Íslendingaþættir Tímans - 30.01.1970, Blaðsíða 12

I
MINNING
HÁLFDÁN HELGASON,
BIFREIÐASTJÓRI Á B.S.R.
Fæddur 8. jóní 1916.
Dáinn 8. desember 1969.
Hve sæl, ó hve sæl, er hver
leikandi lund!
En lofaðu engan dag, fyrir
sólarlagsstund.
(M.J.)
Þessar ljóðlínur urðu mér ofar-
lega í huga, þegar mér barst til
eyrna andlátsfregn starfsbróð-
ur míns Hálfdáns Helgasonar.
Hann sem glaður og hress hafði
umgengizt starfsfélaga sína kvöld-
ið áður, auðnaðist ekki með nýj-
um degi að hefja dagsverk á með-
al okkar.
Hann var kallaður burt frá ást-
vinum og samstarfsnrönnum, kall-
aður til nýrra starfa og æðra lífs.
Sláttumaðurinn mikli hefur ver-
ið þunghöggur í hóp bifreiðastjór-
anna á B.S.R. Á síðastliðnum fimm
tán mánuðum hafa þrír legið
í valnum, allt menn á bezta aldri.
En það þýðir ekki að deila við
dómárann mikla.
Hálfdán fæddist á Litla-Kollabæ
í Fljótshlíð, 8. júní, 1916. Ungur
fluttist hann að Deild í sömu sveit
og ólst þar upp. Fram til ársins
1941 vann hann við öll algeng
störf í heimasveit sinni, en eftir
það fluttist hann til Reykjavíkur
og hóf akstur á B.S.R. og vann
þar til hinztu stundar.
Um svipað leyti og hann flutt-
ist til Reykjavíkur hóf hann bú-
skap með konu sinni Dagbjörtu
| Jóhannesdóttur, eignuðust þau
fimm börn, það elzta er gift en
; yngsta fimm ára að aldri. Einnig
ól hann upp eina stjúpdóttur.
Leiðir okkar Hálfdáns lágu fyrst
saman fyrir nær tuttugu og tveim
J árum, en frá þeim tíma höf-
' um við starfað saman á B.S.R.
| Kynni mín af þessum heiðurs-
manni hafa öll verið á eirnn veg.
Milli okkar var góð vinátta sem
enginn skuggi féll á. Hann var
traustur og góður samferðamaður,
hafði ákveðnar skoðanir á þjóðmáí
um og félagsmálum, fylgdi skoð-
unum sínum vel úr garði, án þess
að kveða upp harða dóma í garð
þeirra sem hann deildi við.
Hann var eðlisgreindur, sann-
gjarn, athugull og hógvær og brást
ekki því trausti, sem honum var
sýnt. Dulur var hann að eðlisfári
og hlédrægur. Kvartaði ekki þótt
móti blési, hann var ekki heilsu-
hraustur og gekk ekki alltaf heill
tii skógar.
Bjartar minningar um góðan
dreng er veganesti sem aldrei þrýt
ur.
Hálfdán var mjög handlag-
inn maður og hefði getað orðið
góður smiður í einhverri iðngrein
ef hann hefði getað helgað sig
slíku starfi, en slíkt lá ekki laust
fyrir á uppvaxtarárum hans. Mik-
inn áhuga hafði Hálfdán á knatt-
spyrnu og einnig á öðru íþrótta-
Mfi, enda var hann tíður áhorf-
andi á vellinum.
Hann gladdist innilega af sigr-
um en kunni Mka að tapa. Hálfdán
var góður söngmaður og naut þess
að taka lagið í góðvinahópi. Á
vængjum ljóðs og lags sveif hug-
ur hans í æðra veldi.
Þegar stofnaður var karlakór B.
S.R. fyrir nokkrum árum var hann
sjálfkjörinn einn af stofnendum
hans. í kórnum sýndi hann mikla
árverkni og áhuga og er hans nú
saknað sárt af söngfélögum. Þar er
skarð fyrir skildi, sem vandfyllt
mun verða.
Hálfdán hafði gaman af að ferð-
ast og skoða landið á fögrum sum-
ardegi. Tvisvar lágu leiðir okkar
saman í hópferðum. Eitt atriði úr
annarri ferðinni er mér sérstak-
lega minnisstætt, en sú ferð var
farin inn í Þórsmörk. Hópurinn
hafði gengið upp á hæðarbrúnina
ofan við Húsadalinn, litast þar um
góða stund en haldið siðan til
baka. Við urðum síðastir við Hálf-
dán og dvöldum lengur á brún-
inni. Þá sá ég þennan félaga minn
í alveg nýju Ijósi, nú varð honum
létt um mál. Hann fór að útskýra
fyrir mér allan fjallahringinn
hvert sem litið var, hverja gnípu,
hvern tind, hvern hnjúk og hvert
fell, hér þekkti hann allt, því að nú
var hann kominn á heimaslóðir.
Svipur hans var allur svo hýr og
bjartur, hversdagsgríman féll til
hliðar, hér fékk innri maðurinn
mál. Við krupum niður og hann
fór mjúkum og mildum höndum
um blómin og gróðurinn. Mörkin
hefur upp á mikið að bjóða, ilm-
andi blágresi, angandi birki, þar
sem þrösturinn hoppar grein af
grein, sæll og glaður í þessari ís-
lenzku paradís.
Tveir fullorðnir menn, urðu aft-
ur litlir drengir, gagnteknir af feg
urð náttúrunnar, gróskunni og
gróðrinum, en síðan var haldið
niður í Húsadalinn aftur og sam-
einast hópnum á ný. Morguninn
12
ISLENDINGAÞÆTTIR