Íslendingaþættir Tímans - 25.06.1971, Side 12

Hólmfríður R. Þ. Jónsdóttir
Þann 25. marz síðast liðinn and-
aðist á sjúkrahúsinu í Keflavík
Hglmfríður Þ. R. Jónsdöitir, að-
eins 39 ára að aldri.
Útför hennar var gerð frá Kefla
víkurkirkju 3. apríl, að viðstöddu
miklu fjölmenni. Ilafði hún um
langt skeið háð harða baráttu við
sjúkdóm þann sem dró hana til
dauða. Veikindi sín bar hún með
mikilli hugprýði og æðraðist ekki.
Hólmfríður fæddist að Svana-
vatni við Stokkseyri 22. maí 1931.
Foreldrar hennar voru hjónin Mar
grét Sigurðardóttir og Jón Jóns-
son og eru þau bæði komin af góð
um og merkum ættum austur þar.
Verður það ekki rakið nánar hér.
hann þrekmenni, bæði líkam-
lega og andlega, skapmikill
og ógefinn fyrir að láta sinn hlut.
Það sýndi sig bezt í veikindum hans
og þjáningum, síðustu æviárin, að
kjarkur hans og karlmennska var
í ríkum mæli Ég set Karl hiklaust
á bekk með mestu drengskapar-
mönnum sem ég hef kynnzt.
Nú hefur Karl vinur minn þegar
lokið hinzta stökkinu og jafnframt
þvi stærsta. Atrennan að því var
honum bæði þung og löng, en hon-
um fataðist samt ekki á fluginu
fremur en áður. Með ótvíræðum
sérkennum hins þrekprúða
mannkostamannsins, lyfti hann sér
hátt yfir þverslá hinna óumflýjan-
legu örlaga, og ég er sannfærður
um, að hann hafi komíð mjúklega
niður hinum megin. Þetta minnir
mig á frægan vitnisburð um
hólmgöngumann, sem féll við
mikinn orðstír,
síðasta var ei höggið hans
hinum parið minna.
Þökk sé Karli Guðmundssyni fyr-
ir samfylgdina, samstarfið og ali-
ar minningarnar í því sambandi.
Guðlaugur Jónsson.
Hólmfríður var yngst af fjórum
börnum þeirra hjóna og eina dótt-
irin, en elzta son sinn misstu þau
tæpra sex ára Fyrstu fimm ár æv-
innar ólst hún upp með foreldrum
sínum að Svanavatni, en þá slitu
þau hjónin samvistir. Þær mæðgur
fluttust þá til Stokkseyrar og þar
var hún með móður sinni, þar til
móðir hennar giftist seinni manni
sínum Haraldi Briem og ólst hún
upp hjá þeim á Stokkseyri og flutt
ist seinna með þeim til Reykjavík
ur.
Fimmtán ára að aldri fór hún
á skóla að Laugarvatni og lauk
þaðan landsprófi. Eftir það vann
hún ýmis störf, þar til hún giftist
eftirlifandi manni sínum, Sveiní
Jónssyni er um árabil var bæjar-
stjóri í Keflavík og hafa þau átt
þar heima síðan. Þau eignuðust
þrjú börn: Margréti, Ara Þorkeí
og Jón. Áður en Hólmfríður gift-
ist eignaðist hún son, er hlaut
nafnið Hólmþór Ragnar. Fyrstu
tvö æviár hans fól liún drenginn
í umsjá móður sinnar og stjúpföð-
ur. Naut hann þar mikils ástríkis,
eins og að líkum lætur.
Hólmfríður og móðir hennar
voru mjög samrýmdar og milli
þeirra var alla tíð innilegt kær-
leiks- og trúnaðarsamband. Stjúp-
faðir hennar var henni líka sem
góður faðir. Bræðrum sínum var
hún ástrík systir og þegar hún
eignaðist lítinn bróður lét hún sér
mjög annt um hann „litla bróður
sinn“ og vildi allt fyrir hann gera.
Hún var góð kona, drenglynd,
vinföst og hjartahlý og það var
sem henni fylgdi hressandi and-
blær, hvar sem hún fór. Hún var
líka dugleg og hagsýn. Manni sín-
um reyndist hún hinn ágætasti
lífsförunautur og hans önnur hönd
við hans margþættu störf. Hún
var fyrirmyndar húsmóðir og börn
um sínum góð og ástrík móðir,
sem á allan hátt bar hag þeirra
fyrir brjósti. Föður sínum, sem
um mörg undanfarin ár hefur ver
ið til heimilis hjá dóttur sinni og
tengdasyni var hún ástrík dóítir.
Öllum vildi hún gott gera og
hvers manns vanda leysa. Það er
bjart yfir minningu hennar.
Við kveðjum hana með orðum
skáldsins:
„Flýt þér, vinur, í fegra heim,
krjúptu að fótum friðarboðans
og fljúgðu á vængjum
morgunroðans
meira að starfa guðs um geim“.
Þ. B.
t
12
ÍSLENDINGAÞÆTTiR