Morgunblaðið - 09.05.2004, Side 43

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 9. MAÍ 2004 43
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
MAGNÚS JÓNSSON
húsgagnasmíðameistari,
Kirkjusandi 5,
Reykjavík,
sem lést mánudaginn 3. maí, verður jarðsung-
inn frá Fossvogskirkju mánudaginn 10. maí
kl. 13.30.
Valgerður Einarsdóttir,
Soffía Helga Magnúsdóttir, Sigurður Stefánsson,
Örn Guðmundsson, Hafdís Valdimarsdóttir,
Gunnfríður Magnúsdóttir, Sophus Magnússon,
Sigríður Rósa Magnúsdóttir, Richard Hansen,
Bára Jensdóttir, Eiríkur Gunnarsson,
Einar V. Arnarsson, Helen Everett,
Ingibjörg Þóra Arnarsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
FRIÐFINNUR FRIÐFINNSSON,
áður til heimilis í
Melási 12,
Garðabæ,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Holtsbúð, Garða-
bæ, mánudaginn 3. maí, verður jarðsunginn frá
Vídalínskirkju í Garðabæ mánudaginn 10. maí
kl. 13.30.
Svava Jenný Jóhannesdóttir,
Guðmundur B. Friðfinnsson, Sigríður Alda Ásmundsdóttir,
Erna Friðfinnsdóttir,
Örn Friðfinnsson,
Pétur Hákon Friðfinnsson, Hjördís Braga Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
GUÐMUNDUR ÞORKELSSON
fyrrverandi eldsmiður,
Bröttuhlíð 13,
Hveragerði,
lést laugardaginn 24. apríl.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey.
Við þökkum auðsýnda samúð.
Börn hins látna.
Faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
SIGURÐUR EGGERT SIGURÐSSON,
Hvassleiti 10,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Grensáskirkju mánu-
daginn 10. maí kl. 13:30.
Björg Sigurðardóttir, Hlynur Andrésson,
Sigurður Kristinn Sigurðsson, Kristín Jóhannesdóttir,
Inga Sigurðardóttir, Sigurður Hergeir Einarsson,
Margrét Sigurðardóttir, Halldór Þorkelsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Minn ástkæri eiginmaður,
VIÐAR BIRGISSON
lést á heimili sínu fimmtudaginn 6. maí.
Fyrir hönd allra aðstandenda,
Unnur Jónsdóttir.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
INGIBJÖRG ÓLADÓTTIR,
Stekkjargerði 6,
Akureyri,
lést á dvalarheimilinu Hlíð föstudaginn 7. maí.
Jarðarförin auglýst síðar.
Haukur Guðmarsson, Marta Vilhjálmsdóttir,
Gylfi Guðmarsson, Arnheiður Eyþórsdóttir,
Guðmundur Guðmarsson, Helga Aðalsteinsdóttir,
Óli Guðmarsson,
Anna Steinunn, Hafdís Inga
og Óli Sóleyjarbörn,
barnabörn og langömmubörn.
Maðurinn minn, faðir okkar, sonur, tengda-
sonur, bróðir, mágur og svili,
SIGURGEIR EINARSSON
rafeindavirki,
Hörpulundi 8,
Akureyri,
verður jarðsunginn frá Akureyrarkirkju miðviku-
daginn 12. maí kl. 13:30.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á björgunarsveitir.
Kristjana Ívarsdóttir,
Elvar Sigurgeirsson,
Elín Kata Sigurgeirsdóttir,
Jenný Vala Sigurgeirsdóttir,
Einar Valmundsson,
Hallfríður Sigurgeirsdóttir,
Valgerður Aðalsteinsdóttir
og systkini.
yrði sunginn yfir kistunni hans.
Már Haraldsson hefur verið fast-
ur hluti af mínu lífi í meira en 45 ár.
Ég man fyrst eftir honum sem
sprækum myndarlegum strák í
Stóru-Mástungu. Hann var nokkru
yngri en ég en hann átti sér eldri
systur. Þessi systir hans varð konan
mín og þegar í það stefndi varð ég
fljótt var við að þessi tilvonandi mág-
ur minn var þeim ráðahag ekki mót-
fallinn. Tókst um það leyti með okk-
ur sterk vinátta sem aldrei bar
skugga á. Ekki eitt augnablik.
Sérhvern kafla í lífshlaupi Más
ætla ég ekki að rekja hér.Hann vald-
ist fljótt til forystu í sveitarstjórn-
armálum og kom oft í hans hlut að
ráða til lykta ýmsum erfiðum málum
þar sem sitt sýndist hverjum. Hann
var rökfastur og trúr sínum skoðun-
um og sannfæringu eins og hann átti
kyn til. Skoðanir hans voru virtar af
samherjum hans og andstæðingar
hans báru fyrir honum og hans mál-
flutningi virðingu.
