Morgunblaðið - 21.05.2004, Blaðsíða 30

MINNINGAR
30 FÖSTUDAGUR 21. MAÍ 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Okkar ástkæri,
ÁRNI BRYNJÓLFSSON,
(Tryggvaskála),
Grænumörk 1,
Selfossi,
sem lést á Ljósheimum laugardaginn 15. maí,
verður jarðsunginn frá Selfosskirkju laugar-
daginn 22. maí kl. 13:30.
Börn og aðstandendur hins látna.
Elskulegur eiginmaður minn,
GUÐMUNDUR S. THORGRÍMSEN,
lést á líknardeild Landspítalans laugardaginn
15. maí.
Úförin fer fram frá Grensáskirkju þriðjudaginn
25. maí kl. 15.00.
Fyrir hönd fjölskyldunnar,
Aníta Thorgrímsen.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
KNÚTUR ÁRMANN
rafvirkjameistari,
Breiðvangi 8,
Hafnarfirði,
lést á St. Jósepsspítala í Hafnarfirði mánu-
daginn 17. maí sl.
Útförin auglýst síðar.
Kristín J. Ármann,
Valdís Erla Ármann, Guðbjörn Ólafsson,
Júlíus J. Ármann,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi,
BERNÓDUS HALLDÓRSSON,
Aðalstræti 22,
Bolungarvík,
verður jarðsunginn frá Hólskirkju í Bolungarvík
laugardaginn 22. maí kl. 14.00.
Erla Bernódusdóttir, Ágúst Sigurðsson,
Halldór Bernódusson, Kristín Gissurardóttir,
Guðmundur Bernódusson, Sigríður Halldóra Hannibalsdóttir,
Halldóra H. Kristjánsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
ÁRNI SNÆBJÖRN VALDIMARSSON
vélfræðingur,
Rauðalæk 25,
verður jarðsunginn frá Grafarvogskirkju
mánudaginn 24. maí kl. 15.00.
Dómhildur Guðmundsdóttir,
Sigríður Árnadóttir Bernhöft, Birgir Bernhöft,
Magnús Árnason, Guðný Guðmundsdóttir,
Marta Árnadóttir, Hafsteinn Daníelsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegt þakklæti til allra, sem sýndu okkur
samúð og vinarhug vegna andláts og útfarar
elskulegrar móður okkar tengdamóður, öm-
mu, langömmu og langalangömmu,
ÖLMU ODDGEIRSDÓTTUR,
Svalbarði,
Grenivík.
Oddgeir Ísaksson, Margrét S. Jóhannsdóttir,
Hjördís Ísaksdóttir, Erhard Joensen,
Sjöfn Ísaksdóttir, Þórður Magnússon,
Guðrún Kristín Ísaksdóttir, Gunnar Sigurðsson,
Vilhjálmur Ísaksson, Guðríður E. Guðmundsdóttir,
Sveinn Þór Ísaksson, Alda H. Demusdóttir,
Borghildur Ásta Ísaksdóttir, Gísli F. Jóhannsson,
Sóley Ísaksdóttir, Þorsteinn Ágúst Harðarson,
Haukur V. Gunnarsson, Halla B. Harðardóttir,
ömmubörn, langömmubörn
og langalangömmubörn.
✝ Ingibjörg Ólafs-dóttir fæddist á
Hlaðhamri í Bæjar-
hreppi í Strandasýslu
22. ágúst 1917. Hún
andaðist á hjúkrun-
arheimilinu Drop-
laugarstöðum laug-
ardaginn 15. maí
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Jóna
Jónsdóttir, f. 1888, d.
1974, og Þorsteinn
Ólafur Þorsteinsson,
f. 1891, d. 1972. Ingi-
björg var næstelst
systkina sinna. Þau
eru: Sigurjón, f. 1915, Þorsteinn,
f. 1919, Vilhjálmur, f. 1922, Kjart-
an, f. 1924, Kristín, f. 1926, d.
2001, og Jón Bjarni, f. 1930.
Um áramótin 1956 og 1957
stofnuðu þau hjónin, Ingibjörg og
Guðmundur Jónsson, afgreiðslu-
maður, heimili í Reykjavík. Guð-
mundur var fæddur 4. ágúst 1905,
d. 13. mars 1977. Á yngri árum
var sjómennska hans aðalstarf, en
1957 hóf hann störf hjá Olíufélag-
inu hf. Ingibjörg og
Guðmundur eignuð-
ust einn son, Ólaf, f.
16. apríl 1959, tölv-
unarfræðingur í
Bandaríkjunum.
Kona hans er Van-
essa Chernick lög-
fræðingur. Þau eiga
tvö börn; Sabína, f.
11. maí 1995, og
Ethan Erik, f. 20.
maí 1998.
