Morgunblaðið - 30.06.2004, Blaðsíða 21

UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 30. JÚNÍ 2004 21
BRÉF TIL BLAÐSINS
Morgunblaðið Kringlunni 1 103 Reykjavík  Bréf til blaðsins | mbl.is
ÉG blaða stundum í Bréfum og rit-
gerðum Stephans G. Stephanssonar
og finn þá gjarnan einhvern sam-
hljóm við nútímann. Nýlega las ég
t.d. ræðu sem Stephan flutti á sam-
komu lestrarfélags í sex ára gamalli
og fámennri byggð Íslendinga vest-
ur undir Klettafjöllum árið 1894;
ræðan var birt skömmu síðar í blöð-
um í Winnipeg („Um bóklestur“, sjá
Bréf og ritgerðir IV:165–174).
Stephan var rúmlega fertugur þegar
hann flutti ræðuna og hafði búið í
Vesturheimi í tvo áratugi. Þetta er
ein af þessum ræðum eða ritgerðum
sem maður slær sér á lær yfir og
segir: „Ja, mikið assgoti er þetta nú
snjallt.“ Mig langar til að deila með
lesendum broti úr þessum texta.
Stephan G. greip gjarnan til sam-
líkinga úr náttúrunni enda var hann
henni svo nátengdur. Hann sagði t.d.
um menninguna í umræddri grein að
hún forðaði mönnum frá því að líf
þeirra „verði gróðurlaust og öllu frá-
skilið, eins og bjarg sem oltið hefur
fram á grassléttu og liggur þar
hreyfingarlaust uns það sígur ofan í
jörðina“.
Mynd úr náttúrunni einkennir
líka þann textabút Stephans G. sem
er tilefni þessara skrifa:
„Fyrir löngu síðan dró ég fisk á
færi, heima við Ísland, fram með
hafísjökum úti á Skagafirði. Mér
þótti það undarlegt að hver fiskur,
sem ég dró, hafði ský á öðru auganu
og var auðsjáanlega blindur á því.
Ég spurði manninn sem með mér
var hvernig á því stæði. Hann sagði
mér að það kæmi til af því að fisk-
arnir hændust að ljósglampanum út
frá jökunum, syntu í sífellu kringum
þá og sneru því ávallt sama auganu
að jakanum, uns þeir yrðu blindir,
því birtuna út frá ísnum þyldu þeir
ekki til lengdar, en kringum jakann
syntu þeir samt eftir sem áður.“
Stephan sagði þessa sögu í tilefni
af áhrifum tiltekins afls á umhverfi
sitt; hann taldi þau áhrif reyndar
ekki hafa verið menntandi; fylgj-
endurnir hefðu orðið blindir á því
auganu sem að aflinu sneri, en þeir
syntu kringum það eftir sem áður.
En það er engin ástæða til svart-
sýni og bölmóðs núna. Ég tek undir
með þeim sem hafa talað um vor í ís-
lensku þjóðlífi. Það er eitthvað að
gerjast, eitthvað að gerast. Sjálf-
stæð hugsun eflist – og ísjakinn
bráðnar smátt og smátt.
BALDUR HAFSTAÐ,
Snekkjuvogi 3,
104 Reykjavík.
Ísjakinn
Frá Baldri Hafstað:
SÍBYLJA tröllríður mörgum út-
varpsstöðvum og er innantómt blaður
þáttastjórnenda mikil mengun. Svo
andleg auðn skað-
ar unglinga. Ég
spurði starfsmann
RÚV, af hverju
kórsöng væri
haldið til hlés.
„Lítið áhorf og
hlustun“ svaraði
hann. Undarlegt
miðað við að
smæstu sveitir og
þorp skarta einum eða fleiri kórum.
Ég legg frægum manni þau orð í
munn að „þar sem 10 Íslendingar
koma saman er kór“ Útlendingar
undrast hvað svo fámenn þjóð á
marga snjalla lagasmiði, söngvara og
alhliða tónlistarfólk. Þjóð vor skartar
tónskáldum og útsetjurum á heims-
vísu, eins og t.d. Jóni Ásgeirssyni.
Kórstjórarnir Þorgerður Ingólfs-
dóttir og Jón Stefánsson hafa sann-
anlega gefið lífinu lit. Svo eru aðrir
sem of lítið sjást og heyrast miðað við
lög þeirra og flutning. Sigurður
Bragason söngvari gerði fjölda tón-
verka þau 13 ár sem hann stjórnaði
Árnesingakórnum. Lag hans við ljóð
Tómasar, Fagra veröld, er með því
betra sem heyrist. Hinn snjalli laga-
smiður og kórstjóri, Björgvin Þ.
Valdimarsson, hefur með lögum sín-
um gert ljóðin sýnilegri. „Smá vinir
fagrir“, Jónasar Hallgrímssonar,
varð sýnilegra við lag Jóns Nordals.
Og það eru fleiri sem gera öllum gott
með því að koma verkum sínum á
framfæri. „Töfrar“ heitir geisladiskur
Sólveigar Illugadóttur, sem meira
gaman er að, sem oftar er hlustað.
Orð eru til alls fyrst, jafnvel þegar
þau eru ekkert annað, eins og hin
öldnu loforð um byggingu tónlistar-
húss.
ALBERT JENSEN,
Sléttuvegi 3, Rvík.
Enn er tónlistin
húsnæðislaus
Frá Alberti Jensen:
Albert Jensen
SUNNUDAGINN 6. júní 2004
stofnaði Bjarni Þór Þorvaldsson
stjórnmálaflokkinn Orkuflokkinn, er
hann hugsaður sem ný vídd í stjórn-
málunum.
Er hugsunin sú að bera skuli virð-
ingu fyrir orkunni en álitið er að allt
sé orka, hlutlæg og óhlutlæg, bera
skal virðingu fyrir manninum sem er
orka, og höfundur skilningsins á al-
heiminum.
Stefnumál flokksins í stuttu máli
eru þessi:
Endurvinna alla orku sem mað-
urinn hefur tekið í nýtanlega orku.
Viðurkenna skal alþýðuvísindi
eins og grasalækningar sem stað-
reynd.
Viðurkenna skal óhefðbundin
lækningalyf með skírskotun í að allt
sé orka.
Sækja um aðild að Evrópusam-
bandinu.
Beita sér fyrir Orkubandalagi
sem væri alþjóðlegt með aðild við-
urkenndra stjórnmálaflokka.
Taka skal skattafyrirkomulagið til
endurskoðunar. Er litið svo á að
orkustreymi og flæði í öllu sem er
beri að hlúa að, má þar benda á að
maðurinn sem er orka þarf á hreyf-
ingu og hollu, orkuríku fæði að halda
til að halda heilbrigði sínu og stuðla
að langlífi.
Einnig vil flokkurinn benda á að
hann telur að hægt sé að rækta upp
fiskimiðin með því að dreifa á land-
grunnið lífrænni orku sem mundi
ganga í samband við lífríki sjávar, en
þar er átt við að nota sorpbagga sem
er lífræn orka.
Margir menn mundu segja að
þetta væri mengun en flokkurinn lít-
ur ekki svo á það, en bendir í því
sambandi á að Orkustofnun þyrfti að
sinna ransóknum á fleiri orkusviðum
en hún gerir.
Flokkurinn mun beita sér fyrir
orkumálaráðurneyti ef hann kemst
til áhrifa.
BJARNI ÞÓR
ÞORVALDSSON,
formaður Orkuflokksins,
Hraunbæ 182,
110 Rvk.
Orkuflokkurinn
Frá Bjarna Þór Þorvaldssyni: