny snýr baki við myndavéiinni.
fullan og ljóstraði því upp í ölvímunni
við njósnara leyniþjónustunnar, aö
hann væri á tundurspillinum Spezzía,
þar sem Mussolini væri geymdur. Þar
sem þessar upplýsingar virtust eftir
öllu að dæma áreiðanlegar, var sent
liraðboð til Berlínar, og það stóð eklci
á svarinu: „Farið um borð og frelsið
Mussolini"!
Hitler og Himmler skýrðu þó ekki
nánar, hvernig 50 SS-menn ættu að
fara að því að fara um borð í tundur-
spilli, sem áreiðanlega -væri vel vakt-
aður og varinn. En áður en Skorzeny
haföi fundið ráð til þess að fara að
þessum skipunum, bárust nýjar upp-
lýsingar um, að Mussolini hefði verið
fluttur til lítils bæjar í Sardiníu. Þeg-
ar leyniþjónustan hafði komizt að,
hvaða bær þetta var, kom í ljós, að
Mussolini hafði aftur verið fluttur —
í þetta sinn til litillar eyjar fáeina
kílómetra frá Sardiníu. Þessi eyja
liét la Maddalena og Mussolini var
fangi í húsi, sem kallað var „Vilia
Weber“.
Næstu daga aflaði leyniþjónustan
sér upplýsinga um staðinn. Það var
auðsætt, að hann var vel vaktaður;
— ítalskt herlið hélt vörð við höfn-
ina, bæinn og sjálft húsið, þar sem
„II duce“ var geymdur. Skorzeny sá
í hendi sér, að 50 manna herlið gæli
aldrei brotizt í gegnum þessar vamir.
Hann varð sér úti um njósnaflugvél,
sem var útbúin ljósmyndavél. Meðan
hann var önnum kafinn við að Ijós-
mynda umhverfi „Villa Weber“,
komu þrjár enskar orrustuflugvélar
aðvífandi og til að komast undan
þeim, varð litla þýzka njósnaflugvélin
að steypa sér i Miðjarðarhafið og láta
skeika að sköpuðu, hvernig til tækist.
í nauðlendingunni braut Skorzeny tvö
rifbein og missti meðvitundina. En til
allrar hamingju komst hann til'með-
vitundar, áður en flugvélin sökk og
gat bjargað flugmanninum. Þeir kom
ust í gúmbát flugvélarinnar, og
skömmu síðar kom ítalskur fiskibát-
ur og tók þá upp. Þegar Skorzeny kom
til áðalstöðva sinna, beið hans þar
duimálsskeyti. Þar stóð þetta: „Musso
Hni ekki á.la Maddalena. Hann er nú
á lítilli eyju fyrir utan Elbu. TUkynn
ið samstundis, hvenær mögulegt er að
gera árás“. Skeytið var undirritað:
Canaris aðmíráll.
Skeytið kom Skorzeny í slæma
klípu. Hann var viss um, að Musso-
lini væri á la Maddalena í „Villa
Weber“. Upplýsingar Canaris hlutu
að vera rangar, — en Canaris var
yfirmaður þýzku leyniþjónustunnar,
og hver dirfðist að efast um réttmæti
athugana slíks manns? — Samt sem
áður ákvað hann að andmæla. Hann
ræddi fyrst þetta vandamál við yfir-
mann sinn, Student hershöfðingja,
og hann var honum sammála um, aö
upplýsingar Canaris hlytu að vera
rangar. — Daginn eflir flugu þeir til
aðalstöðva Hitlers til þess að skýra
hvers vegna skipunum Canaris yrði
ekki framfylgt.
Um þetta leyti voru flestir leið-
andi nazistar búnir að fá vitneskju
um leitina að Mussolini. Það voru þvi
engin smámenni á þýzka vísu, sem
sátu í hálfhring í fundarsalnum i
aðalstöðvum „foringjans", þegar þeir
Skorzeny lcomu þangað til þess að
reifa málið. Við hlið Hitlers sat von
Ribbentrop, bak við hann sat Keitel,
marskálkur og Jodl hershöfðingi.
