Tíminn Sunnudagsblað - 01.11.1970, Blaðsíða 13

ur við Kársnesbraut i Kópavogi,
þar sem nú er Málning h.f. Þetta
var heilmikil starfsemi. Ég held,
að við höfum verið ein tíu, sem
unnum þar, þegar flest var.
— Leirkerasmíð, auðvitað?
— Já. Og við vorum talsvert
hugmyndarí'k. Til dæmis reyndum
við ýmsar gerðir af íslenzkum leir
og nutum þar góðrar leiðsagnar
íslenzkra jarðfræðinga. Einkuin
var Tómas heitinn Tryggvason
oikkur einkar hjálplegur og taldi
hvorki eftir sér tíma né fyrirhöfn
til þess að greiða götu okkar.
Svo urðu tímarnir erfiðari. Við
seldum húsið við Kársnesbrautina
og drógum saman seglin. Þá fór
ég aftur til Svíþjóðai og fékk
vinnu við Uppsala Ekeby, sem er
geysistórt fydrtæki og framleiðir
keramik á mjög breiðum grund-
velii.
— Varstu lengi þar?
— Ég var þar eitt ár, en kom
þá heim, staðráðinn í því að sækja
fjölskyldu mína og setjast að í
Svíþjóð. Af því varð þó ekki. Þá
hafði rofað nokkuð til hér heima,
og mér sýndust vera að opnast
möguleikar fyrir keramikfram-
ieiðslu á íslandi. Næsta ár vann
ég að undirbúningi sýningar á
keramik og höggmyndum. Sú sýn-
ing var haldin í sýningarsal Regn-
bogans að Bankastræti 7 vorið
1956.
Árið 1957 stofnaði ég svo Glit
h.f. Þar hélt ég áfram með þá
hugmynd, sem ég áður hafði feng-
ið. að hafa hraun með leir. Þetta
hafði enginn áður reynt, að blanda
ísienzku hrauni saman við leirinn,
en nú er þetta orðið alþekkt fyrir
löngu og búið að vinna sér viður-
kenningu.
— Þar hefur þú verið að opna
nýja leið?
— Já. Með hraunleirnum opn-
uðust margir möguleikar, sem áð-
ur voru óþekktir, til dæmis í sam-
bandi við stórar veggskreytingar.
Þú hefur gert mi'kið að vegg-
skreytingum, er það ekki?
— Jú, nOkkrar. Það var víst ár-
ið 1965, sem ég gerði fyrst stóra
veggskreytingu. Var það í anddyri
féiiaigsheimilisins í Ytri-Niarðvík.
Sú mynd er tuttugu fermen'ar að
stærð, eða nánar tiltekið 2.80 £
hæð og sjö á lengd.
— Varstu ekki lengi með svo
stért verk?
— Jú. Það var víst um það bil
hálft ár. Um svipað leyti var ég
með í smíðum myndir, sem ég
gerði fyrir Hótel Holt. Síðar gerði
ég tvær stórar myndir í Miðbæ
við Háaleitisbraut. Eru þær felld-
ar þar inn í báða hliðarveggi á af-
greiðslusal.
— Á meðan öllu þessu fer fram,
ert þú þá meðeigandi að Gliti?
— Ég var það til ársins 1967.
Þá seldi ég hlut minn í Gliti og
hætti þar störfum til þess að geta
farið mínar eigin leiðir í myndlist.
— Hvað var það, sem þú hafðir
einkum áhuga á?
— Ég hafði frá upphafi vega
haft mikinn áhuga á sjálfri mynd-
listinni. (Keramik er nánast list-
iðn). Jafnframt námi hjá Guð-
mundi frá Miðdal hafði ég stund-
að teiknimám í Handíðaskólanum,
og þegar til Gautaborgar kom, var
ég fyrst jafnframt nemandi í högg-
myndadeild og síðar tók ég högg-
myndirnar sem aðalnámsgrein.
Þegar ég kom svo til íslands árið
1947, héf ég nám í Myndlistar-
skólanum í Reykjavík hjá Ás-
mundi Sveinssyni. Og þar var ég
við nám, þangað til ég fór til Sví-
þjéðar öðru sinni. Þegar ég var i
Uppsölum, var ég við nám hjá
myndhöggvaranum Brör Hjört.
Þegar ég svo gat farið að vinna
sjálfstætt og halda eigin sýningar,
gafst mér tækifæri til þess að gera
meira af hreinum myndlistarverk-
um en áður, svo sem eins og þær
lágmyndir, sem við höfum verið
að taia um og að vísu margar
aðrar.
— Hvenær byrjaðir þú að
kenna hér við Myndlistarskólarin?
— Um sama leyti og ég hætti
í Gliti tók ég við kennslu í mynd-
mótunardeild Myndlistarskól-
ans. Hafði Ásmundur Sveinsson
kennt þar um langt árabil, en var
nú að hætta fyrir aldurs sakir.
Það var einmitt um þetta sama
leyti, sem ég fór að taka þátt í
samsýningum myndlistarmanna
hér, og við tókum okkur saman
um að hrinda í framkvæmd hug-
mynd Ásmundar Sveinssonar um
úti-höggmyndasýningu á Skóla-
vörðuholti sumarið 1967. Auðvitað
var þetta af vanefnum gert í upp-
hafi. Þátttakendur í sýningunni
voru fáir, og ekkert hafði verið
fyrir sýningaravæðið gert. Smám
saman breyttist þetta. Þátttakend-
um fjölgaði, neykjavíkurborg að-
stoðaði ok'kur við að laga sýning-
I
T t M I N N — SUNNUIMOSBLAÐ
853