Tíminn Sunnudagsblað - 26.05.1963, Síða 6

•ni. Nafn hans á skeyUnu var þess
voi-ína eins konar stað'festing á því, að
Mussolini hlyti að vera á Gran Sasso.
Gran Sasso er hæsti fjallatindurinn
í Abruzz-fjöllunum (ca. 3000 m.), og
er um 150 km. sunnan við Róm. Leyni-
þjónustan komst að raun um, að eini
staðurinn, þar sem hugsanlegt var
að Mussolini væri geymdur, var fjalla-
hótelið „Campo Imperator". Þetta var
nýtt hótel, sem stóð á bjargbrún í
rúmlega 2000 m. hæð. Þangað var
aðeins hægt að komast með svifbraut,
er lá þangað. Úr lofti að sjá líktist
hetta hótel mest venjulegu fjölbýlis-
Iiúsi, sem hafði verið reist í mesta
hasti. Bjargið, sem það stóð á, virtist
vera nokkuð slétt að ofan, flötur þess
þríhyrningslagaður með hengiflugi á
tvær hiiðar. Allir vegir, sem lágu tii
dalsins neðan við hótelið, voru lokaðir
og vaktaðir af herliði. Skorzeny komst
einnig að því, að 250 herlögreglumenn
voru á hótelinu til þess að gæta
Mussolinis. ítölsku yfirmennirnir,
sem báru ábyrgð á gæzlu Mussolinis
höfðu gert allar hugsanlegar öryggis-
ráðstafanir. Þeir höfðu meira að
segja rekið þjónustulið hótelsins, svo
að það gæti ekki gefið upplýsmgar
um Mussolini. Og þótt svo færi, að
felustaðurinn yrði uppgötvaður, var
ógerlegt að nálgast hann nema úr
lofti. En þótt flugvél kæmist í nám-
unda við hann, var samt lítil hætta
á ferðum: Svæðið, sem hótelið stóð
á, var svo lítið, að illmögulegt var
fyrir fallhlífarsveit að lenda á því.
Mikill hluti hennar myndi lenda utan
við það. Auk þess var loftið svona
hátt uppi í þynnsta lagi til slíkrar
tilraunar. ítalamir voru því rólegir.
En Skorzeny var ekki af baki dott-
inn. Hann hafði ljósmyndað staðinn
vel og vandlega úr flugvél. Nei, það
var ekki mögulegt að láta fallhlífar-
hermenn lenda við hótelið. En það
var annað hægt, — lenda í svifflug-
um á hjallanum neðan við hótelið,
þar sem svifbrautin upp á bjargið
endaði. Skorzeny athugaði þennan
hjalla vandlega. Hann gat ekki séð,
hvort hann var nægilega sléttur, en
hann vonaði hið bezta. Landslagi
þarna háttaði þannig til, að svifflug-
urnar gátu flogið eftir löngum dal,
óséðar frá hótelinu, og lent á hjall-
anum. Skorzeny komst að þeirri nið-
urstöðu, að hermenn hans gætu verið
komnir að hótelinu þrem mínútum
eftir lendinguna. En hvernig átti þá
að komast burt með Mussolini? —
Með svifbrautinni. Fallhlífarhermenn
gætu tekið endastöð hennar niðri í
dalnum. Síðan varð að treysta á, að
hamingjan yrði þeim hliðholl.
Student hershöfðingja leizt ekki
á þessa ráðagerð Skorzeny. Hann
hristi hausinn og kallaði á ráðgjafa
sína. Þeir létu í ljós þá skoðun, að
sökum hins þunna lofts gæti mann-
tapið hæglega orðið 80—90%. Há-
marksfjöldi hermanna, sem gætu gert
árásina væri eitt hundrað, þar sem
lendingarstaðurinn rúmaði í mesta
lagi 12 svifflugur. Ef 80% mannanna
færust eða særðust við lendingartil-
raunina, þýddi það, að tuttugu menn
yrðu til þess að taka hótelið herskildi,
þar sem 250 menn voru fyrir til vam-
ar. Þannig rökræddu þeir og Skorzeny
tímunum saman. Hvorki hershöfðing-
inn né sérfræðingar hans vildu sam-
þykkja áætlunna. Að lokum sagði
Skorzeny: „Ágætt, ég læt undan, ef
þið hafið betri tillögu“. — Þá gáfu
þeir sig.
