Tíminn Sunnudagsblað - 08.06.1969, Blaðsíða 22

HéÍan og þaðan
wmmmmmamammamamasmm^^^mmmmsaaamaamaamaaaaaa^mmm
dórí svo orð í skódiaskýrsfliumini
1910—1911.
„Forisailuirinm er ætfliaðuir eiin-
gönigu tifl áfloga og skiemimitana.
Þótti mér það óhæfa milkil, að
piltair væru í áflöguim í her-
bergjum sínum og kennslustof-
um, og er það stranglega banm-
að. Bn þó enmiþá meiri óhæfa,
að þeir femgju ekki að fljúgast
á. Þangað fara þeiir því þegar
„fjörið í æðumom fumar“ eða
þeiir þurfa að útkflrjá eittrvað
með hóimgömgu að gömluim
sið.“
Hiitit mum svo hafa borið við,
að fjörið yrði m.eira en svo, að
hægt væri að fresta útrás þess
þar tiil í „forsaiinm“ kæmi Og
man ég ektoi tifl, að hart væri
tekið á siíku.
Aninað dæmi vil ég nefna. í
hiimnd sömu skýrslu, er ég
mefimdi áður, sagir Iíalfldór:
„Bklkert hefur verið þráð eins
milkið hér við skólamn og leik-
fimiíhús, og líkílega af því, að
ekkert befur verið eims örðugt
vdlð að fást og óvíst, hvort femg-
iist. Em nú er það komið.“
En þarma er ekki nema hálf-
sögð sagan, þvi að Halldór
sleppir að skýra frá þvi, hvern-
ig leikfimihúsið kom. Bn það
gerðist með þeim hætti, að i bili
lagði hanm fram fé úr eigin vasa
tifl þess að hið langþráSa hús
kæmist tii notkunar samtímis
birnu nýja skófllahúsi.
Sýnir þetta Ijósfliega, hve
langt Haldór var á undan sam-
tíð sinni í þessu efmi, og iafn-
vel á undán sumiuim nútíðar-
möninum á Íslamdi, sem þó tel'ja
sig flnamiámemn í skóla.málnm.
Þegar þetta skeður, eru aðeins
tifl leikfimihús í Reykjavík og á
Akureyri, en f 1 i ótlega bættiSt
fleiri við. Til dæmis er byggt
leikfimihús við bændaskólann á
Hólium árið 1912.
Haldór hafði iðkað leikfimi,
er hamm var við búmaðarnám er-
lendis, og þefk'kti þvi giflidi hemm-
ar af eigin ramn, emda kemmdi
hanm „piltum sínuim,“ em svo
kallaði hamin oft nemendur sína,
leikfimi á „skemimufloftmu" svo-
kaillaða, þar til Einar Jónsson
tók við kemmsfliummi í himiu nýja
leikfimihúsi.
Fynir mig væri freistandi að
minmast á fleira i fari Haflldórs
Vilhjálmssomar, þvi að engiinm
maður mór vandalaius hafði
Orðhvatir synir.
Guðrún Pálsdóttir á Keldum dó
haustið 1827, háöldruð. Symir
bennar voru mjög ölvaðir við út-
förina og kölluðu fram í ræðu
prests, hiver í kapp við aninam.
Einin þeirra var Steinn í Vetleifs-
holti og átrti fjórtán börn. Þegar
prestur lét þess getið, hrópaði
Steinm:
„Mestur, gaimli Steimm“.
Þegar pnestur sagði anman, Hal-
dór á Reyðarvatni, eiga eina dótit-
ur, gall hanrn við:
jafmigagmger áhrif á flramltíð
mína. En ég breysti mér ekki tifl
að gera það svo, að sómi minm-
imgu hans. Þó vil ég láta þess
getið, að ég td það meðal meirk-
isatburða í lífi mdmu, að éig
skyldi fá að dvelijast hjá homuim
síðustu nótt harns á Hvanneyri
og fylgja honum þaðan til
Reykjavikur. Þes&a
nótt á Hviamineyri varð mér
enn ljósari en áður sanm-
lleikuriinm í orðum skáldsimis,
að hjartað gietur verið „við-
kvæmt og varmt, þótt varirniar
fljóti ekbi í gælum.“
Þorgils Guðmundsson.
Lausn
20. krossgátu
„Lofaðu hemmi Guddu IMu að
vera með“.
Þá sagði þriðji sonurimm, Páffll á
Keldum, er ekbi var jafndrukkinm
hinum;
„Skamimiaistu þín, og haffltu
kjiaifti“.
Leiðrétting
í grein í Sunnudagsblaði Tímans
14. tbl. þ. á. (20. apríT s. I.) „Niðjar
Hjörieifs læknis“ hefur falfláð niður
hluti af setniingu. í öðrum dálfld
20. Mniu að ofan les: Guðmundur,
ólist upp á Seljailandi, bjó á Seltjarn-
arnesi, flcvæntur og átti börn . . .
Þeir, sem hallda blaðinu saman,
eiru vinsaml. beðnir að færa þessa
fllöilðréttinigu inm í lesmiálið. A. V.
TVÖ - LJ’ON
V A R fl 'fl X /
i J> / N fl Ö F
F UR fl O K r
fl K fl 'fl K /
V V / S T u íf 7? Tt fl U N
VIJ>flHLlTUT</NN
ö K U T fl L 'O K U N N U G
4 / R fl N o N U N N N h
IV N fí /? r 5 fi fl FJi X
J fl G X O T T U R Ö F fl
b K U H F fl Tt 'o N i>
fl fl /1 U R N fl n T H fl J> I
X X A N fl s K fl T r flx
K T fl K fl RK fl FG
F J> fi fl R tf fl H fl F U K
J> L O S T N 2 J F fl K fl
fll sTflFNSiNS u
SflLTfiJ>XflX fl 7 fl-fl
T -* V I 2>-*i-~£ÚK/NU
12
T t M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