Alþýðublaðið - 05.05.1922, Qupperneq 4

4
ALÞYÐUBLAÐIÐ
3ílstjóy,aiv
Við feöfum fyrirliggjandi ýniísar
stæfðir af Wiliard raígeyiaiiÐa I >
bíia. — Við Wcðuin og gcrum
við geyma. — Höfum sýrur
Alþýöubrauðgerðin.
vill mælast til þess, sð þfir viðskiitarnenn hennar,
sem ætla burt úr ^bænum, en eiga óiokia viðsk<fti,
geri svo vsl að koma tii viðtais sður en þsir fara.
Hf Rafmf. Hitl & L.JÓ&
Lsugav 20 B S>mi 830 Aðs!
nmboðsm fyrir Willard Storage
Battary Co Cieveland U. S A
Hús ogf yggingarlóðir
se’ur Jdnas H» Jésisaoa. — Bárunai, — Stai 327
Ahsrzla iögð á hagfeid viðskifti beggja aðiia
Reldhjól gljábrend og
viðgerð í Fálkanum.
K \ aiþýðuflokksmenn,
r* VI 1 sem fara burt úr
bænum í vor cða sumar, h-ort
heldur er ura iengri eða skemri
tíma, en» vtnsamlegast beðair að
tala við afgreiðsiumann Alþýðn
biaðsins áður.
Kjörskrá
yfir kjósendur til laodskjdxfs-kosninga 1 júlí í suœar
iiggur frammi á afgreiðsiu Aiþýðubi þiins, fyrk Alþýíiiflokksœena.
Athugið »ú þegar hvort þér eruð á skrá, þv( tíminn er stuttur
tii að kæra,
90 kr, » mánuði koatar fæði
hjá mér. K. D«hlsted Laugav. 49 B
Alt er nihkelerað
og koparhúðað i Fáikanuœ.
Alþbl. kostar I kr. á mánuði.
Mb. Faxi
fæst leigður nú þegar til flutninga. Upplýsingar gefur
Slgurlón Pétursson & Co.
Ritetjóri or ábyrgSarmaður: Ólafur Friðriksson.
Prontsrrjiðjan Gutenberg.
Edgav Rict Burroughs: Tarzan.
við Congo. En þegar við vorum lögð af stað, kom
sannleikurinn 1 Ijós.
Svo virðist, sem gamall bókaormur, sem á bóka- og
forngripaverzlun í Baltimore, hafi fundið innanum eld-
gamlar spánskar skræður bréf, ritað 1550, sem skýrirfrá
æfintýrum uppreistarmanna á spönsku skipi sem var á
leið frá Spáni til Suður-Ameriku með stóran fjársjóð,
sem fengist hafði með ránum.
Bréfritarinn hafði verið einn hásetinn, og bréfið var
til sonar hans, sem þá var skipstjóri á kaupfari.
Mörg ár voru liðin síðan atburður sá hafði gerst er
bréfið skýrði frá, og gamli maðurinn var orðinn góður
bjargari í spánskri borg. En gullgræðgin var enn svo
mikil 1 karlinum, að hann hætti öllu sínu til þess að
hann og sonur hans gætu orðið vellauðugir.
Bréfritarinn sagði frá því, að þegar vikuferð hefði
verið til Spánar, hefði skipshöfnin gert uppreist og
myrt sérhvern yfirmann og aðra er sýndu mótþróa; en
einmitt sú aðferð varð þeira sjálfum til falls, því á skip-
inu var enginn eftir, sem kunni að stjórna þvf.
í tvo mánuði rak þá fram og aftur, unz skipið að
lokum straudaði á eyjarkríli. í?á voru þeir hálfdauðir
úr skyrbjúg, hungri og þorsta.
Skipið rak á þurt land og brotnaði f spón; og gátu
þeir sem eftir lifðu, sem voru tíu, að eins bjargað kistu
með dýrgripum.
Þeir grófu kistuna á eynni, og lifðu þarna í þrjú
ár, vongóðir um að verða bjargað.
Hver af öðrum veiktist og dó, unz að eins einn varð
eftir, bréfritárioor .
Skipsbrotsmenn höfðu sroíðað bát úr skipsflakinu, en
þar eð þeir vissu ekki hvar eyjan var, þorðu þeir ekki
að leggja út á sjóinn.
(Þegar allir voru dauðir nema bréfritarinn, greip hann
slíkt óyndi að honum lá við sturlun. Hann vildi fremur
hætta lifinu og leggja á hafið, en verða vitskertur; skaut
því fram bátnum og vatt upp segl, er hann hafði dvalið
einn í eynni í heilt ár.
Það vildi honum til lffs að hann sigldi í norður, og
að viku liðinni kom hann á þær slóðir, sem leið spánskra
indíafara lá um, og var tekinn upp í eitt þeirra, sem
var á heimleið.
Hann sagði sögu af þvl, að skipið sem hann var á
hefði farist og fáir komist af til eyðieyjar og dáið þar
nema hann. Hann mintist ekkert á uppreistina, eða
gullkistuna, sem þeir höfðu grafið.
Skipstjórinn sagði honum, að eftir því hvar þeir höfðu
tekið hann og eftir vindinum, sem verið hafði undan-
farandi viku, gæti ekki verið um aðra eyju, en einhverja
af Grænhöfðaeyjunum, að ræða. En þær lægju við véstur-
strönd Afríku á 16. eða 17. gráðu norðlægra breiddar.
Bréf hans lýsti eynni nákvæmlega. Sömuleiðis staðn-
um þar sem kistan vargrafin. Og fylgdi bréfinu skringi-
legt en nákvæmt kort, þar sem öll tré voru merkt á
vísan hátt, svo ekki væri hægt að villast á því hvar
kistan væri.
Þegar pabbi skýrði frá hinu sama um ferðalagið féll
mér allur ketill f eld, því eg vissi vel hve veslings
pabbi er ginningagjarn og óhagsýnn, svo eg hélt að
hann hefði einnig í þetta sinn látið ginnast. Ekki sízt
er eg heyrði, að hann hefði goidið þúsund dali fyrir
bréfið og kortið.
Og ekki batnaði er eg varð þess vísari, að hann hafði
tekið tíu þúsund dala lán hjá Robert Canler, og gefið
honum víxil fyrir upphæðinni.
Canler vildi enga tryggingu, og þú veist, hvað það