Tíminn Sunnudagsblað

Ulloq
Ataaseq assigiiaat ilaat
Saqqummersitaq pingaarneq:

Tíminn Sunnudagsblað - 23.11.1969, Qupperneq 22

Tíminn Sunnudagsblað - 23.11.1969, Qupperneq 22
þa'ð smámiunasemi: Það hefðu átta orðið óléttar á heimili sínu, þeg- ar hann var fyrir austan. Svona til þess að sýna, hve 9Vör Guðmundar gátu verið stutt og snögg, skal ég láta fljóta með sögu af mér, sem þetta skrifa. Ég fékk heiftarlega lungnahólgu — var með rauða hunda og fór í sjó- ferð, sem tók þrjá eða fjóra daga, lagðist svo strax og heim kom. Læknir var tvisvar sóttur, auðvit- að á árabáti. Þegar hann kom heim úr annarri ferðinni, voru margir niðri á bryggju i Hólmin- u:m og spurðu um liðan mína: „Lifir“, svaraði Guðmundur. Meira höfðu menn ekki af hon-um. Á öskudaginn var venja, að telpur væru á ferli með smá- poka, sem þær reyndu að hengja Rætt við Þórstein Bjarnason - Framhald af 953. siðu. sem ekki eru mönnum til neinnar sálubótar, og varla einu sinni stundargaman. Það er full ástæða til þess að segj-a þessi orð nú, þeg- ar svo að sagja öðru hverju heim- ili í landinu er boðið upp á tæki- færi til þess að horía á morð, rán og hrottaskap, ailt að því daglega. Hjeimsókn okkiar til Blindravina félagsins er lokið. Við höfum feng- ið enn eitt dæmi um það, hvernig menn geta sigrazt á erfiðleikum og f.......- Þeir, sem hugsa sér að halda Sunnudags- blaðinu saman, ættu að athuga hið fyrsta, hvort eitthvað vantar í hjá þeim og ráða bót á því. á menn. Guðmundur varðist vel, en það espaði telpumar. Mátti oft sjá tuttugú telpur eða fleiri slá hring um lækninn, og datt mér i hug hvítabjörn í hundaþvögu. En Guðmundur var snar í hreyf- ingum, og mun oftast hafa get- að varizt. Á síðustu læknisárum sínum hafði Guðmundur aðstoðarlækna. Man ég eftir einum fjórum. „Ég hetf þá í sjóferðirnar", sagði hamn. Þær hafði hann sjálfur margar vondar farið. Guðmundur læknir var afburða kempulegur maður, með allra stærstu mönnum og þar með fríð- ur sýnum og glæsilegur á velli. Hann var einkennilega snar og snöggur í öllum viðbrögðum af manni, sem svo var mikill vexti. torfærum, ef baráttuviljinn er nægur. Og hinu skulum við liik- laust slá föstu, að ef allir menn snerust á j'afnjákvæðan hátt við vandamólum lífsins eins og blinda fólkið á íslandi gerir — ja, þá væri stórum ánægjulegra um að litast í veröldinni en raun er á. BRÉF TIL BJARGAR Framhald af 938 síðu. iðnaðarmenn fást efcki til starfa í heilum landshlutum, nema of- vöxtur sé hlaupinn í þessar stéjttir. Ég hygg, að hér hafi verið drepið á mjög alvarlegt mál, og allri þjóðinni sé fyrir beztu, lílka þeim, sem búa á höfuðborg- arsvœðinu, að menn loki ekíki augunum fyrir þvi, hvaða víta- hringur hér hefur verið búinn til í blindni. Það er til dæmis nokfcuð dýrt spaug fyrir þjóð- arheildina, þegar fólk flyzt unn vörpum frá húsum og mann- virfcjum á byggilegum stöðum, svo að reisa þarf handa því bæi og borgarfiluta anniars staðar. Því fylgir milljarða byrði,e f mikil brögð eru að. J.H. Lausn 39. krossgátu Póstkortin 100 ára — Framhald af 945. síðu. legra nota. Slík notkun hefur mjög dregizt saman, og má segja, aÖ menn noti þau nauðalítið nema sem jólakort. En þá er sullað með alls konar fyrirbrigðum af þessu tagi. Nú munu vera um fimmtán póst kortasafnarar hér á landi, flestir í Reykjavík. Áður er minnzt á safn Benedikts S. Þórarinssonar í háskólabókasafni, og vissi ég ekki um það safn fyrr en 1947, en þá hafði ég safnað „gömlum“ kort- um í seytján ár. Svo var það sum- arið 1955, að ég kynntist póstborta safnara. Það var Friðrik Sigur björnsson. Og nú síðustu árin hef ég kynnzt fáeinum þessara manna í Reykjavík. Einn þeirra ætlaði upphaflega að hjálpa mér, en þá greip söfnunarlöngunin hann sjálf- an. Það þótti mér bara vænt um. Því fleiri þeim mun betra. Sá okk- ar, sem á stærsta safnið, er lík- lega Jón Halldórsson, fyrrverandi sjómaður. Hann á eitthvað um 3400 kort. Safn hans af bréfspjöld um póststjórnarinnar er mjög gott, og auðvitað á hann margt, sem mig vantar. En svo er líklega um okkur alla. Sýnir það aðeins fjölbreytnina í þessu. Helztu heimildir: 1. Akranes, 8. árg. 2. Alþýðublaðið 1959. 3. Encyclopædia Britannica, 18. bd. 4. Hagerups Leksikon, 2. bd. 5. Óðinn, II. árg (Sigfús Eymundsson 70 ára) s T e / K / % M A X J> fí X * ££> KU KF K ! S fi H l K N 6 X j $ fí U 7? fí s K K V E K K i J> fí Ú F & K 'A ( J> N t 'O I S KU T L fí X fíV E KB j ÖXLI/Kun fifí N I 'o FU K fí F fi X L fí U St 7? UB A K U KU K U f/ I !EJ>. F I MM N fí Ujjfi tf n u MI K K r a j r fíS>i I OWÓ O'fí Lfi fíf N fí N A U Þ / N F fítí GU S A L L U K ftfí t ./ » KAS t Xt f J’A l bfí ð T «,*»■**? f ¥ fbtí. 956 T ! M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ

x

Tíminn Sunnudagsblað

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tíminn Sunnudagsblað
https://timarit.is/publication/301

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.