Morgunblaðið - 11.05.2004, Blaðsíða 34

MINNINGAR
34 ÞRIÐJUDAGUR 11. MAÍ 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Minningarkort
570 4000
Pantanir á netinu: www.redcross.is
Rauði kross Íslands bregst við neyð jafnt innanlands
sem utan og veitir aðstoð er gerir fólk hæfara til að
takast á við erfiðleika og bregðast við áföllum.
Þegar á reynir
Rauði kross Íslands
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Þegar andlát ber að höndum
Önnumst alla þætti útfararinnar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
Minningarkort
Krabbameinsfélagsins
540 1990
krabb.is/minning
Símar 581 3300 - 896 8242
Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla
Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is
Sverrir
Olsen,
útfararstjóri.
Sverrir
Einarsson,
útfararstjóri.
Bryndís
Valbjarnardóttir,
útfararstjóri.
Baldur
Frederiksen,
útfararstjóri.
Guðmundur Þór
Gíslason,
útfararstjóri.
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
✝ AðalsteinnHjaltason fædd-
ist á Rútsstöðum í
Eyjafirði 28. ágúst
1932. Hann lést að
heimili sínu Vallar-
gerði 4b á Akureyri
sunnudaginn 2. maí
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru Hjalti
Guðmundsson (f.
12.7. 1893, d. 28.5.
1988 ) og Anna Guð-
mundsdóttir (f. 6.5.
1898, d. 23.1. 1998),
bændur á Rútsstöð-
um í Öngulsstaða-
hreppi í Eyjafirði. Aðalsteinn var
fjórði í röð sjö systkina sem eru:
Guðmundur, maki Krisín Gunnars-
dóttir; Þór, maki Hanna Jóhannes-
dóttir; Gestur, maki Guðrún Sig-
urðardóttir; Jóna, maki
Ingimundur Pétursson (látinn);
Rósa, maki Örn Smári Arnaldsson;
Tryggvi, maki Birgitte M.
Tryggvason.
Hinn 26. desember 1954 kvænt-
Elí (f. 11.11. 1982) og Helene (f.
28.1. 1992). Barnsmæður Freys eru
Aðalheiður Kjartansdóttir og Ann-
ette Berg. 4) Lilja Aðalsteinsdóttir
(f. 19.11. 1970). Aðalsteinn var í
sambúð sl. tíu ár með Ástu Val-
hjálmsdóttur (f. 24.6. 1932) og
bjuggu þau í Vallargerði 4b Akur-
eyri.
Aðalsteinn ólst upp á Rútsstöð-
um í Eyjafirði og þar í sveitinni
lauk hann hefðbundinni skóla-
göngu. Í fjölmörg ár var hann
verkstjóri hjá Vegagerð ríkisins.
Hann vann mikið úti á landsbyggð-
inni með vegavinnuflokka í fjöl-
mörg sumur þar sem hann var
ábyrgur fyrir malarvinnslu og öðr-
um vegavinnuframkvæmdum. Sjó-
sókn stundaði hann einnig og átti
sinn eigin bát í þó nokkur ár. Síðari
starfsár hans voru við Skinnaverk-
smiðuna á Akureyri þar sem hann
starfaði við framleiðslu.
Aðalsteinn var alla tíð meðlimur
í Verkstjórafélagi Íslands. Hann
var mikill söngmaður og söng með-
al annars í Karlakór Akureyrar og
Kirkjukór Glerárkirkju. Síðari ár
var Aðalsteinn virkur meðlimur í
Húsbílafélaginu á Akureyri.
Útför Aðalsteins verður gerð frá
Glerárkirkju á Akureyri í dag og
hefst athöfnin klukkan 14.
ist Aðalsteinn Krist-
björgu Ólafíu Björns-
dóttur (f. 13.9. 1929, d.
30.1. 1992). Þau
bjuggu alla tíð á Ak-
ureyri. Aðalsteinn og
Kristbjörg eignuðust
fjögur börn. Þau eru:
1) Anna Aðalsteins-
dóttir (f. 11.3. 1951),
gift Hilmari Hanssyni
(f. 21.1. 1949). 2) Björn
Aðalsteinsson (f. 13.7.
1956), kvæntur Sól-
veigu Brynjarsdóttur
(f. 11.2. 1959), börn
þeirra eru Aðalsteinn
Már Björnsson (f. 17.8. 1979, d.
25.6. 2000), Elmar Björnsson (f.
21.8. 1981), í sambúð með Thelmu
Ýr Brynjarsdóttur (f. 26.8. 1980),
börn þeirra eru Aníta Hrund (f.
13.9. 2001) og Aðalsteinn Máni (f.
13.12. 2003), Anna Sigríður
Björnsdóttir (f. 8.9. 1986),í sambúð
með Hilmari Þór Birgissyni. (f.