Ingibjörg ólst upp
á Hlaðhamri. Um
nokkurn tíma á
stríðsárunum vann
hún á símstöðinni á Borðeyri. Árið
1944 flutti hún til Reykjavíkur. Í
nokkur ár vann hún hjá Sælgæt-
isgerðinni Víkingi, en lengst
starfaði Ingibjörg við miðasölu í
Nýja bíói. Eftir að Guðmundur
lést starfaði hún hjá bankastofn-
unum og síðast hjá Seðlabanka Ís-
lands.
Útför Ingibjargar fer fram í
Háteigskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 10.30.
Inga frænka mín er látin. Inga
var eini ættingi minn sem búsett var
í Reykjavík á bernskuárum mínum.
Hún gegndi því þýðingarmiklu hlut-
verki í lífi barnsins, áreitið var
minna í þá daga og sérhver góð
manneskja í kringum mann er Guðs
gjöf. Ég minnist ánægjulegra jóla-
boða og annarra boða hjá henni sem
hluta af hrynjandi tilverunnar og til-
hlökkunar barnsins að smakka á út-
lendu konfekti sem hún iðulega átti í
fallegri skál á sófaborðinu.
Tímar liðu, ég bjó lengi erlendis,
en þegar ég kom til landsins átti ég
alltaf öruggt boð hjá Ingu frænku
og áttum við margar góðar stundir
saman.
Inga flutti á Droplaugarstaði árið
sem ég flutti heim. Ég minnist
ánægjulegra stunda okkar úti í fal-
legum garði Droplaugarstaða í sól
og sumaryl. Gaman var að spjalla
við þig, Inga, um gamla tíma, hlusta
á þig rifja upp bernskuminningar,
drauma og veruleika.
Síðustu fundir okkar voru tveim-
ur vikum fyrir andlátið. Þá var þér
hugleikið að „komast heim“. Elsku
Inga frænka, ég vona að þú sért
„komin heim“, frí og frjáls frá fjötr-
um þreytts líkama. Þakka þér sam-
fylgdina og hlýhug til mín og
barnanna.
Ég kveð þig, hugann heillar minning blíð,
hjartans þakkir fyrir liðna tíð.
Lifðu sæl á ljóssins friðarströnd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Jóna.
Elsku Inga frænka, þá ertu farin.
Ég veit að þú varst tilbúin að fara en
það er nú alltaf sárt að missa eins og
þú sagðir þegar mamma dó. Þér
fannst það óréttlátt að hún færi á
undan þér svona miklu yngri en þú.
En svona er þetta nú, ekki er spurt
um aldur.
Ég veit eiginlega ekki hvenær ég
man fyrst eftir þér, hvort það var á
sumrin þegar þú komst norður með
vínarbrauð úr bakaríi og nýja tóm-
ata. Eða hvort það var þegar við
mamma komum í bæinn og við gist-
um hjá þér og þú varst svo hrædd
um strákinn að hann hlypi fyrir
næsta bíl. Alla vega þá var það alltaf
tilhlökkun þegar vitað var að Inga
frænka væri að koma að Hlaðhamri.
Svo var það eitt sumar sem ég
frétti að hún kæmi ekki ein. Jæja,
var ég þá búinn að missa Ingu
frænku. Það var nefnilega kominn
maður í spilið. En viti menn, hann
Guðmundur var bara rosalega fínn
og skemmtilegur. Hann hafði verið
á sjó og gat sagt stráknum í sveit-
inni sögur af sjónum. Eitthvað þótti
honum ég ekki kunna að þvo mér
um hendurnar svo ég var tekinn í
kennslu í handaþvotti sem ég hef
aldrei gleymt síðan.
Margar ferðir fór ég til Reykja-
víkur sem barn með mömmu og allt-
af var gist hjá Ingu. Eins var ég
hálfan vetur í skóla í Reykjavík áður
en ég fór í Skógaskóla, þá var ég hjá
Ingu, Guðmundi og Óla, en hann var
þá fæddur. Eins var það eftir að ég
fór í Skógaskóla. Ég veit ekki
hvernig ég hefði farið að ef ég hefði
ekki haft Ingu frænku í Stangar-
holtinu. Þegar ég kom í helgarfrí úr
skólanum var alveg sama hvernig
stóð á, alltaf var maður velkominn.
Það var bara svo æðislegt að fá að
vera hjá henni, ég fæ það aldrei full-
þakkað.
1985 fórum við Emilía og Inga til
Washington að hitta Óla frænda en
hann var þá búinn að vera eitt ár í
námi þar. Þetta var alveg ógleym-
anleg ferð. Ég hef sjaldan gengið
eins mikið og þarna úti í Wash-
ington. Við fórum vítt og breitt um
borgina og skoðuðum söfn og fleira,
og það var sko Inga sem dreif okkur
áfram. Hún var mikil heimskona
hún Inga og góð fyrirmynd.