„Hann er ekki mikill jafnaðarmað-
ur hann Drottinn,“ sagði Halla föð-
ursystir Más í júlí í fyrra þegar Már
greindist með það mein sem nú hefur
lagt að velli þennan sterka mann.
„Hér sit ég háöldruð í hjólastól og
hún Magga mín er að missa annan
manninn úr sama sjúkdómnum á
miðjum aldri.“ Orð að sönnu. Hver
skilur slíka forgangsröðun? Í fyrstu
fyllist maður vanmáttugri reiði og
svo bætist við dálítil sjálfsvorkun yf-
ir því sem maður er að missa. Hvar
er réttlætið? Hver er tilgangurinn?
Síðan koma sorgin og söknuðurinn.
En brátt fer að birta til á ný og góðar
minningar verða ráðandi. Þar er af
nægum brunni að taka, slíkur mann-
kostamaður sem Már var.
Með gríðarlegri skapfestu og yf-
irvegun ásamt óvenjulegu æðruleysi
og hímor tókst honum að létta okkur
sem næst honum stóðu gönguna
gegnum þessa mánuði veikindanna,
hann bar krossinn sjálfur án þess að
vilja íþyngja öðrum með þeirri byrði.
En byrðin hlýtur að hafa verið þung.
Og hann kenndi okkur margt. Eftir
stendur fjölskyldan eins og hjörð
sem vargur hefur ráðist á, saman-
þjöppuð og snýr bökum saman.
Hjálpast að. Þakklát fyrir að hafa átt
þennan dreng. Og maður fær sér
kaffi og með því.
Ágúst Guðmundsson.
Sumarið 2003 var hlýtt og hag-
stætt jarðargróðri. Í lok hitabylgj-
unnar á Suðurlandi í júlí barst fregn-
in um alvarleg veikindi Más í
Háholti. Síðan hefur stöðugt þyngt
að og ekki orðið neitt hlé á glímunni
sem nú hefur leitt til fráfalls Más.
Már ólst upp á mannmörgu mynd-
arheimili í Stóru-Mástungu, jörðin
liggur við hálendisbrúnina og nær
inn að afrétti Flóa- og Skeiðamanna,
en er þó engan veginn einangruð.
Væntanlega hafa æskuslóðirnar
mótað það sem síðar varð. Már sótti
inn til fjalla og fór ótal ferðir inn á
Gnúpverjaafrétt, sem liggur upp
með Þjórsá að vestan, úr Þjórsárdal
að Hofsjökli. Fjallferðir, eftirsöfn,
eftirleitir, skoðunarferðir, skemmti-
ferðir en síðustu árin fór Már einnig
margsinnis inn á afrétt til þess að
sýna fólki, nefndum og ráðum landið
sem hann lagði svo hart að sér til
þess að verja og vernda. Landið fyrir
innan Sand, sem fékk samheitið
Þjórsárver stuttu áður en Már fædd-
ist og stórfossana tignarlegu í
Þjórsá.
Már gekk fram fyrir skjöldu, rök-
fastur, einarður, háttvís til að verja
þessar náttúruperlur og tilvist
þeirra til framtíðar. Hann kynnti sér
málið ítarlega, frá öllum hliðum og
komst svo að niðurstöðu sem varð
ekki haggað. „Því betur sem ég
kynni mér þetta mál, því sannfærð-
ari verð ég að þessi framkvæmd sé
röng,“ sagði hann. Álit hans var
byggt á gjörþekkingu á málinu,
skilningi á mikilvægi óspilltrar nátt-
úru í veröldinni og einlægri virðingu
fyrir náttúrutöfrum Þjórsárvera.
Skilningi á því að jörðin er sannar-
lega móðir vor og fæðubrunnur.
Eftirfarandi erindi úr Hulduljóð-
um Jónasar Hallgrímssonar mun
ávallt minna mig á vin minn og sam-
herja Má í Háholti. Guð launi honum
allt það sem hann lagði á sig til þess
að vernda Þjórsárver, eina af verð-
mætustu náttúruarfleifðum þjóðar-
innar og menningararfleifð sveitar
hans. Bið ég þess að okkur sem eftir
stöndum auðnist að ljúka því verki
með sóma í anda Más Haraldssonar.
Smávinir fagrir, foldarskart,
finn eg yður öll í haganum enn;
veitt hefur Fróni mikið og margt
miskunnar faðir, en blindir menn
meta það aldrei eins og ber,
unna því lítt sem fagurt er;
telja sér lítinn yndisarð
að annast blómgaðan jurtagarð.
Fyrir hönd Áhugahóps um vernd-
un Þjórsárvera,
Sigþrúður Jónsdóttir.
Það er vor í lofti og vorkoman á
næsta leiti. Farfuglarnir streyma til
landsins, sauðburður að hefjast og
jörðin að lifna við af vetrardvala.
Tími bóndans, ræktunarmannsins
og náttúruunnandans. Vorið var tími
Más Haraldssonar oddvita og bónda
í Háholti.