26.11. 1984), 3) Freyr Aðalsteins-
son (f. 23.12. 1958), börn hans eru:
„Sól og sumar er eina paradísin
okkar Íslendinga, þá grænka dal-
irnir okkar, heiðarvötnin blika og
blána fjær og nær eins og tindrandi
augu sem horfa hugfangin á hina
himnesku dýrð sólarinnar. Og hafið
kyrrist, hljóðnar og breiðir silf-
urbláa faðminn sinn um klettóttar
strendur landsins. Þá byrjar líf,
gleði og frelsi á Íslandi.“ Jóhann
Jónsson skáld.
Þessi fallega vorlýsing sýnir vel
hvernig pabbi hugsaði um landið
sitt. Hann var hafsjór af fróðleik um
Ísland og hafði einstaklega gaman
af að ferðast, það má segja að hann
hafi þekkt landið frá fjöru til fjalla,
hverja sýslu og sveitabæ. Í veik-
indum sínum s.l. vetur notaði hann
tímann ásamt sambýliskonu sinni
Ástu að fara yfir ferðabækur og
kort, saman ætluðu þau út í vorið á
húsbílnum, að ferðast um landið
eins og þau hafa gert mörg und-
anfarin ár. Pabbi hafði mjög gaman
af söng, var mikill söngmaður og í
fjöldamörg ár var hann í Karlakór
Akureyrar og Kirkjukór Glerár-
kirkju. Selskapsmaður var hann og
var vinahópur hans einstaklega
stór.
Ekkert lét hann fram hjá sér fara
í þjóðmálum og hafði hann unun af
því að ræða það sem efst var á
baugi hverju sinni. Sterka skoðun
hafði hann alla tíð á pólitík og öllu
sem viðkom okkar daglega lífi. Við
systkinin fjögur ólumst upp í mjög
góðu yfirlæti, aðhaldi og reglusemi í
húsi sem pabbi byggði að Stafholti
12 á Akureyri. Pabbi var ákaflega
atorkusamur maður, vann mikið og
ætlaðist einnig til mikils af þeim
sem hann hafði í kringum sig, hann
ásamt móður okkar kenndi okkur
börnunum sínum stundvísi og
vinnusemi. Það voru margar gleði-
stundirnar á heimili foreldra minna
þegar ég var að alast upp og þakka
ég þeim báðum fyrir öll dýrmætu
árin sem ég átti með þeim báðum.
Nú er leiðin á enda og hefur pabbi
skilað sínu dagsverki og gott betur.
Ég kveð þig með söknuði, pabbi
minn.
Anna Aðalsteinsdóttir.
Það eru ríflega þrjátíu ár síðan
Alli tók á móti mér á Akureyrar-
flugvelli. Hann var kominn til að
taka á móti dóttur sinni og mér, til-
vonandi tengdasyni, sem hann hafði
aldrei séð áður. Hann var þá aðeins
rétt innan við 40 ára gamall og sagði
mér seinna að hann hefði ábyggi-
lega verið jafn stressaður yfir þessu
og ég. En ég trúði því nú aldrei.
Við urðum strax miklir mátar og
á það skyggði aldrei þau 33 ár, sem
liðin eru síðan.
Það var gaman að skemmta sér
með Alla. Hann var ákaflega góður
söngmaður og virtist kunna alla ís-
lenska texta, sem vert var að kunna.
Eins var hann líka ótæmandi upp-
spretta af skemmtilegum vísum og
sögum.
Það var heldur aldrei komið að
tómum kofunum hjá honum þegar
við byrjuðum að ræða dægurmálin
og Alli hafði ákveðnar skoðanir á
öllum málum og stóð fast á sínu,
enda manna fróðastur og fylgdist
vel með því, sem gerðist. Við vorum
ekki alltaf sammála en aldrei minn-
ist ég þess að við höfum skilið ósátt-
ir.
Alli var alla tíð mikið náttúrubarn
og þekkti hvern krók og kima lands-
ins. Það var stundum eins og að
vera í skoðunarferð með sérhæfðum
leiðsögumanni þegar við keyrðum
saman um sveitirnar og hann
fræddi okkur hin um nöfn staðanna
og sögu.
Við fórum hér á árum áður í
margar veiðiferðir saman. Hann
kenndi mér, malarbúanum og ný-
græðingnum, og opnaði augu mín
fyrir því að njóta íslenskrar náttúru.
Við veiddum bæði í vötnum, ám og
úti á sjó á trillu, sem hann átti. Allt-
af virtist Alli vita hvert best væri að
fara og best að veiða. Oft voru
nokkrir af mýmörgum félögum Alla
með í ferðunum og þetta eru ákaf-
lega skemmtilegar minningar og
hafa margar sögur hafa verið sagð-
ar eftir þessar ferðir. Það eru til
menn, sem einhvern veginn virðast
sterkari og traustari en aðrir menn.
