Alþýðublaðið - 03.05.1922, Síða 2

fl
ii pp undir fjösrur í umdænrtin’j hans
á Norðurgrænlsndi og yfir í heita
Golfstrsumssjóinn við sunnaaverða
vesturströnd Græniands, Það er
rétt hermt af hr. Lisidow, að
skógar, vatnsafl og fiskiauðlegð
hins veturharða Labrador er sára
litið notað af því íáa fólki, sem
býr þar, en hann minnist ekki á
þær ótöldu miljónir af Járni og
kolum, sem liggja þvínær ónotað-
kr undir dauðahönd einokunarinn-
ar í umdæminu hans og engum
til gagns.
Utanríkismönnum er bannað að
salta óg þurka fisk á landi eða f
iandhelgi Labradors, svo ef ís-
lendingar vildu stunda þar verziun
og fiskveiði að sumrinu, sem hvað
aflann snerti væri mjög svo glæsi-
legt, þá yrði það, frá kostcaðarins
sjónarmiði, aðeins gerlegt með þvi
móti, að geta siglt með aflann
yfir til Grænlands og verkað hann
og þurkað þar. Sú vegalengd er
ca. ioo mílur, eða álíka og milli
Færeyja og ciðaana við Suður-
og Vesturland,
Auk þess sem það er langtum
betri veðrátta tii fiskþurkunar á
Grænlsndi en á Labrador, er einn
ig sá kostur við að eiga fiskinn
þar, að það roá með litlum und
antekningum telja að náttúruhafnir
Vestur Grænlands sunnan við heim-
skautsbaug séu auðar- og opnar
fy/ir sigiiugum allan ársins hring,
en þar á móti er land og sjór
frosið saman allan veturinn við
Labrador.
Jón Dúason,
Kappdans.
Hótelið „Waldorff Astoria*' i
Néw Yoík efldi f nóvember alðastl,
ti! kappdans og bauð iooo doll
ara því pari sem lengstan tfma
g.í ti dansað í einni lotu,
Kappdansinn var háður í hinum
stóra sal hóteldns og voru þar
sæti fyrir 2000 áhorfeedur; kost-
aði sætið 100 dollara. í dansinum
tóku þátt 30 pör af bsztu döns-
urum Bandaríkjamanna, en marg-
ar hljóðfærasveitir voru viðstadd
ar, og byrjaði ein jafnan á sömu
sekúndunni og önnur hætti, svo
aldrei varð stanz á bljóðfæraslætt-
inum.
ALÞYÐUBLAÐtÐ
Dansinn hófst kl 8 að kvöidi
og geiðist nú ekksrt í háifa aðra
klukkustund, en þá varð fyrsta
parið, sem var spanskt, að hætta,
af þvf að sin tognsði á fæti kven
mannsins.
Þegar iiðnar voru 4 síundir leið
yfir unga stúiku ameríska og á
fimta tímaaum fékk Engiecdingur
einn blóðspýju.
Dansendurnir fóru nú að gefast
upp, hver á fætur öðrum, og fækk
aði nú mikið á gólfinu. Á sjöunda
tfrhanum voru 8 pör eftir, en tvö
af þeim voru dæmd úr dansinum,
af því að þau stönzuðu hvað eftir
annað.
Þðgar átta stundir voru liðnar
frá þvf dansinn hófst, það er kl.
4 að morgni, voru aðeins 3 pör
eftir á gólfinu. Drögnuðust þau
dauðþreytt yfir gólfið, þó ekki
atæði á eggjandi hrópum frá
áheyrendunum. Þegar kl. var 22
mínútur yfir fjögur, hné eitk parið
örmagna niður og var borið út,
og þegar ki. vantaði 12 mfnútur
f 5 hné annað parið niður á stóla,
en þriðja parið hélt dansinum
áfram þó það væri orðið eitt eftir
til kl. 5. Hafði það þá dansað
stanzlaust í 9 stundir og hafðí
þvf ekki fengið 1000 dollara verð-
launin fyrirhafnarlaust.
