Tíminn Sunnudagsblað - 26.05.1963, Blaðsíða 9

um S'vokölluðu „skot|ulæknum“ er
líka stenk og á að vera það. En þeg-
ar mjög íhaldssöm.læknastétt ofsæk-
ir blátt áfram með stuðningi stéttar-
félaga sinna hvem þann, sem ekki
er læknir, en reynir þrátt fyrir það
að troða nýjar brautir í l'æknavísind-
um, er um hreinar öfgar að ræða,
sem leiða til andstöðu við allar fram-
farir, er ékki fylgja troðnum slóðum,
segir Poul Goos, og hann bætir við:
Ef læknavísind.in vildu læra af mestu
eðlisvísindamönnum nútímans og
viðurkenna það viðhorf, að maður
verður að ganga út frá því, að ekkert
sé fyrir fram ómögulegt, nema það
sé ómögulegt af rökrænum ástæðum,
væri mikið fengið. Poul Goos segir
þó, að sem betur fer sé farið að rofa
til í viðhorfum efnisvísindanna og
fleiri og fleiri l'æknar — sérstaklega
hinir yngri — bætist í hóp þeirra,
sem ekki séu hræddir við að kanna
mýjar slóðir. Segist hann og hafa
komið nokkrum þekktum og viður-
ikenndum læknum í samband við
Delawarrstofnunina. Nefnir hann sem
dæmi sænskan lækni, dr. Lars Erik
Essén í HeLsingborg, sem hafði sent
fjölda blóðdropa til stofnunarinnar
til sjúkdómsgreiningar. Vottar hann,
að aLlar sjúkdómsgreiningar hennar
í gegnum blóðdropana hafi verið í
fullkomnu samræmi við lians eigin
sjúkdómsgreiningar á viðkomandi
sjúklingum og voru þar að auki i
sumum tilfellum djúpsæjari. Þær
voru eins og hann sjálfur orðaði það
„nákvæmar út í yztu æsar oig gedðu
mig sem steini lostinn af undrun“.
Vitaskuld hafa vísindamenn stofn-
unarinnar ekki tekið áhættu varðandi
tilraunir á mönnum, en þeir hafa í
mjög mörgum tilfellum fjarlæknað
dýr, hunda, hesta, kýr o. fl. í bók
Poul Goos eru tólf vottorð um slíkar
lækningar, þar sem greint er frá
beiðni eigenda þeirra um meðhöndl-
un, sjúkdómsgreiningu og lækningu,
ásamt vottorði eigenda dýranna um
að lækning hafi átt sér stað. Þessi
dæmi eru þó aðeins fáein af mörgum.
Hér að framan var fjall'að um, er
vísindamenn stofnunarininar „fylgd-
ust með“ uppskurði í London, en
sjálfir voru þeir í Oxford og tóku
myndir í gegnum orkusvið blóðdropa
af því, sem fram fór í London. Nú
verður skýrt stuttlega frá öðrum svip-
uðum dæmum: Verðandi móðir bað
stofnunina um að segja til um aldur
fóstuirsins, og sendi blóðdropa úr
sér. Þrjár myndir voru teknar til að
ákvarða aldur fóstursins. Fyrst var
tækið stillt inn á „1 mánaðar fóstur",
„3 mánaða fóstur“ og „6 mánaða fóst
ur“. Það skal tekið fram, að sami
blóðdropi var notaður við atlar þrjár
myndatökurnar og konan var hvergi
nálæg. Fyrsta myndin sýndi l'ítið
þroskað, en þó greínilegt fóstur —
önnur myndin sýndi mjög ljóslega
eðlilega þroskað fóstur í eðlilegri
stellingu, og sú þriðja sýndi miklu
stærra fóstur, sem fyl.lti nær alla
Ijósmyndaplötuna. Hér verður að
minna á, að það er ekki sjálfur blóð-
dropinn, sem er myndaður, heldur
óefnislegt orkusvið hans. Önnur
myndin — þ. e. myndin af þriggja
mánaða fóstrinu, var skýrust og sýndi
því raunverulegan aldur fóstursins.