Alli var einn þessara manna. Hann
var ákaflega harður af sér og ósér-
hlífinn og einhvern veginn fannst
mér að það væri ekki margt, sem
hann gæti ekki gert. Ef hann var
ekki á ferðalögum um landið og í
veiðiferðum þá var hann að smíða
eitthvað eða gera við. Hann átti
ákaflega bágt með að vera aðgerða-
laus. Það var t.d. ekki lengi í einu,
sem maður sá hann setjast fyrir
framan sjónvarp og þá aðeins ef það
var fræðsluefni eða einstaka gam-
anþættir. Kvikmyndir vildi hann t.d.
ekki horfa á nema helst einstaka
gamanmyndir og þær máttu ekki
vera bannaðar innan tólf ára, sagði
hann.
En nú, kæri tengdapabbi, er kom-
ið að kveðjustund, a.m.k. um stund-
arsakir. Hvíldin er ábyggilega kær-
komin eftir þessa erfiðu mánuði þó
svo að styrkur þinn hafi verið mikill.
Það eru forréttindi að hafa fengið að
eiga með þér samleið, lært af þér og
að hafa átt þig að traustum vin. Þín
verður sárt saknað.
Hilmar Hansson.
Alli föðurbróðir minn látinn.
Krabbamein hefur lagt þennan
atorkumann að velli, fyrir aldur
fram. Baráttan hefur verið hörð síð-
ustu mánuðina. Fyrir örfáum árum
greindist meinið að nokkru fyrir til-
viljun, og eftir skurðaðgerð náði
hann allgóðri heilsu, þar til fyrir
tæpu ári. Þá var ljóst að veikindin
höfðu tekið sig upp og batahorfur
litlar. Það er sorglegt að horfa upp á
hve lækning er enn takmörkuð í
þessum sjúkdómaflokki þar sem
ráðin sem gefast virðast alltof oft
vera fólgin í þjáningarfullum með-
ferðum sem veita litlu meira en
skamma lengingu lífdaga.
Alli var að mestu menntaður í
lífsins skóla. Um starfsævi sína
vann hann margvísleg störf sem
flest voru á því sem kalla má verk-
tengdum sviðum. Hann stundaði
sjómennsku þar sem hann um tíma
gerði út trillu. En flest voru starfs-
árin þó í landi. Meðal annars vann
hann í smjörlíkisgerð Flóru við ýmis
framleiðslustörf. Þá var hann um
tíma verkstjóri hjá Akureyrarbæ og
einnig vann hann um nokkurra ára
skeið við framleiðslu í veiðarfæra-
deild Odda, þar sem að faðir minn
var verkstjóri. Þar vann ég með
Alla á unglingsárunum en á þeim
árum máttu unglingar enn vinna
gild störf í sumarleyfum frá skóla.
En meginstarf Alla var hjá Vega-
gerð ríkisins, þar sem að hann vann
í áratugi. Þar var hann verkstjóri og
hafði með höndum verklega stjórn-
un á þeirri deild sem annaðist jarð-
vegsvinnslu fyrir þjóðvegi landsins.
Í byrjun sá hann um svokallaða
malarhörpu en síðar tók hann við
mikilli vélasamstæðu sem gekk und-
ir heitinu malari. Hann var því um
langt skeið allmikið fjarverandi
heimilinu á sumrin þar sem að
flokkur sá er hann stjórnaði fór víða
um, allt eftir verkefnum og vega-
lagningu á hverjum tíma.
Um skeið var kona hans, Krist-
björg Björnsdóttir eða Kidda eins
og hún var oft kölluð, ráðskona með
vinnuhópi Alla og sá hún um mat-
seld fyrir starfsmenn. Man ég vel
eftir heimsóknum sem ég fór með
foreldrum mínum til þeirra í vinnu-
skúrana, og þóttu mér þær ferðir
afar spennandi og í raun sveipaðar
ævintýraljóma.
Alli var hæfur verkmaður og tók
störf sín og verkefni af alvöru. Vildi
láta þau ganga snúningalaust. Hann
lagði mikið upp úr verklagi og fann
ávallt út hagkvæmar og skilvirkar
aðferðir þar sem hann kom að mál-
um. Hann var fjölhæfur til verka og
kunni skil á mörgum sviðum, í gegn-
um hinn fjölþætta starfsferil er
hann átti að baki. Söngmaður var
hann góður og þó að tómstundir
væru fáar fór hann stundum til
veiða og renndi fyrir silung eða lax,
oftast með góðum árangri.
Skaplaus var frændi minn ekki.
