Tíminn Sunnudagsblað - 14.09.1969, Blaðsíða 18

Tíminn Sunnudagsblað - 14.09.1969, Blaðsíða 18
haít mikið gaman af að tala við þig.“ Svo rétti. harnn mér höndina, sigggróna og þreytulega. „Hvað helturð'u?“ spjT ég. „Óli Jensen," svaraði hann, „og er sjötíu ára :gamaill.“ „Villtu efcki hitta miig hérna á sama sffca’ð Mukkan tólf á morgun?“ spyr ég. Hann spurði. hvað ég vildi sér, en ég sagði, að það væri nú ósköp ómerklegt. En ég ætlaði ekkj að gera honuin neitt illlt. „Ég vissi það nú,“ segir hann og hlló. „Ég sikal koma.“ Ég átti ósnertar koníaksflösk- urnar, sem ég keypti hjá Valdimar Petersen og bugsaði mér að gefa karlinum eina þeirra. Bjóst við, að honuim kæmi ekki annað het- uir. Þess vegnia bað ég hann að hiittta máig. Strákamir vom ekki komnir um borð, þegar ég kom þanigað, og ég sagði þeim aldrei frá þe9su nætnr- ævintýri míttUV En um morguninn fór ég að hitta karlinn, og hann beið mín við bnína. Og þegar hann sá gjöfina. Mila flösku af koníaki, lyftist heldur en ekki á honum brúnin, og svei mér þá, að ég sá tár í auiguwum á honum. „Það eru mörg ár síðan mnður hefur átt svona guðaveigar,“ sagði hann. „Þú mátt til að koma með mér lieim, mig langar til að gefa þér eitthvað í staðinn." En vitanlega mátti ég ekki vera að því, og þá gaf hann mér tóhaks- dósir úr einhverjum har'ðviði. og voru myndir úr nýsi'lifri grevntar í lokið: Mynd. af bónda. 9em nlæeði akur sinn með tveim aknevtum. Dósirnar átti ég lengi os bðtti vænt um ’pær. En siálfsagt er óli vinur minn löngu komiun undir sræna torfu, því að nú eru 56 ár liðin síðan hann fyligdi mér á rétta leið IX. Loks kom svo timbrið, sem við átturn að sækja. Ekki þurftum við neitt að vinna við að koma bví fyrir í skipinu. þvl að við það vinma sérstaikir menn í hverri út- flutningshöfn. Það er miös vanda- "samt' starf. þvi að ekkert Tiá haffg- ast. Núiirt viðurinn saman. er hæPa á íkveikju. Svo var settur um fiögurra metra hár stafli af timbri á þilfarið. og ofan á eldhúsbakið voru látnir *ex stórir rimlakassar með teirtau. Það hefði vist ekki verið þægilagt að fá hvassan mót- viind með svona háfenmi. Við stönzuðum -ekkert í Kaup- maumahöfn í þetta sinn. Skipstjór- inn okkiar kom fram með hafn- sögubátmum, og þótti honum okk- ur haifa dvalizt æðitemgi. En það var lítið hægt við því að segja. Hann hefur víst búizit vdð lit!I)u þakk- læti, þegar heim kæmi, enda kom það á daginm. Við fengum biásandi byr gegn- um sumdin og Kaittegat út á Norð- ursjó, og miðaði vel í áttima heion, Svo var það eima nóttina, að ég stóð við stýri og ammar háseti fram á eins og vanatiegt var, að ég sé, að a'lQít í eimu blossar upp eldur miðskips. Ég kallaði til stráksims, sem fram á var, að hann skyldi vekja Skipstjóra og segja henum hvað í efni væri. Okkur kom helzt tii hugair, að kviknað hefði í lest- imni. Bn brátt kom í Ijós að or- sökin var önnur. Neistar frá út- blástursröri vólarinmar höfðu sem sé hrokkið 1 þurram hálimimn í leir- tau'skössumum, sem áður voru mefndir. Það vair bara emginn hægðarleik- ur að komast að þessum kössuim, því að tiimbur var alllLt í krimg um þá, og þeir voru þumgiir. Það var ekki svo gott, að við gætum notað vélina til að dæla sjó á eldinn, þvi að samtemgimg vatnsslöngunna'r við véina var niðri