Tíminn Sunnudagsblað - 26.05.1963, Blaðsíða 7

Skorzeny hefur fengizt vi8 búskap eftir striSIS. Hér sltur hann framan vlð hús sitt.
hann. Lendið svo nálægt hótelinu, sem
mögulegt er“! Þeir þutu bratt niður
og skyndilega lenti svifflugan með
miklum 'hávaða, síðan varð allt hljótt.
Fyrsta hugsun Skorzenys var: Ég
er lifandi, og síðan: við höfum þrjár
mínútur til umráða. Hann skreið út
úr flakinu og komst að raun um sér
til mikills hugarléttis, að nokkrir her
mannanna, sem verið höfðu í svif-
flugunni, voru færir um að skríða
út úr henni. Þeir höfðu lent um tíu
metra frá bakhlið hótelsins. ítalskur
varðmaður stóð hreyfingarlaus með
gapandi munn og glápti á þá, þegar
Skorzeny hljóp fram hjá honum að
næstu dyrum. Innan þeirra sat loft-
skeytamaður og dútlaði í mestu ró-
legheitum við senditæki sín. Skorzeny
sparkaði stólnum undan honum, sló
byssu sinni niður í tækin og þaut
út aftur, áður en maðurin gat áttað
sig. Næsta hindrun var þriggja metra
hár múr. Menn Skorzenys lyftu hon-
um upp, og þá kom hann auga á
sköllóttan mann í glugga, secn hann
kannaðist við, — Mussolini. „Leitið
skjóls“! kallaði hann til Mussolinis,
— burt frá glugganum! og um leið
var Skorzeny þotinn fyrir næsta horn.
Þá blöstu aðaldyr hótelsins við. Þar
stóðu tveir varðmenn með vélbyssur,
en þeir höfðu vart komið auga á
Skorzeny, er hastarleg skipun á
ítölsku gall við, og Skorzeny sparkaði
byssunum frá þeim. Það var Soletti
hershöfðingi, sem gaf þeim skipun
um að leggja frá sér vopnin. ftölsku
hermennirnir þekktu hann ekki, en
sáu tignarmerki hans, og það ruglaðl
þá í ríminu. Forsalur hótelsins var
svo fullur af Itölskum hermönnum,
að þeir gátu lítið aðhafzt gegn þess-
um mönnum, sem þutu inn í hótelið
öllum að óvörum, vegna þrengsla.
Skorzeny ruddist upp stiga, hljóp
eftir gangi og að dyrum, sem hann
hrinti upp í einu vetfangi. Þar stóð
Mussolini og að baki honum tveir
ítalskir liðsforingjar, sem alls ekki
höfðu neina hugmynd um, hvað fram
hafði farið, enda hafði engu skoti ver-
ið hleypt af og allt gerzt í svo skjótri
svlpan, að það gekk kraftaverki næst.
Rétt þegar Skorzeny hafði miðað
byssu sinni að Hðsforingjunum,
stukku tveir af mönnum hans í gegn-
um gluggann inn I herbergið og af-
vopnuðu liðsforingjana, sem enn voru
sem steini lostnir af undrun og vissu
ekki sitt rjúkandi ráð. Skorzeny hljóp
að glugganum og leit út. Sviffluga
Radls var nýlent. Hann kallaðj til
hans, og skipaði -honum að taka yfir-
stjórnina í forsalnum. Þrjár aðrar
6vifflugur lentu heilu og höldnu, og
hermennimir streymdu inn í hótelið.
Sú þriðja lenti á bjargegginni, brotn-
aði í spón, og þ.ar varð ekkl vart við
neitt Iffsmark.
Skorzeny hrópaði nú nlður í for-
salinn: „Ég óska eftir að tala við
yfirmann staðarins og það strax“!
— Eftir nokkra bið birtist ítal'skur
ofursti. „Ég ráðlegg yður að gefast
upp tafarlaust", sagði Skorzeny.
„Mussolini er undir vernd okkar og
hótelið er hertekið. Þér fáið nákvæm-
lega 60 sekúndur til þess að taka
ákvörðun". — í nokkrar sekúndur
varð dauðaþögn í forsalnum, en svo
lýsti ofurstinn yfir uppgjöf sinni og
manna sinna.
Nú fyrst hafði Skorzeny tækifæri
til þess að snúa sér að Mussolini.
Hann var miklu ellilegri en Skorzeny
hafði búizt við. Hann var í bláum föt-
um, órakaður og þreytulegur, en svört
augu hans skutu gneistum. — „II
duce“, sagði Skorzeny, „foringinn hef-
ur sent mig til þess að frelsa yður“.
Og Mussolini svaraði með þeirri setn-
ingu, sem fræg er orðin: „Ég vissi,
að vinur minn, Adolf Hitler myndi
ekki svíkja mig. Ég heilsa frelsurum
mínum".
En nú var þrautin þyngri að koma
Mussolini burtu. Fallhlífarhermenn-
irnir höfðu að visu náð endastöð
svifbrautarinnar niðri í dalnum á sitt
vald, eins og til hafði verið ætlazt.
En ítölunum hafði tekizt að senda út
neyðarkall, og nú voru án vafa allir
vegir lokaðir, svo aö ógerningur var
að flytja Mussolini tU Rómar með bíL
Skorzeny hafði tal af fallhlífarher-
mönnunum niðri við svifbrautina
gegnum síma, sem lá milli hótelsins
og svifbrautarstöðvarinnar, skipaði
jþeim að hernema flugvöllinn við
Aquilla, þar í dalnum, og halda honum
þar til þrjár Heinckel-flukvélar kæmu
með Mussolini og þýzku hermennina,
en þeir voru 25—30 talsins. 75 höfðu
farizt. Svifflugurnar, sem þeir voru
í, höfðu ýmist brotnað í spón í lend-
ingu, eða horfið niður í hyldýpiö
neðan hótelsins.
Það tókst ekki að ná sambandi
við Róm til þess að biðja um flugvél
arnar. En það var þó ein von enn:
Uppi yfir hótelinu flaug Gerlach flug
maður, sem áður er nefndur, mjög
lítilli flugvél og fylgdist með því, sem
fram fór við hótelið. Skorzeny lét
menn sína ryðja stærstu steinunum
af flötinni neðan við hótelið, og
Gerlach, sem talinn var hreinn töfra-
maður á sviði fluglistarinnar, tókst aö
lenda vél sinni óskemmdri. En honum
féllust hendur, þegar hann heyrði, að
Skorzeny ætlaðist til að hann flygi
með hann sjál'fan og Mussolini. „Það
er hrein fíflska, sjálfsmorð, sagði
hann, flugvélin getur við góð skilyröl
borið tvo menn að meðalþyngd. En
Framhald á bls. 478.
T f M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
463