Íslendingaþættir Tímans - 20.06.1970, Blaðsíða 6

MINNING
HEIÐAR ÁRNASON,
bóndi Ölvaldsstöðum, Mýrasýslu
Fæddur 5. des. 1927.
Dáinn 14. apríl 1970.
Hve sæl, ó, live sæl er hver
leikandi lund,
en lofaðu engann dag fyrir
sólarlags stund.
Svo örstutt er bil milli blíðu og éls,
og brugðizt getur lánið frá morgni
til kvelds.
Hve sæl, ó, hve sæl er hver
leikandi lund.
Og lukkan hún er eilíf þótt hverfi
um fltuind.
Matt. Jochumss.
Kæri mágur minn.
Stundum koma fyrir þær stund-
ir í lífinu, að okkur eru veitt svo
þung högg, að ekki muni
vera hægt að rísa undir þeim,
eða standa uppréttur. Þannig mun
það hafa verið fyrir konu þinni,
börnum, tengdafólki þínu, systkin-
um, frændfólki og vinum, er þú
lézt af slysförum svo snögglega.
Nú renna minningarnar um þig
fram í hugann, glaðan, prúð-
an og umhyggjusaman, um
konu þína o g böm. Ég
man, þegar þú og Anna
systir mín giftuzt í desember 1959,
en þá var litla dóttir yikkar skírð,
Jónina Ouðrún. Þá var drengurinn
ykkar, Þorvaldur, tveggja ára.
Þetta voru hamingjudagar eins og
öil ykkar samvistarár, sem ekki
urðu nema þrettán.
Alltaf var jafn gaman að hcim-
sækja ykkur. Á heimili ykkar
ríkti ávallt gleði og ánægja og þú
sást ævinlega broslegu hliðina á
honum marga góða s'tmferðina.
Einnig mörg spor til beitarhús-
anna, er við vorum nágrannar, og
styttum okkur oft stundirnar sam-
an.
H.II.
flestu. Oft urðu glettnar vísur til,
bæði af litlu sem stóru tilefni, hjá
þér. Og nú eru börnin þín farin
að kveða hvort annað í kútinn, svo
ljóðelskan lifir líka hjá þeim.
En minnisstæðastur verður þú
mér, þegar við vorum að reka féð
á fjall á vorin. Það voru ógleym-
anlegar stundir. Glöggskyggni þín
á fé var frábær og varst þú af
þeim sökum mjög eftirsótcur í
réttir og fjallleitir. Þegar rekið er
á fjall úr Borgarhreppi er farið
fram hjá eyðibýlinu Grísatungu
þar sem þú sleizt barnsskónum og
foreldrar þínir voru síðustu ábú-
endur þar. Þar er friðsælt að
staldra við á kyrru vorkvöldi,
heyra niðinn í fjallalækjum og
hlusta á vorblæinn leika um hlið-
arnar. Þessi staður mun hafa ver-
ið þér mjög kær, því þangað fórstu
með konu þína og börn, þegar
tími og tækifæri buðust.
Kæri Heiðar. Við hjónin, börn-
in okkar og tengdafólk þökikum
þér allt Iiðið og biðjum þér allrar
blessunar á nýjum stað. Ég veit,
að við eigum öll eftir að hittast
Ég læt hér fylgja með vísur, sem
drengurinn þinn samdi, daginn
eftir að þú lézt. Hann nefnir þær:
SONARKVEÐJA.
fsland hefur marga misst,
þó að séu nýtir.
Oft þeir beztu fara fyrst
lífið hnút á hnýtir.
Erfiðlega reyndist mér
vegi guðs að skilja,
þó varla meír en öðrum er,
i gjörðir hans og vilja.
Þorvaldur Heiðarsson.
Við munum ætíð minnast þín
Heiðar.
Elín Guðmundsdóttir.
t
Örfá kveðjuorð.
Þegar sú harmafregn barst okk-
ur, vinum hjónanna, Önnu og
Heiðars á Ölvaldsstöðum, að Heið-
ar væri dáinn, varð hugur okkar
hljóður um stund. Bkki hafði okk-
ur grunað, eT við heimsóttum fjöl
skylduna s.l. sumar, og áttum þar
ánægjulega samverustund, að jiað
yrði kveðjustundin með Heiðari, er
þá var hlýr í lund, ræðinn og gam-
ansamur, eins og jafnan áður.
Er Jómmundur Heiðar, en svo hét
hann fullu nafni, lézt, var hann
aðeins 42 ára. Hann fæddist 5. des.
1927 í Stóruskógum, nýbýli frá
Miðskógum í Stafholtstungum,
sonur hjónanna Jónínu G. Jóns-
dóttur og Árna Guðmundsson-
ar bónda, er þar bjuggu. Ólst
Heiðar upp, eins og önnur sveita-
börn og fór vissulega svo fljótt,
sem kraftar leyfðu, að vinna hin
algengu sveitastörf. Búskamir áttl
síðar hug hans allan, en
hann stundaði þá atvinnugrein alla
6
iSLENDINGAÞÆTTIR