Tíminn Sunnudagsblað - 21.05.1967, Blaðsíða 3

Nashyrningurinn er friðsamur sérvitringur, sem einung-
is amast við þeim, er gerast honum of nærgöngulir. Af-
kvæmið fylgir móður sinni jafnvel, þótt náð hafi full-
um vexti. Dæmi eru um það, að ársgamall nasi.yrningur
hafi varið deyjandi móður sína vikum saman fyrir ásókn
gamma.
Fuglar, sem lifa á sníkjudýrum í og á hörundi villtra
dýra, vara nashyringana bezt við allri hættu. Húð þeirra
er þrír desimetrar á þykkt, og sníkjudýr sækja mjög á
þá. Þess vegna fara þeir í leðjubað á hverju kvöldi.
Leðjan harðnar eins og steypa og veitir vernd.
Indverski nashyrningurinn er á ferli um nætur. Á daginn sefur hann
í kjarrinu. Villtist hann út á sléttuna, myndi sólarhitinn granda horum.
Annars bítur fátt á hann. Maðurinn er nálega eini óvinur hans. Einu
sinni réðust tvö tígrisdýr á særðan eða sjúkan nashyrning, en féllu sjálf
í valinn.
Allir nashyrningar helga sér land
með saur sínum. Yfirráðasvæði sitt
verja þeir af mikilli árvekni. Við-
sjárvert er að slá tjöldum á landi
þeirra.
Lesmál: Arne Broman. Teikningar: Charlie Bood.
Misbjóði enginn nashyrningnum,
angrar hann ekkl heldur neinn.
Fæða hans er laufgreinar og rætur.
Akasíugreinar með nálhvössum þyrn
um, sem nota má sem grammófón-
nálar, eru kjörfæða hans.
Þefnæmir og heyrnargoðir eru nas-
hyrningarnir, en sá hængur er á,
að þeir eru fjarskalega nærsýnir. Það
hefur bjargað mönnum, að reiðir
nashyrningar hafa villzt á manni á
flótta og trjástofni.
Um fengitímann heyja
harðar sennur. Við kýrnar eru þeir
ákaflega blíðir og láta ástúð sína i
Ijós með því að reka hausinn mjúk-
lega i þær. Stundum stiga þeir jafn-
vel klunnaleg dansspor.
T í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
435