Himmler sat við hliðina á stóraðmír-
álnum Dönitz og Göring. Þeir sátu
allir þegjandalegir og þungir á brún,
þegar Student gekk fram samkvæmt
merki frá Hitler og kynnti Skorzeny,
sem síðan fékk skipun um að gefa
skýringar sínar. Hann stóð nú frammi
fyrir þessum háu lierrum, taugaóstyrk
ur, en engu að síður ákveðinn í að
fá máli sínu framgengt. Brátt náði
hann fullkominni stjórn á taugaó-
styrk sínum og tókst með líflegri og
frjálslegri frásögn að gefa glögga og
sannfærandi mynd af öllu því, sem
ótvírætt benti til þess, að Mussolini
væri raunverulega fangi á la Maddó-
lena. Hin ógnvekjandi stemming í
salnum hvarf fljótlega og varð þægi-
leg, þegar honum hafði tekizt að vekja
hlátur með kímilegum lýsingum á því,
hvernig menn hans höfðu dorgað upp-
lýsingar upp úr drukknum hermönn-
um. — Eftir að liann hafði lokið máli
sínu, varð andartaks þögn. Allir litu
til Hitlers, sem liafði horft fast á
Skorzeny allan tímann. Skyndilega
stóð hann á fætur: „Þér hafið rétt
fyrir yður. Gerið áætlun og ráðizt á
la Maddalena eins fljótt og auðið er.
En það kom ekki til þess aö gerð
yrði árás á ]a Msddalena! Á síðustu
stundu — eftir að búið var að undir-
búa árásaráætlunina vandlega — afl-
aði Skorzeny upplýsinga um, að
Mussolini hafði verið fluttur brott frá
eynni. Skorzeny hafði fengið eitthvert
hugboð um, að ekki væri allt með
felldu. Þetta var aðeins órökstudd
skynjun, en hugboð af þessu tagi
höfðu oft orðið honum til mikillar
hjálpar, svo að hann ákvað að ganga
enn einu sinni úr skugga um, að allt
væri sem skyldi. Hann og einn manna
hans fóru dulbúnir niður í hafnar-
hverfi bæjarins, og þar komst hann
óvefengjanlega að því,’ að Mussollrti
hafði þá um morguninn verið fluttur
burt frá eynni. — Hann þakkaði sín-
um sæla fyrir þetta hugboð, sem hafði
bjargað honum á síðustu stundu. Þjóð
verjar hefðu orðið að athlægi um all-
an heim, hefðu þeir gert árás á tómt
fangelsi og eftir slík mistök hefði
verið ógerningur að frelsa Mussolini.
Vopnahléssamningarnir milli ítala
og Englendinga höfðu þegar verið
undirritaðir á Sikiley, og Badoglio
marskálkur beið nú aðeins eftir, að
Bandamenn gerðu innrás á sjálfa
ítalíu. Þá myndi Mussolini framseld-
ur þeim. — Spenningurinn náði há-
marki og þýzka leyniþjónustan beitB
allri starfsorku sinni til þess að kom
ast að, hvar Mussolini væri geymdur.
Hvað eftir annað komst hún á villu-
spor og fékk rangar upplýsingar, en
allt varð að athuga gaumgæfilega. En
dag einn tókst lienni að komast yfir
dulmálsskeyti tU utanríkisráðherra
ítölsku stjórnarinnar, sem vakti mik-
inn áhuga hennar, þótt þar stæðj
aðeins: „Öryggisráðstafanirnar við
Gran Sasso gerðar, — Cueli“.
Leyniþjónustan hafði fyrir löngu
koihizt að því, að það var Cueli hers-
höfðingi, sem bar ábyrgðina á Musso-
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
461