Alþýðublaðið - 04.05.1922, Blaðsíða 1
Alþýðublaði
1923
Fimtudaginn 4. maf.
100 töiubíað
Ca&ðsvtrzlnnltt.
Sem betur fór gátu kaupmenn
ekki að bessu sirni komið lands
verzluninni fyrir kattarneí, þrátt
fyrir miklar og ákafar tiiraunir.
Þingmenn mega vita, að ailur al
menningur er báinn að skiija gagn-
semi þesra þavfa íyristækis, og þó
þeir kannske séu á báðum áttum
í þessu máii eins og fleirum, ætti
þeim að vera það ljóst, bver
ábyrgð hvílir á þeim, ef þeir á
næsta þingi takmarka enn meira
atörf landsverzlunar í stað þess að
auka þau.
Þó loðnar væru báðar tillögurn-
ar, sem fram komu á þingi um
landsverzlun, var þó bersýniiegur
vilji þingsins í því, að steinoliu-
einkasala yrði tekin upp hið bráð
asta, enda er skemst af því að
seeji, að steino'fa landsverzlunar
hefir ætíð verið ódýrari en olfa
Steinolíufélagsins og nú er hver
tunna stórum ódýrari. Þetta mun
hafa sannfært þingmenn.
■ Ymsir óhlutvandir menn, er hafa
þózt verða ilia úti í saœkepninni
við Landsverzlun, ala sí og æ á
þvf, hve dýrteld Landsverzlunin sé;
og þegar sýnt er fram á, að þeir
fara með rakaleysur einar, snúa
þeir við biaðinu og segja hana
tapa. Margt fleira fínna þeir henn*
til foráttu.
En þeir, setn þekkja rekstur
verzlunarinnar og vita hve mikið
gagn hún gerir landsmönnum yfir-
leitt, eru á annari skoðun. Þeir
vita, að án hennar væri ennþá
meiri dýrtfð i landinu. Þarf ekki
að bend á annað, þvf til söasuaar,
en það, að þsr sem Landsverzlun
heflr hætt rekstri, hafa vörurnar,
er hún hafði á boðitólum, hækkað
Jafnskjóít í verði. T. d, hækkuðu
kol kaupmanna á Akureyri þegar
utrs 15 kr. smál, er Ltndsverzlun
hætti að seija þar kol. Steinoifa
var líka selu við okurverði f vetur
á Akureyfi, þegisr engia olía fékst
þar hjá útbúi Landsverzlunar.
Þdr, sem vcrð* þannig bein-
iínis fyrir ójing af því að LandS'
verzlua hættl rekstri, sancfærast
um nauðsyn hennax. Hinir, sem
ekki finna beiniínis til undan
harðdrægni kaupmanna, taka ill
mælgi og sóg andiitæðinga verzl-
unsrinnar sem góða og gilda vöru.
Enda óipart unnið að þvf, að
spilla áliti hennar og mundi ekki
siður ástæða fyrir landið að höfða
skaðabótamái á hendur rógberanna,
en einkastoínun að höfða msi á
mann fyrir það, að hann vftti
íramkomu þeirrar stofnunar riíti
lega. Sá dómstóll, ssm dæmdi
þessari einkastofnun skað-bætur,
þrátt fyrir það, þó ait hefði reynst
satt og rétt, sem sagt var um
stofcunina, mundi líkiega ekki
sfður dæma rueara i skaðabætur(
sem algerlega að ásteeðulausu ráð-
ast með hverskyns rógi að stofnun
er þjóðin í heiid á.
Kjósendur þurfa f sumar að
hafa það hugfast, að á þessu
sumri, við landskjsrskosningar,
rfður á þvi, að koma þiagmanna
efnunum f skilning um það, að
þjóðín vill að Landsverzlunin haldi
áfram, þó blöð kaupmanaa —
Qandmanna Landsverziunar—stag
ist stöðugt á gagnsleysi hennar
og þarfleysi.
Landsverzlunin er og verðnr
einhver þarfasta stofnnn landsins,
og það þing eða sú stjórn, sem
yrði til þess að fella hana niður,
er óalanái og ófcrjandi
Þrándur.
Fossvog'ur.
Sfðastliðið haust tók Búnaðar-
féiagið að sér að bylta um alistóru
svæði f Eossvogi, með þúfnaban-
anum, Tíu hektara tók það sem
tilraunasvæði og sfeyldi að tveim
árura skila því fuliræktuðu. Það
svæði var áður búið að skera
fram og þsð sem á vantaði lét
Búnaðarfélagið gera. í vor hefir
sv'O verið borið á þetta svæði og
búið er að sá l það. Árangur af
þvf starfi tiiun því að aokkru
koma fram f sumar.
Nokkuð af kndi því, er rutt
var fyrir bæinn, er skorið fram,
en sumt er ekki skorið fram.
Þegar ráðist var f að brjóta land
þetta, má gera ráð fyrir að bæj-
arstjórnin hafi haft það í hyggju,
að verkið yrði framkvæmt full-
komiega, svo ekki væri beinlfnis
kastað fé f sjóinn. Og ætia má
að enn sé sama skoðun ofan á.
En hvers vegna er þá ekkert
unnið frekar að þessu?
Landið, sem brotið var, liggur
undir skemdum, vetði ekki þegar
i stað skorið fram það sem óskorið
er fram. Og ef það verk, sem unnið
var á sfðastllðnu hausti, á að koma
að nokkru haldi, verður óhjákvæmi-
fega að bera á landið og sá f það
þegar á þesiu vori.
Morgunbkðið gerir mikið úr 20
ára starfsemi borgarstjóra f þágu
bæjarins; Vfsir bergmálaði. Látum
það vera. Það er nú einu sinni
vani orðinn, að sleppa ókostunum.
En hér er eitt dæmi um fram-
kvæmdir þessa 20 ára starfs-
manns. Að vfsu á hann kannske
ekki einn sök á þessum slóðaskap.
Og sennilega ber hann féieysi við.
En hafi bærinn efni á að eyða
fé tli þessj að byrja á þessu verki,
verður hann með einhverjum ráð-
um að útvega fé til þess að ijúka
við það.
Hér er um mikilsverða tiiraun
að ræða, sem getur orðið bænum
til ómetanlegs gagns, sé henni
haldið áfram með hyggiadum og
hæfum mönnum falið að IJúka
verklnu.
Eðlilegast og vafalaust heppi-
iegast í alia staði væri, að fá
Búnaðarfélagið tii þess, að standa
fyrir þessu ve ki. Aðstaða þess er
ágæt, þar sem það hefir bæði
æfðum mömtura á að skipa og
hefir veikfæri, áburð og fræ.
Bæjarstjórnin tekur þetta vænt*