við þiíllf'ar. og þangað náðum við ekki vegna þil- farsfarmsinis. Eldurinm iogaði nú upp í 'segl, og við hömiuðumst eins og við gátum og reyndum að kæfa hann með því að ausa á hanm sjó með fötum. Loks hug- kvæmidist okkur að setja „loss- haka“ á einn kas9ann, draga hanm upp með hiólreipi og varpa honum í sjóimn. Eins fórum við með annan kassann, en þanm þriðia létum við aðeins síga miður í §ióinn. rlökkt- um þannig í honurn og irógum hann upp aftur. Þá var lítiTI eldur f þeim þremur. sem eftir voru, og gátum við slökkt hann, án bess að rífa kaissama upp. Þetta var altdt ódýrt Leirtau — bolTar. undirsfcálar og kaffikrúsir. sem sjómenn nota, og sagði skip- stjórinn, að við strákamir mætt- um hirða bað. sem við viTdum. úr þeim kassa. sem við dróffum upn úr sjómum aftur. enda var það meira og minnia brotið og ósam- stætt. Ekki varð bessi giöf ^kkur samt mi'kið til fiár. bvf að við ?áf- um þetta körlum á skútunum og fcerSinigum í landi, og hlnfcum þakk- læti að 'launum. Ekfci skeði meitt annað sögutogt á teiðimni heim. En þegar kom á Trongiisvág var Pótnr karlinn orð- inn hamisdiaus að Mða, því að bann hafðl stefnt öiLlum skútum sínum, sem voru við ísland, imn á Norð- fjörð ákveð'inn dag, og niú yair allt komið í eindaga. Timlbrið var riifið upp í skyndi, salt og aLIs konar vörur tillh'eyrandi skipum eettar um borð og í framtosibimni var útbúin sölubúð, því að fiskikarlarnir áttu svo sem að geta keypt sitt af hverju. Það var ekfci vert að viðskiptim færu til ammarra. Nú sendi Pétur Morteimsem okk- ur skipsmömmum orð að koma til sín upp á „kontór“ .Við vissum nú svo sem hvað Mukkao sló — að karlinn myndi gera ráð fyrir þeim möguieika, að við gengium af Skip- inu eims og við hábuðum í bvrj- un ferðarimmar. Hann bauð Okkur meina að segja sæti og gaf okkur vlmdia ag spurðj svo ósköp kankvís á svipinm, hvort við ætluð'im ?ð fara af? En bætti óðara við: ,.Ég læt ykfcuir fá þriátíu króna launa- hækkun á mánuði fhásetar höfðu þá 35 krónur). Svo háseta.r liafa þá 65 krónur og hiimir allir fá hlut- fal'lsfega hækkun. Er"ð hið p-kki ánægðiir með þe'tta, rtrákar,“ Við vorum búnir að tala okkur samam urn að fara ekki af ddpinu, svo það var ástæðulaust að hafna þessu boði, þótt það væri Lamgt frá því að geta talizt álitLegt, því að bá höfðu hásetar á norskum skipum, sem sigldu um sama svæði og við, 240 krónur á mánuði. fiórfaÞ á vdð þau kostakiör, sem Pétur hó+t- ist nú bióða okkur Við hefð^m vel getað ktemmt hann. því a.ð hann hefði ekki gptað fenrfið mnnn- ökap á skiituna. ef v«ð hefðum far- ið. En við vildum allir fá góðam vitnisburð hjá skipstjóna okkar fenda femgum við hann). þvf að við ætluðum að leggja farmennsku fyrir ofckur. Og bá var góður vUn- isburður, gulTs igiil'di. En við áttum eftir að eiga í þrasi um kaup við Morteinsen. En það er önnur 9aga ★ Það var minmimgin um Sviann Óla Jemsen, sem kom mér til að rita þenman bátt. 54 árum efrir að fundum okkar bar saman Ég gerði það eimmitf á beim degi. er Svíar halda hátíðlega Valborgar- messu. 1. miai. 714 T í M I N \ SUNNUDAGSRLAÐ

x

Tíminn Sunnudagsblað

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn Sunnudagsblað
https://timarit.is/publication/301

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.