Það var mikill missir fyrir Ingu
og Óla þegar Guðmundur dó árið
1977. Óli var stolt hennar og hún
stóð föst með honum þegar hann
ákvað að fara til Bandaríkjanna í
nám. Hún hugsaði fyrst og fremst
um hans frama. Hún var stolt af því
hvað honum gekk vel að læra og
koma sér áfram. En allir gerðu sér
grein fyrir hve erfitt þetta var
henni, en aldrei heyrðist hún kvarta.
Elsku Óli, Vanessa, Sabina og
Ethan Erik. Mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur til ykkar allra. Megi
minningin um hana Ingu frænku lifa
um ókomin ár.
Ólafur Hjálmarsson.
Ingibjörg Gunnlaug var betur
þekkt af okkur undir nafninu Imba.
Ingibjörg var mikil heimskona og
vel að sér. Hún var alltaf fín og
passaði vel upp á að hárið væri ný-
klippt og lagt og að neglurnar væru
vel snyrtar. Hún var alltaf vel til
fara og hugsaði mikið um að klæða
sig í viðeigandi fatnað.
Ingibjörg var mjög hvetjandi og
sagði að ef það væri eitthvað sem
maður vildi gera og hefði möguleika
á að framkvæma það þá ætti maður
að gera það. Þeirri lífsskoðun fylgdi
hún og var mjög sátt við líf sitt. Hún
hafði yndi af því að fara á viðburði af
ýmsu tagi og fór á tónleika og fylgd-
ist vel með ungum og efnilegum
söngvurum. Það var ekki einungis
tónlistin og söngurinn sem hún
fylgdist vel með, því hún hafði líka
áhuga á myndlist.
Ingibjörg hafði mikla löngun til að
mennta sig en aðstæður leyfðu það
ekki. Fljótlega upp úr fermingu fór
liðagigt að gera vart við sig hjá
henni og um 19 ára aldur fór hún á
Landsspítalann og var þar í fjögur
ár. Þannig að unglingsár hennar
hafa verið frábrugðin unglingsárum
margra annarra og sjúkrahúslega
hennar hefur án efa átt sinn þátt í
að hún gekk ekki menntaveginn. Á
Landspítalanum eignaðist hún
margar góðar vinkonur og vinskap-
ur margra þeirra varð ævilangur.
Ingibjörg var mjög handlagin og
það sem hún tók sér fyrir hendur
bar vott um það.
Þau hjónin og Ólafur sonur þeirra
áttu fallegt heimili í Stangarholti 18.
Þar var alltaf allt snyrtilegt og öllu
vel komið fyrir, allt á sínum stað.
Hún missti manninn sinn á miðjum
aldri og ól eftir það ein upp son
þeirra hjóna. Ingibjörg var mjög
gestrisin og ekki var að spyrja að
því að fljótlega eftir að maður kom
inn úr dyrumun þá var hún búin að
dekka borð. Ef hún átti von á ein-
hverjum var allt tilbúið áður en
gestirnir komu.
Ingibjörg var mjög hlý og góð
manneskja. Hún talaði vel um alla
og lét sig varða það sem aðrir voru
að gera. Þegar við vorum litlar og
áttum heima fyrir norðan munum
við eftir því að þegar Ingibjörg og
fjölskylda hennar komu í heimsókn
þá talaði hún alltaf við okkur og vildi
fá að vita hvað við værum að gera og
hvað við ætluðum að verða. Það
voru alls ekki allir sem létu sig það
varða hvað krakkar væru að hugsa
eða gera, en það gerði hún. Það var
ótrúlegt hversu vel hún var að sér
um alla mögulega hluti. Maður kom
aldrei að tómum kofunum þar í um-
ræðuefnum og þá skipti ekki máli
hvort um barn, ungling eða full-
orðna manneskju var að ræða, alltaf
vissi hún hvað það var sem vakti
áhuga manns.
Ingibjörg var mjög stolt af syni
sínum og fjölskyldu hans og færði
okkur ávallt fréttir að utan þegar
við komum í heimsókn.
Við systurnar viljum þakka Ingi-
björgu fyrir allar skemmtilegu
stundirnar í gegnum árin. Megi Guð
blessa minningu hennar. Óli, Van-
essa, Sabina og Ethan, megi Guð
styrkja ykkur í sorg ykkar.
Hafðu þökk fyrir allt og allt.
Birna og Inga Lóa.
INGIBJÖRG
ÓLAFSDÓTTIR
Í dag kveðjum við systur
mína og mágkonu og þökk-
um henni fyrir samferðina.
Við þökkum fyrir ástúð alla,
indæl minning lifir kær.
Nú mátt þú, vina, höfði halla;
við Herrans brjóst er hvíldin vær.
Í sölum himins sólin skín;
við sendum kveðju upp til þín.
(H.J.)
Við sendum Ólafi, Vanessu
og börnum innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Vilhjálmur og Ólöf.
HINSTA KVEÐJA