Tíminn Sunnudagsblað - 28.11.1965, Page 9
sem
Sá,
þekkir
nýja
tónlist,
getur
endur-
skapað
gamla
Ekki kemst maður í neitt sér-
stakt hátíðaskap, þegar maður fer á
tónleika, ef ekki eru nema fáeinir
aðrir áheyrendur. Þannig var það
um daginn, þegar Paul Zúkefskí lék
á fiðlu nútímatónlist í Austurbæj-
arbíói. Klukkan sjö voru komnir fá-
einir áheyrendur, sem horfðu vand-
ræðalega líver á annan, litlir í þessu
stóra húsi.
En tveimur tímum síðar hafði orð-
ið mikil breyting. Menn stóðu upp
skellihlæjardi eftir aukalagið
„Hlöðuball' (Charles Ives), sem kikn
aði ekki undir nafni og kepptust við
að hæla fiðluleikaranum. „Þegar
hann tók fyrsta tóninn, heyrði ég, að
hann var góður.“ Eða: „Þetta er ein-
hver bezti fiðluleikari, sem hingað
hefur komið." Þetta kvað við úr öll-
um áttum.
Zúkofskí er aðeins tuttugu og
tveggja ára, en hefur samt leikið
opinberlega í tólf ár. Ef við forvitn-
umst um ætt hans og uppruna kem-
ur í ljós, að faðir hans hefur hlotið
viðurkenningu sem ljóðskáld. Móð-
urfaðir hans og amma voru rússn-
eskir skraddarar af Gyðingaættum,
sem komu með tvær hendur tómar
til New York um síðustu aldamót.
Þau þræluðu myrkranna á milli
þangað til þeim tókst að kaupa
sér dálítið hús langt úti í Brooklyn
og koma börnum sínum til mennta.
Föðurfaðirinn og kona hans voru
líka skraddarar frá Rússlandi, Odessa.
Sjálfur er hann Ameríkumaður í
húð og hár og býr í New York.
Hann er New Yorkbúi eins og
þeir gerast beztir: Líflegur, greind-
ur, fróðleiksfús, elskulegur, frjáls-
lyndur. Þessi geðuga manntegi id
hefur litlar áhyggjur af klæðabuiði
sínum. Eftirlætisklæðnaður hans er
mollskinnsbuxur og mórauð peysa
með rennilás. Sem sé þess konar föt,
sem vel má sofa í að nóttunni, án
þess að saki.
Hann er kátur og óþvingaður í
framkomu, hlær oft, hermir eftir.
Við fyrstu sýn er hann mesti hæg-
lætismaður, en strax og hann fer að
tala, lifnar yfir honum. Áður en var-
flMINN - SUNNUDAGSBLAÐ
1089