Már var mikill ræktunarmaður
hvort sem var í sauðfjárrækt eða
hrossarækt. Í sauðfjárræktinni var
bú hans eitt af nokkrum búum á Suð-
urlandi sem tóku árlega þátt í af-
kvæmarannsóknum. Hrossaræktin
var honum einnig mjög hugleikin
enda hafði hann náð góðum árangri á
því sviði í áranna rás, ásamt fjöl-
skyldu sinni.
Ég átti því láni að fagna að kynn-
ast Má í unglingaskóla, á þeim árum
sem skólaakstur hófst með unglinga
úr Gnúpverjahreppi niður á Skeið, í
Brautarholtsskóla. Það atvikaðist
þannig að við Már sátum saman
fyrsta veturinn, kennslustofan var
salurinn í Brautarholti, rosalega stór
kennslustofa sem bauð uppá allskon-
ar prakkarastrik.
Þann vetur kynntist ég því hvað
Már var samviskusamur og traustur,
hann brást ekki vinum sínum þegar
á reyndi. Eftir unglingaskóla fórum
við hvor í sína áttina. Uppúr 1980
lágu svo leiðir okkar saman á ný.
Hann hafði hafið búskap í Háholti
með Margréti og ég á Húsatóftum.
Páskadagarnir voru oft notaðir til
útreiða og þá var gaman að vera með
Má á ferð, þeim söngglaða manni.
Þegar ég horfi til baka á samveru-
stundir okkar í leik og starfi sakna
ég þess að hafa aldrei farið með hon-
um inn yfir sand að smala Þjórsár-
verin eins og til stóð, konungsríki
hans.
Már var fjallkóngur Gnúpverja til
margra ára lengst af í eftirsafni.
Þjórsárverin voru honum mjög hug-
leikin og barðist hann fyrir friðun
þeirra allt til dauðadags.
Það verður erfitt fyrir okkur sem
eftir sitjum í hreppsnefnd Skeiða- og
Gnúpverjahrepps að fylla það skarð
sem varð við fráfall hans.
Ég kveð vin minn með söknuði og
þakka honum samfylgdinna og vin-
áttuna við mig og fjölskyldu mína.
Elsku Magga, votta þér og fjöl-
skyldu þinni innilegustu samúð.
Aðalsteinn Guðmundsson.
Már Haraldsson nágranni minn og
vinur í Háholti er fallinn frá langt um
aldur fram. Það er sárt að sjá á eftir
jafnaldra sem er kippt frá okkur í
blóma lífsins. Kynni okkar Más hóf-
ust í Ásaskóla haustið 1962. Eftir að
Már flutti að Háholti 1980 urðu sam-
skipti okkar meiri og uxu eftir því
sem árin liðu.
Már var hjálpsamur og góður ná-
granni, alltaf boðinn og búinn ef á að-
stoð þurfti að halda. Honum voru fal-
in trúnarstörf í sveitinni og kosinn í
hreppsnefnd 1990. Hann vann þau
störf af öryggi, flanaði ekki að neinu
og var fastur fyrir.
Már hafði mikinn áhuga á afrétt-
inum og fjallferðum. Ég var einn af
þeim sem var svo heppinn að fara
margar ferðir með honum inn á af-
rétt okkar Gnúpverja og þá alla leið í
Þjórsárver og helst alla leið inn í
Arnarfell, en að komast þangað er
toppurinn á tilverunni. Þangað fór-
um við Már nokkrum sinnum saman.
Síðasta ferð Más í Þjórsárver mun
lifa lengi í minningunni, ekki síst
stundin þegar við stóðum upp á
Nautöldu snemma morguns fyrri
hluta septembermánaðar árið 2002
og virtum fyrir okkur stórkostlegt
útsýni yfir Þjórsárverin. Þarna vor-
um við staddir á þeim stað sem heill-
aði okkur báða.
Már barðist hetjulega fyrir vernd-
un Þjórsárvera og ég vona að eft-
irmenn hans í hreppsnefnd sýni hon-
um þá virðingu að halda þeirri
baráttu áfram og tryggja verndun
þeirra til frambúðar. Við Már vorum
miklir samherjar í því máli sem og
öðrum.
Haustið 1990 gerðist Már foringi
eftirsafnara á Gnúpverjaafrétti. Það
haust lentum við í mjög vondu veðri,
og vorum heilan dag að berjast
áfram í blindbyl og ófærð en allt end-
aði það vel.
Að Má gengnum er sveitin okkar
fátækari. Við nágrannarnir hér í
Geldingaholti kveðjum hann með
söknuði og einlægu þakklæti. Möggu
og börnunum, foreldrum, systkinum
og öllum aðstandendum sendum við
hlýjar samúðarkveðjur.
Ólafur Jónsson.
 Fleiri minningargreinar um Má
Haraldsson bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.