Tíminn Sunnudagsblað - 18.08.1963, Blaðsíða 9
SVEINN SVEINSSON FRÁ FOSSI
Séð yfir Mýrdalssand, þar sem
Skjóni átti mörg sporin. — (Ljósm.:
Lars Björk).
ÞAÐ hefur lengi verið svo, að
mönnum er tamt að tala um hest-
ana sína og hrósa gæðingum sín-
um. Þetta er ósköp eðlilegt, því
að svo mjög hafa menn og hestar
verið háðir hver öðrum, sérstak-
lega meðan hesturinn var „þarf-
asti þjónninn“. En þegar vélarn-
ar komu til sógunnar þá var mun
urinn svo mikill í vinnubrögðum
og ferðalögum, að hesturinn var
talinn verða að mestu úr sögunni
eftir nokkur ár eða áratugi. —
Þetta hefur nú líka reynzt svo
að nokkru leyti, sérstaklega hvað
varðar vinnubrögð og langferða-
lög. En eins og sýndi sig á Lands-
móti hestamanna nú síðast á
Þingvöllum, eru hestarnir ekki
aldeilis með öllu úr sögunni á
landi hér, og það er vel.
Þegar ég var ullarmatsmaður við
Skaftárós, var það eitt sumar, þegar
vélbáturinn „Skaftfellingur" var að
sælkja ulUna og flytja hana til Reykja-
víbur, að ég var beðinn að fara með
sjúkling suður með bátnum. Það var
að visu örðugt, þvi að þá var síminn
eloki kominn austur, en mér var
treyst og því mátti ég ekki bregðast,
og sendi svo reiðhestana á skotspón-
um beim. Þegar til Reykjavíkur kom,
kom ég þessum sjúkling til veru hjá
Iíjálpræðishernum og á framfæri til
Halldórs Hansens. Hann var þá nýr
af nálinni sem læknir og hinn elsku-
legasti maður. Var þá mínu verki
lokið I það sinn varðandi þennan
*'ei'ka miann. Hn þá tók nú annað
við litlu betra, því að nú var ég
eiginlega orðinn strandaglópur í
Reykjavík, vildi og þurfti að komast
austur sem fyrst, en engar ferðir í
bili. Þá var enn lítið um bílferðir og
alls ekki lengra en að Ægissíðu. Þá
vildi mér það til happs, að ég hitti
bræður tvo, vini mína, sem fluttiu að
austan þá um vorið til Reykjavíkur.
Ég hafði selt þeim sjö vetra fola rrn
vorið, seoi þá langaði að eiga. skjótt-
an að lit. Hann var lítill en knár og
gæðingsefiít En þeir voru í vand-
ræðum með hann því hann snttist
eftir að strjúka og þá gat hann alveg
tapazt. Talaðist nú svo til með ok.kur,
að ég keypti hann nú aftur nveð
hnabk og beizli. Urðu mér þetta lun
mestu happakaup eins og hér yerð-
ur rakið í þessari grein. Lagði ég svo
af stað frá Reykjavik þsnnan sa-r.va
dag, þegar áliðið var orðið. og át.tum
við Sikjóni litli vel saiman, báðir léttir
og vildu austur. Tókst með < * ur
mikil vinátta, enda hafði ég oft gef-
ið honum aukabita í uppvextinum,
því að hann fæddist ekki fyrr en á
höfuðdegi.
Ferðin gekk vel, og komst ég um
REIDHESTURINN SKJÓNI
T í M I N N — SUNNUDAGSBLA*
657