Tíminn Sunnudagsblað - 26.10.1969, Blaðsíða 12
Kristinn Reyr tók á móti mér á
stigapallinum.
— Gakktu í bæinn, vinur, sagði
hann og leitidj mig til stofu. —
Gerðu svo vel og fáðu þér sæti.
Hvort viltu kaffi eða te? — Te,
takk. Hann hvarf fram í eldhús og
ist algerlega á sjónum. Því bera
kvæði mín vitni. Þaðan eru hug-
ljúfar bernskuminningar, en ég
man einnig miklar sorgarstundir,
þegar ég varð vitni að átakanleg-
um sjóslysum. Á barnaskólaárun-
um vorum við í Keflavík, því að
faðir minn var sjómaður þar. Ég
var þar í gamla barnaskólanum
frá tíu til fjórtán ára aldurs. Þeg-
ar ég var um fermingu, fluttumst
við svo til Reykjavíkur. Þegar nýr
skóli var byggður í Keflavík, orti
MAR spjallar við
Suðtimesiaskáld,
Kristin Reyr
Pétursson
unarskóla íslands. Skólablaðið okk
ar, Viljinn, var skrifað og lesið á
fundum. Við drifum nokkrir í því
að láta fjölrita blaðið, svo að allir
gætu haft það undir höndum. Ég
var í blaðstjórninni, svo þarna
opnaðist aldeilis vettvangur fyrir
skáldið að láta ljós sitt skína, því
að oft vantaði efni. í þessu blaði
birtust fyrstu kvæðin mín.
Þarna i skólanum kynntist ég
mætum manni, Birni heitnum Guð
finnssyni málfræðingi, sem varð
mm
„Ég heillaðist af hálendinu,
- fjallaloftið bætti heilsuna"
i
kom að vörmu spori með teið og
gríðarmikla jólaköku:
— Finnst þér ekki góð jóla-
kaka?
Ég játa því, og á meðan við
gæðum okkur á henni, spyr hann
mig, hvaðan ég sé ættaður. Loks
snýst talið að honum, og ég spyr:
— Þú ert úr Grindavík, er ekki
svo?
— Jú, ég faeddist þar 30. des-
ember 1914. Ég var kornungur,
þegar við fluttumst í Staðarhverf-
ið, sem nú er í eyði. Faðir minn,
Pétur Jónsson frá Hópi, gerði út^.
og var formaður með opið skiþ
þar. Ég er sennilega enn barn
þorpsins, þar sem afkoman byggð
ég ljóð, og þar er gamla skólans
minnzt.
En gamli skóli, gleymist þú
á glöðum vdgsludegi,
þá numið er hið nýja hús
hjá nýjuim skólavegi?
í einum ihuga býr
þó angurl líður tregi.
— Hvenær byrjaðir þú að
yrkja?
— Ég hf i sennilega verið ung
ur, þegar ég fór að setja saman
vísur. Á barnaskólaárunum var ég
anzj feiminn og lét engan vita um
kveðskapinn. Ég byrjaði fyrst að
ráði á árunum, sem ég var í Verzl-
mikill vinur minn. Við að lesa þess
ar litlu yrkingar mínar má segja,
að hann tæki mig upp á sína
arma. Hann lánaði mér ljóðabæk-
ur, meðal annars eftir góðskáldin
Stefán frá Hvítadal og Davíð, og
skipaði mér að lesa þær. Seinna,
um það bil tveim árum eftir að ég
hafði lokið skóla, kom Björn enn
mér til hjálpar og kom ljóðum eft-
ir mig á framfæri hjá sunnudags-
blöðum dagblaðanna. Það voru
fyrstu ljóðin mín, sem komu á
prenti. Hann var mér ákaflega
hlýr og góður.
— Hefurðu ort um verzlunar-
skólaárin?
— Já, í bókinni Minni og menn
T I II l N N
852
SUNNUDAGSBLAÐ