Íslendingaþættir Tímans - 30.01.1970, Blaðsíða 1
ISLEXDIIirOAÞJGTTIB
Timans
2. TÖLUBL. — 3. ÁRG. FÖSTUDAGUR 30. JANÚAR NR. 34
JÓNAS JÓHANNSSON,
BÓNDI í ÖXNEY
'
Fæddur 21. júlí 1891 — Dáinn 1. janúar 1970
Þar fór sá síðasti, varð mér að
orði, þegar ég heyrði, að Jónas
bóndi Jóhannsson í Öxney væri
genginn af þessum heimi. Ekki
var þó síðasti eyjabóndinn að
kveðja, nokkrir sitja „úti enn með
öngul, net og vað“. Heldur komu
mér í hug „eyjajarlarnir“, sem ég
að vísu sá aldrei, en heyrði lýst og
margt talað um í bernsku. Mér
kom Jónas þannig fyrir sjónir, að
hann væri einn af þeim — sá síð-
asti.
Ekki voru kynni okkar Jónasar
ýkja mikil, enda ætla ég mér
ekki þann hlut að skrifa ævisögu
hans. Samt skal þess aðeins getið,
að hann var fæddur í Öxney og
átti þar heima til dauðadags. Víð-
förull mun hann ekki hafa verið
öðrum bændum fremur, en þó
var ævi hans viðburðarík og víst
að sumu leyti ströng, en á því
kunna aðrir betri skil. Þetta eiga
aðeins að vera örfá kveðjuorð.
Þótt báðir værum við Jónas eyja
menn, áttum við a'ldrei heima í
sama hreppi og vorum aldrei ná-
grannar. Á manndómsárum okk-
ar var löng leið milli Suðureyja
og Vestureyja á Breiðafirði, og
vísast er hún ekki styttri í dag.
Sá ég því Jónas ekki fyrr en ég
var kominn yfir miðjan aldur, orð-
inn samsýslungi hans — Snæfell-
ingur. En hann vakti brátt athygli
oiína, þessi gervilegi maður. Hár
og þrekinn, fríður sýnum og yfir-
bragðsmikill, svo hvarvetna þar
se-m hann fór, var eftir honum tek-
ið. — Kona hans var E'lín Guð-
mundsdóttir frá Munaðarhóli, en
bún lézt 1928.
Og gaman va1: að sækja Jónas
heim í Öxney. Þar skorti ekki gest
risni né umræðueíni við hæfi þess
er að garði bar. Og þannig stýrði
Jónas ræðúnni, að hann blandaði
ævinlega saman gamm og aivöru,
svo oftast var unun á að hlýða. —
Síðast heimsótti ég Jónas í sum-
ar, ásamt nokkrum gömlum grönn
um hans. Átti hann þá einn heima
í eyjunni, en bjó þá dagana með '
tveimur ungmennum, sem mig
minnir að væru barnabörn hans. '
Hann var glaður og reifur að ,
vanda, og ekki stóð á góðum veit- ,
ingum og annarri gestrisni. En þó
sýndist mór elli kerling vera að ’
nálgast hann hröðum skrefum,
enda árin nokkuð mörg að baki. ,
Honum var nokkuð þungt um and-
MINNING