Tíminn Sunnudagsblað - 22.06.1969, Blaðsíða 10
Magnús Andrésson í Syðra-Langholti,
annar þingmaður Árnesinga upp úr
miðri 19. öld.
' i ii' i#
Þingmannsefni við
fótskör ömmu sinnar
Maignús Andrésson í Syðra-
Lamgiholti, afi Bi'rtingaholtssyst-
kámia og séra Magnúsar Andrés-
sonair á Glsbiatoba, var þiingmað-
uir Árniesinga í áratug upp úr
rniðri nítjándu öld. Hann ólst
upp í Efra-Seli hjá foreldrum
sámum, og var amman önnur,
mióðurmóði'riin, sem hét Manen,
d'óttir Guðmundar ríka á Hóps-
vaitnii, sem enn er mörgum í
tmnini sökuim hnippinga þeirra
séria Þórðar í Reykjadal. Fram
á þennian dag hefur fótk eystra,
oig sjádlfBagt víðar, kunnað utan
ið kafla úr sumum stólræðum
Reykjiadiatek'lierks, þar sem
hann sendi Guðmundi tóninn.
Þeittia er eánn slíkur kafM:
„Síðasti daigur — það verður
mdlkið afflisihetrj arþing. Þar kem-
ur Adam, þ'ar kemur Ragnar
lío!ðbrók, og þar kem ég .Þá seg-
ir giuð við mig: Þú ert þá kom-
imn hér, séna Þórðúr í Reytoja-
dal. Ertu nú komdnn með alar
þær sláiir, sem ég trúði þér fyr-
ir? Þá ætlLa ég a0 segja: Já, óg
©r kominn mie0 þær alfllar, mema
þanin eina gllötuniairiinniar son,
Gulðlmiund á Kópisvatni“.
Maren Guðmundsdóttir hef-
uæ verið prýðiiaga hagmæTt, og
hjá henmi hiefur Magnús
Andrésson sitthvað lœrt. Við
hann kva0 hún þessi erindi, hi0
fyrra þeirra al'þekfct um land
ailt:
Maignús iraular, músin tístir,
maiar kötturimm,
kýrin baular, fculdinn nistir,
toumrar hrúturinm.
Magmús 'hianmar, hvíar folinn,
tonieggjar toapafllinin,
ærin jiarmar, öskrar boiinn,
ýilgrar hvoipurinn
Emin er til vísa. sem Maren
ortá um döttuirson sinn, er hann
sat ofam á mifllM á klyfjahesti:
Maignús er í miðri lest,
mjög í lyndi iglaður,
uppi á situr öfldnum hest
eims oig lausaimaður.
Þannóig var uppeldi þingskör-
uiniga ifytrír ihiundraö og sj'ötíu ár-
uim.
Maginús viarð sjálfuir lagtega
hagimæltur. Hann orti m,eð
fjörutíu og tveggja ára rnilii-
bffli bændatal í Hru'naunamma-
hreppi. Eftir hann er líka ein
eflzta þimgvísan, sem í minnum
er. Jón Guðmiundsson Þjóðólfs-
ríltsltrjóri var maður bæklaður,
.gekk hialtur og reið jafinan í
söðfli. Hanm var þingmaður Skaft
felfl'iniga, en kosninigin eitt sinn
efeki sótt af meira kappi en
svo ,að sex atíkvæði entust hon-
um til kgörs. Þegar Magnús
toörn til þáinigs, var Jón ókominn,
Þá kvað Máignús:
Erl'ing skakika ölfl við þing
ætla ég næsta traustan.
Sigling hans á sexæring
sjást mun glaest að auistan.
Eimm samþinigsmianna Magn-
úsiar komst svo að orði um
hiamn:
„Hann taflar ekki mifldð, en
flwert orð hans veigur fjór0ung“.
Þa0 var sem sé eklki nein
froða, sem vafll af vörum hains,
heflidiur memgur í máfli og mein-
ing 1 orðum.
538
TÍMINN'- 8UNNUDAGSBLAÐ