En margt hefði nú mátt gera
þarfara.
Svartil 2. Vopnfirðings.
Hinn 29. f. m. birtist í Alþ.bi.
svar við grein minni um ástandið
á Vopnafirði. — Hefir höf. verið
rúma viku að hnoða því saman,
svo að stórvirkur getur hann tæp
ast talist; myndi nú raargur halda
að höf. hefði á öllum þessum tíma
gert slvarlegar tilraunir til að
komast æ nær og „nær sannleik-
anum', heldur en honum virðist
eg hafa ger(. Jafnvel þótt honum
virðist hið óskiljanlega vera:
Vopnfirðingur, þá hefir hann samt
skilið sjálfan sig og tilgang lífs
síns svo vel, að haan hefir talið
sig hér „fást við það eitt, sem
hann væri fær um að leysa af
hendi.*
Þrent er það helzt, er greinar-
höf. telur athugavert hjá mér, og
fjarri sannleikanum. Eg Jbjóst hér
vlð harðri sókn hjá höf., en var$
fyrir vonbrigðurn. Hefði þeirri
sokn verið fylgt fraœ, hefði greinin
haft dálftinn tiigang Ea fyrst sve
er ekki, er greiain að eins rang
færslur og hártoganir. Hefir höf.
þvi orðið um megn, að framfylgja
máii sfnu og sanna það, er hann
vildi sagt hafa
Þá ætla eg að sýna, hve höf.
er mikill og drjúgur málsfylgju-
maður, eg sýni það um leið og eg
hnekki athugasemdunum þremurr
Höf gerir sð athugas, að eg
hafi verið beðinn um grein mfna
f blaðið. Niðurstaða höf.: „Eg
skai síst amast við greiðvikninnf
og getur það verið gott.*
Næst kemur „athugasemd* —
ef svo virðuiegt nafn ber að gefa
rangfærslum höf. — við umsögn
mfna um ástandið Niðurstaðan
hjá höf. er þessi: nEg geng alveg
Jram hjá þeirri hlið málsins og
lcet h'öf i friði[II)u Bliið á miill
athugas. sjáifrar og niðurstöðu
hennar er svo stutt, að vel hefðt
mátt komast yfir það á skemri
tfma en höf. Væri rétt að minn-
ast i þessu sambandi á máltækið
um höggið, sem reitt er hátt, en
verður svö ekkert úr.
Þriðja athugas. höf. er um þ®ð,
að eg fari með villandi má), er
eg tel fblktð reika um vona og
ráðalaust. Niðurstaða höf: nBát-
arnir hvolfa mannlausir á þurru
landir Flestir sjá, að iá muni
úrrœðin vera, fyrst gripið er tii
slfkra örþrifaráða, að hvolfa bAt
unum mannlausum! (Hvenær er
mönnunum hvolff með bátununD(I)?J
Annars fer höí. hér sjáifur ekki
að eins með „vilhndi mál* heldur
einnig með bein ósannindi, þvf að
Færeyingar fiska enn þá utan
fjarðarins, og yfir lengri tima en
þorpsbúar. Bátarnir eru heidur
ekki A hvolfi, þei>* eru gerðir út
— eins og eg gat um — en full-
nægja samt alls ekk! þörfinni.
Þeir, sem ekki koœast á bátaaa,
hafa úrræðin færri en hinir, sem-
skiljanlegt er.
Höf. fer því með ósannindi, er
hann telur Færeyinga hafa „horfið'
frá sjósókn á þessum stsð “ —
Það var ura eitt unaðslegt snmar-
kvöid f íyrra, að eg ieit eigi færri
en 8 skútur úti í fjarðarmynni.
Svo er sjaidan um það tabð,
hvort útvegur á opnum bátum
„beri sig" eða ekki. Það „ber