Tíminn Sunnudagsblað - 21.02.1965, Side 15

þegar sendimennirnir koma með féð
í Hólminn, eru þeir jafnharðan
sendir austur á ný með þau skilaboð
til Ásdísar, að Ögmundi biskupi
verði ekki sleppt nema hún leggi
einnig til allt það, er hún á af silfri
og gulli.
Þegar silfur Ásdísar er fengið, eru
eftir jarðir biskups, og þær eru
margar. Og svo margt hefur á und-
an farið, að öldungnum blinda eru
ekki lengur fastar í hendi jarðir
sínar. Viðnám hans er þrotið. Hann
les fyrir, hvað hann á af jörðum og
tilgreinir kúgildi, er þeim fylgja,
leigur og landskuldir. Ef til vill
koma þar þó til skjöl frá Skálholti,
ef minni gamla mannsins kann að
vera farið að bila. Allt þetta afsal-
ar hann sér í hendur Kristófer Hvít-
feldi, enda hægt um vik bréfagerð-
ina, þar sem við blint gamalmenni
er að eiga og innsigli þess í hönd-
um viðsemjanda.
En það frestast, að „gamla refn-
um“ sé sleppt á land, þótt allt sé nú
af hendi látið. Það á kannski ekki að
gerast fyrr en eftir „aldinck".
Þegar á Öxarárþing kemur, er Giss
ur biskup samt svo mildur, að hann
fellur niður sakargiftir sínar á hend-
ur Ögmundi, heldur ekki fram land-
ráðakærunni, enda tæpt ár síðan
hann hét gamla biskupnum því, að
hann skyldi ekki „með sönnum
spyrja" ískyggileg orðatiltæki af sín-
um munni. Aftur á móti lætur hann
prestastefnu dæma sér fullkomin
reikningsskil vegna Skálholtsstóls,
er skal eiga forgangsrétt að eign-
um Ögmundar. Nú er Skálholts-
kirkju líka fjár þörf, því að biskup
hefur reitt af höndum allt silfur
hennar upp í styrjaldarkostnað
Kristjáns III, og þar á ofan hefur
Kristófer Hvítfeldur krafizt alls silf-
urs og gulls, sem í klaustrunum er.
Svo hefur verið gengið nærri fjár-
hag biskupsstólsins að Gissur Einars-
son hlýtur að svara, þegar námsmað
ur í Kaupmannahöfn snýr sér til
Skálholtsstóls og leitar hófanna um
fjárstyrk til háskólanáms:
„Sjóðurinn er floginn til Dan-
merkur — hvíli hann þar í friði.“
Um það er þó ekki um að fást.
Siðabótin hefur sigrað. Og hin nýja
kirkjuskipan Kristjáns konungs III
liefur hlotið samþykki presta í Skál-
holtsbiskupsdæmi. Það er ekki lítið,
sem unnizt hefur. Og sjálfur er Giss-
ur fastur orðinn í sessi.
XVi.
Nú er flestu til lykta ráðið, er
mestu varðar. Það eitt er eftir, að
Ögmundur biskup gefi upp lén sín
og umboð í hendur siðabótarmönn-
um þeim, sem til valda hafá hafizt
í Skálholtsbiskupsdæmi. Og þetta
er allt komið í kring hinn fimmta
dag júlímánaðar. Þá eru segl und-
Hjalli í pifusi. Hér bjó Ásdís Pálsdóttir, og hér drógu hermenn Kr'-'+rfers
Hvítfelds Ögmund biskup blindan á hlaS út í náttserk einum klæða.
in upp á Brima-Samsyni, og Kristó
fer Hvítfeldur lætur í haf með fanga
sinn.
Sú var tíðin, að Ögmundur Páls
son þoldi sjóvolk. Nú er um skipt.
Ilann hefur ekki verið nema átta
daga á sjónum, þegar hann geispar
golunni. Þá er Gissur biskup riðinn
á Austfirði.
Ljósmynd: Þorsteinn Jósepsson.
Að þessu sinni sjá Austfirðingai
mjög hermannlegan biskup á yfir
reið. Honum fylgja vopnaðir svein
ar og altygjaðir, fimmtán að tölu,
og þeir fara ekki einu sinni úr her
klæðum um nætur. Þeir prestar.
sem þvkja miklir fyrir sér, verðs
Framhald á 166. sjðu.
Á slíkum skipum lá Kristófer Hvítfeldur í Hólminum.
fÍMlNN - SUNNUDAGSBLAÐ
159