Hafði yfirleitt skoðun á mönnum
sem málefnum. Baktal og þvíumlíkt
átti ekki upp á pallborðið hjá hon-
um. Hann var hreinskiptinn og
sagði mönnum skoðun sína milliliða-
laust ef því var að skipta en virti
ætíð nærveru sálar. En þó að hon-
um gæti snögglega runnið í skap
stóð ætíð upp úr sá eðlisþáttur hans,
sem mér fannst fyrirferðamestur í
hans fari, en það var rík réttlæt-
iskennd. Ef honum mislíkaði eitt-
hvað var það vegna þess að hann
taldi ranglega farið með, eða á ein-
hver hallað. Fannst mér hann hafa
næman skilning til að greina mál-
efni rétt og af sanngirni. Í þessum
efnum sem og öðrum skipti engu
máli hver eða hvað átti í hlut, jafnt
skyldi yfir alla ganga, líka hann
sjálfan.
Samskipti Alla og föður míns
voru ætíð mikil og náin allt til síð-
asta dags. Þeir byggðu í félagi hús
sín fyrir tæplega 50 árum. Pabbi í
Byggðaveginum en Alli í Stafholti
12. Allt var þetta gert eftir að hefð-
bundnum vinnudegi lauk. Fjármagn
takmarkað eins og títt var og þæg-
indin lítil. Allur búnaður til bygg-
ingarvinnu af skornum skammti og
það sem nú í dag er einungis unnið
með vélum var að mestu unnið með
handafli og var steinsteypan jafnvel
handhrærð. Þá reyndi á útsjónar-
semi og dugnað en sameiginlega
tókst þeim að ná settu marki. Síðari
ár hafa þeir bræður ferðast saman á
sumrin vítt og breitt um landið,
ásamt fleiri félögum, á húsbílum
sínum. Missir pabba er því mikill.
Lífið fór ekki alltaf mildum hönd-
um um Alla. Fyrir 12 árum missti
hann Kiddu og hefur það eflaust
reynst honum erfitt. Einnig missti
hann sonarson sinn og nafna fyrir
fjórum árum í sviplegu slysi. En
þessum áföllum og öðrum tók hann
af æðruleysi. Síðastliðin ár hefur
hann átt sambúð með Ástu Val-
hjálmsdóttur og hélt með henni
heimili að Vallargerði 4b hér á Ak-
ureyri. Ásta reyndist honum mikil
stoð í veikindum hans og annaðist
hann af stakri alúð og umhyggju.
Það er bjart yfir minningu Alla.
Nú er hann laus við veikan líkam-
ann, og genginn á vit almættis og ei-
lífðar. Með þökkum og söknuði er
hann kvaddur. Megi hann á Guðs
vegum ganga.
Hjalti Gestsson.
AÐALSTEINN
HJALTASON
Þegar pabbi hringdi
í mig að morgni laug-
ardags 27. mars, vissi
ég hverjar fréttirnar
væru, amma mín var
búin að kveðja. Eftir
erfið ár hefur hún loks fengið
hvíldina.
ÁSLAUG
ARADÓTTIR
✝ Áslaug Aradóttirfæddist í Ólafs-
vík 6. ágúst 1924.
Hún lést á St. Franc-
iskusspítalanum í
Stykkishólmi 26.
mars síðastliðinn og
var útför hennar
gerð frá Ólafsvíkur-
kirkju 2. apríl.
Minningarnar
streyma um hugann
við fráfall þitt og eru
þær ófáar minning-
arnar frá Ólafsvík
þegar ég var krakki.
Alltaf fannst mér
bæði gott og gaman
að koma og dvelja hjá
ykkur afa í páska- og
sumarfríum.
Ég man þig ávallt
sem fallega konu,
glaða og létta í lund,
og þannig mun minn-
ingin um þig í huga
mínum lifa.
Hvíl þú í friði.
Dóra Eyland.
Afmælis- og minningargreinum má skila í
tölvupósti eða á disklingi (netfangið er
minning@mbl.is, svar er sent sjálfkrafa um
leið og grein hefur borist). Ef greinin er á
disklingi þarf útprentun að fylgja. Nauð-
synlegt er að símanúmer höfundar og/eða
sendanda (vinnusími og heimasími) fylgi
með. Þar sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina, enda þótt
þær berist innan hins tiltekna frests. Nán-
ari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern lát-
inn einstakling birtist formáli og ein aðal-
grein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en
aðrar greinar skulu ekki vera lengri en 300
orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50
línur í blaðinu (17 dálksentimetrar). Tilvitn-
anir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til
þrjú erindi. Einnig er hægt að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 lín-
ur, og votta virðingu án þess að það sé gert
með langri grein. Greinarhöfundar eru
beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stutt-
nefni undir greinunum.