Tíminn Sunnudagsblað - 13.08.1967, Blaðsíða 19

þær eru uppseldar, og auk þess
þyrfti þessi útgáfa okkar að spanna
víðara svið: dóma, sem hafa laga-
gildi, orðabók, orðaskýringar og
tilvitnanabók auk lögbókanna
Grágásar og Jónsbókar, tíundar-
laga og kristniréttar. Útgáfunni
þyrfti svo að ljúka með íslenzkri
réttarsögu, sem einnig kæmi út á
ensku. Það er nefnilega svo, að
hlutur alþingis í alþjóðlegri réttar-
farssögu er æði merkilegur.
Vitaskuld felst óhemjuvinna í
öllum þessum útgáfum, og þarf
Sögufélagið aukinn fjárstyrk. En
ég er bjartsýnn á, að við fáum
aukið fé, ef við getum hrint af
stað skipulegu starfi.
Við höfum nú setið í garðinum
drjúga stund og göngum til skrif-
stofu Björns. Þeim, sem þar kem-
ur inn, dylst ekki áhugi húsbónd-
ans á Grænlandi og grænlenzkum
málefnum. Afskræmislegar tré-
skurðargrímur grænlenzkra gald-
ramanna glotta móti gestinum,
selaskutlar, merktir Joohum Egede
afkomanda Hans trúboða, hanga
yfir dyrum, kamíkur, grænlenzk-
ur skófatnaður, liggja á gólfi,
myndir, skornar í búrhvalstennur,
standa á hillu, og höfuð hvíta-
bjarnar hvílir á stólbaki. Og það
kemur upp úr kafinu, að Björn
er nýkominn heim úr Eystribyggð
á Grænlandi, þar sem sól skein
alla daga og hiti var jafnan yfir
tuttugu gráður, meðan hennar
naut.
— Hvað veldur ástfóstri því,
sem þú hefur tekið við Eiríksey?
— Það er ekki óeðlilegt, að ís-
lendingi verði landið kært, eink-
um þeim, sem gluggað hefur í
sögu miðalda, auk þess sem mér
þykir gaman að ferðast og fer
vestur á vegum Flugfélags ís-
lands. Ég kann vel við mig þar
vestra, og menning Eskimóa er
heillandi viðfangsefni. Þeir hafa
lagt sinn skerf að mörkum til
þeimsmenningarinnar: kajak, full-
komnasta eins manns bát, sem til
er, hettuúlpuna (anórak) og orðið
nunatak (jökulsker, núnatakkur).
— Hvaða tíðindi eru helzt af
þessum grönnum okkar?
— Síðastliðinn vetur varð íbú-
um Eystribyggðar þungur í skauti.
Snjóalög voru afskapleg, því að
svo óvenjulega brá við, að hnjúka-
þeyr kom aldrei um veturinn, og
fs hindraði siglingar um Eiríks-
fjörð afar lengi eða fram i júní-
mánuð. Gífurlegur skepnirfellir
varð, og hallæri ríkir hjá sauðfjár-
bændum.
Þá hitti ég einn gamlan kunn-
ingja minn vestra, og gæti sá
fundur kannski kallazt frásagnar
verður. Þegar kynni okkar hófust,
fyrir nokkrum árum, boðaði hann
Grænlendingum kaþólsku, jafn-
framt því sem hann stundaði forn-
minjagröft í Brattahlíð á sumrum,
en hann er bæði lærður trúboði
og fornleifafræðingur, amerískur
þegn. Trúboðið sóttist honum illa,
og skorti þó ekki, að landsmenn
vildu hlýða á hann. En þeim var
ómögulegt að geta talið sér nokk-
uð til syndar, þegar til skrifta-
mála kom, skildu ekki það hugtak.
Og nú hefur Michael Wulf lagt
trúboð á hilluna og prests-
skap, er kvæntur og orð-
inn leiðsögumaður fornleifafræð-
inga vestur á Grænlandi.
Þannig snúast hlutirnir stundum
við handan Grænlandsjökuls.
— Þú hefur unnið að ferðamál-
um?
— Ég hef skrifað leiðarlýsing-
ar, bæði fyrir Ferðaskrifstoí'u rík-
isins og Flugfélag íslands og stað-
ið fyrir fararstjóranámskeiðum á
vegum Ferðaskrifstofunnar. ÖIl
ferðaþjónusta hér er í bernsku og
ýmsum örðugleikum háð. Þannig
liggja hvorki fyrir samræmdar
kröfur frá ferðaskrifstofunum til
kunnáttu og hæfni leiðsögumanna
né kröfur um ákveðið ,kaup frá
fararstjórum, svo að það er mjög
erfitt að starfa að þessum málum.
Þá er komið að kveðjustund, og
ég geng á ný út í sóldaginn
sumarlangan.
I.S.
Thorvald, þáverandi hreppstjóri f Kulnsuk á Austur-Grænlandi, aS skera út
brúðargiöf handa Önnu Maríu, núverandi drottningu Grikkja. Seppi dáist aS
snilli húsbóndans. Ljósmynd: Björn Þorsteinsson.
T í M I N N - SUNNUDAGSBLAÐ
691