Athugun leiddi í ljós, að sú aldurs-
ákvörðun var rétt. En það höfðu einn-
ig komið fram myndir, þegar tækið
var stillt á eins mánaðar fóstur og
sex mánaða fóstur. Skýringin á þessu
er sú, að orkusvið fóstursins er óháð
tíma og rúmi. Fyrsta myndin sýndi
því, hvernig orkusvið þess hafði litið
út, þegar það var eins mánaðar gam-
alt, en hin síðasta, hvernig það myndi
líta út, þegar það yrði sex mánaða.
Hér eru enn ein rök fyrir því, að
þessi orkusvið, sem byggja upp hinn
efnislega heim, tilheyra ekki þeim
veruleika, sem við skynjum, heldur
minnst hinum fjögurra vídda veru-
leika þeirra Pl'ancks og Einsteins.
Eftir þessa velheppnuðu tilraun,
sem líktist hreinum göldum, reyndu
menn að verða sér úli um aðra verð-
andi móður, til þess að unnt væri að
endurtaka tilraunina. Sú, sem hendi
var næst, var köttur stofnunarinnar,
læða, sem hét Tinker. Enginn hafði
brjóst í 'Sér til þess að stinga hana
með nál til að fá blóðdropa, en það
heppnaðist að fá munnvatn hennar,
sem síðan var sett í tækið. Myndin,
sem fékkst, sýndi fjögur stór form
„einhvers" og tvö lít'il. Og á sínum
tíma fæddi Tinker fjóra fullvaxna
kettlinga og tvo smáa! Ég undirstrika,
segir Poul Goos, að myndimar eru
teknar í viðurvist alvörugefinna vís-
indamanna. Útilokað er, að brögð séu
í t'afli, og með tilliti til þess verður
að segjsst. að þessar myndir geta
ekki logið.
Árið 1952 sendi dýralæknir blóð-
dropa úr sjúkri kú, sem var á búgarði
tuttugu km utan við Oxford. Dýra-
læknirinn bað um rannsókn, svo að
hægt væri að sjá, hvað væri að maga
kýrinnar. Myndin, sem tekin var í
gegnu.m orkusvið blóðdropans, sýndi
form magans með ógagnsæjum ljós-
um bletti og ljósri, boginni línu. Tæk-
ið sýndi, að ljósi bletturinn var steinn
og linan vírspotti. Dýralæknirinn var
vantrúaður á þetta, en skar nú kúna
upp. Þá komu þessir hlutir í ljós!
Dýralæknirinn sendi myndina til
dýralækningaskólans með tilboði um
a-vitnisburð hans sjálfs og eiganda kýr-
'‘innar. Svarið var — ekki eitt einasta
:orð, hvorki til dýralæknisins né eig-
andans!
Myndatökutæki de la Warrs hafa
einnig sýnt, að þau geta komið að
[íagni á allt öðru sviði. — Við olíu-
porun nálægt Kuwait við persneska
Hóann, skorti mjög nauðsynlega
ivatn. Liðsforingi nokkur, sem hafði
ihæíil'eika til að vísa á vatn með hin-
pm svokallaða ,,'spákvisti“, reyndi að
Ifinna neðanjarðarvatnsæðar með
þeim hætti og varð var við vatn. En
til þess að vera öruggari áður en bor-
un hæfist eftir vatninu, voru teknar
35 mm myndir á ýmsum stöðum þar
hjá, sem liðsforinginn hafði orðið
vatns var, og síðan voru þær sendar
til Oxford og Delawarrstofnunin beð-
in um að benda á ákveðinn borunar-
stað, ef hægt væri.
Filmurnar voru settar í sérstaka
vél, sem er ætluð til þessara hluta.
Ótal tilraunir víðs vegar um heim
taka af allan vafa um, að órofa sam*
band sé milli lífvera og Ijósmynda af
þeim. — Þusundir ekra af sjúkum
gróðri hafa verið meðhöndlaðar með
því að beina réttri geilsatíðni að mynd
um, sem teknar hafa verið af hinum
sjúku gróðursvæðum úr flugvéL
T * M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
465