Það tók þrjá daga, að útvega svif-
flugur frá Suður-Frakklandi og ítalíu.
90 flugmenn úr hersveitum hershöfð-
ingjans voru valdir til árásarinnar,
en Skorzeny valdi síðan 10 til við-
bótar úr sínu eigin liði. Skömmu áður
en árásin skyldi gerð, tilkynnti út-
varpið í Róm, að ítalskt herskip hefði
þá um daginn flutt Mussolini til
Afríku, þar sem hann hefði verið af-
hentur Bandamönnum. — Þetta kom
sem reiðarslag yfir Skorzeny, en hann
áttaði sig von bráðar á því, að ekk-
ert ítalskt herskip hefði gélað flutt
Mussolini til Afríku á svo skömmum
tíma, sem unrt var að ræða. Tilkynn-
ingunni var aðeins ætlað að blekkja
Þjóðverja.
Skorzeny ákvað að gera árásina að
degi tíl. Þetta var djarft teflt, en
hann vissi sem var, að engum myndi
detta í hug árás á svifflugum um
hábjartan dag. Honum var og Ijóst,
að sviptivindar fjallsins myndu verða
svifflugunum hættulegir. Hins vegar
myndi ekki sjást til svifflugnanna
vegna sumarskýjanna, sem alltaf voru
yfir fjallatindunum á daginn. Tækist
að koma að óvörum til hótelsins, gæti
það haft úrslitaþýðingu.
Vinur hans, Radl, fékk þá 'snjöllu
hugmynd, að sækja ítalska hershöfð-
ingjann Soletti til Rómar, en hann
var vinveittur Þjóðverjum. Það hlyti
að rugla gæzlumenn Mussolinis í rim-
inu, þegar þeir sæju hann í hópi Þjóð
verjanna. — Svifflugurnar skyldu
vera tólf, hver þeirra rúmaði níu
menn. Hermennimir í tveim fyrstu
flugvélunum áttu að tryggja lendingu
þeirrar þriðju með vopnum sínum,
en í henni skyldi Skorzeny og Soletti
vera.
Flugvél átti að draga fyrstu þrjár
svifflugurnar á loft klukkan 1 eftir
hádegi og fljúga með þær í 3500
metra hæð inn í skýjaþykkni. —
Tvær þeirra komust aldrei á loft.
Þær kollsteyptust í sprengjugígum,
sem komið höfðu við loftárás Banda
manna skömmu áður. Þegar sviffluga
Skorzenys kom út úr skýjunum í
3500 m. hæð, upgötvaði hann, að svif-
fluga nr. 1 og 2 voru horfnar. Hann
varð því að lenda sjálfur fyrstur.
Keðjunni milli dráttarflugvélarinnar
og svifflugunnar var sleppt. Flugvél-
argnýrinn fjarlægðist og dó út. Ekk-
ert heyrðist nema þyturinn í loftinu,
þegar svifflugan klauf það. — Hver
taug mannanna í svifflugunni var
spennt til hins ýtrasta. Þetta var tafl
um líf og dauða. Skorzeny og flug-
maðurinn voru þeir einu í vélinni,
Sem höfðu séð, að lendingarstaðurinn
var þakinn stórum steinum og að þar
voru líka breiðar glufur og djúpar
holur. — skipanir Students hershöfð-
ingja höfðu verið þær, að væri lend-
ingin tvísýn, ættu svifflugurnar
ekkl að Ienda, en halda áfram niður
á dalbotninn. Þetta var skipun, sem
bar að fylgja, en Skorzeny ákvað að
brjóta í bága við hana: „Niður, sagði
Vlnlrnir Hltler og Mussolinl hellsast eftlr frelsun Mussolinls. Sá frakkaklæddi ð
bak viS Hitler er Ribbentrop.
462
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