Íslendingaþættir Tímans - 20.06.1970, Blaðsíða 10

Guðni Jón Þorleifsson
frá Botni Súgandafirði
Guðni Jón Þorleifsson fyrrum
bóndi í Súgandafirði andaðist á 83.
aldursári. Vart er bægt að segja
að andlát hans hafi komið á óvart.
Hann hafði átt við langvarandi
vanheilsu að stríða en alltaf héld-
um við samt í vonina um að krafta-
verkið myndi gerast, og við mætt-
um enn á ný fá að sjá hann á
sumri komanda, ylja okkur við
hans hlýlega viðmót og gleðjast
yfir hinni góðlátlegu gamansemi,
sem hann ætíð hafði á takteinum.
Guðni Jón Þorleifsson fæddist
að Gilsbrekku í Súg. 25. okt. 1887
og var sonur Gunnjónu Einarsdótt
ur og Þorleifs .Sigurðssonar,
er síðar bjuggu á Norður-
eyri við Súgandafjörð. Árið
1914 kvæntist Guðni eftirlifandi
konu sinni Albertínu Jóhannesdótt
ur frá Kvíanesi í Súgandafirði. Þau
bjuggu fyrst að Kvíanesi en síðar
í Botni i Súgandafirði til haustsins
1945 er þau fluttu til Suðureyrar.
Þau höfðu þó ætíð nokkurn bú-
stofn og fluttu sig inn í Botn á
sumrum og heyjuðu þar. Ásamt
búskapnum stundaði Guðni veiði-
skap og dró þannig mikla björg í
bú. Mun vart hafa af veitt, því að
ellefu urðu þau börnin þeirra
hjóna. Yngsta dóttirin, Solveig Dal
rós dó 5 ára gömul og elzti son-
urinn, Sigurður fórst með togaran-
um Júlí árið 1959. Níu eru á lifi
og er samheldni þeirra systkin-
anna sérstaklega mikil. Vart mun
hafa það sumar liðið að þau hafi
ekki öll hitzt í sínum föðurgarði í
Guðbjörg Helgadóttir og
Þorsteinn Jóhannsson
í síðasta blaði íelendinga-
þátta birtist minningargrein
um hjónin Guðbjörgu Helgadótt
ur og Þorstein Jóharusson 1
Stykkishólmi. Fyrir mistö'k urðu
myndir af þeim hjónum viðskila
við grwinina, og birtast þær
hér.
ur þá oft verið þröngt á þingi og
gleði í garði og hafa þessar sum-
arheimsóknir verið gömlu hjónun-
um til mikillar gleði.
Mikið var hann afi mér góður
þegar ég var lítil telpa í Botni.
Hann smíðaði handa mér litla
hrifu og ég rölti með hana á eft-
ir honum út um öll tún. Eitthvað
þóttist ég vera að hjálpa til við
raksturinn en ekki var hann
ánægður með vinnubrögðin. Þótti
stelpan hroðvirk. Enda var vaiid-
virkni hans sjálfs svo mikil að við
var brugðið. Ekki var síður ævin-
týralegt að fara með honum yfir 1
skóg að tína aðalbláber og ýmsar
aðrar skemmtilegar endurminniníí
ar á ég tengdar honum afa min-
um í Botni. Það er erfitt að hugsá
sér sumardvöl í Botni án hans. *
sumar verður þar enginn lengur
sem gengur hljóðlátlega um og lit"
ur eftir því að allir hlutir sén
nákvæmlega eins og þeir eiga að
vera. Hvernig fara nú liænurnar
að verpa skammlaust og fiskurinrt
að síga, eins og fiskar eiga að gerá
vestur þar, þegar hann vantar, sertl
af innilegri nærfærinni ást bón<£
ans á landinu næstum hjálpaW
grasinu í Botni til að gróa.
Blessuð sé minning hans.
Sigríður Jóhannesd.
10
ÍSLENDINGAÞÆT Tl*