Íslendingaþættir Tímans - 12.10.1972, Blaðsíða 5

Petrína Jónsdóttir
Jarðarför Petrínu Jónsdóttur fór
fram 9. september 1972.
Um tvo áratugi hef ég verið ná-
ranni Petrinu, húsfreyju á Ytra-
Hólmi i Innri-Akraneshreppi.
Eigi er hægt að minnast húsfreyj-
unnar á Ytra-Hólmi án þess að minnzt
sé einnig manns hennar Péturs Otte-
sen, fyrrverandi alþingismanns og
héraðshöfðingja. Sá maður var alþjóð
kunnur og hefur að vonum verið margt
um hann ritað, að verðleikum. —
Blessuð sé minning hans. —
Það hefur verið hljótt um nafn hús-
freyjunnar á Ytra-Hólmi, konunnar,
sem var forsjá heimilisins, er börnin
voru ung og bóndi hennar víðsvegar á
ferðalögum að vinna að hag lands og
þjóðar. 1 þvi sambandi má minnast á
þingsetu Péturs Ottesen á Alþingi,
óslitið i 43 ár.
Margt má segja um húsfreyjuna á
Ytra-Hólmi. Sem húsmóðir sá hún
vitanlega um öll störf innanhúss, sem
vera bar.
I fjarveru húsbóndans hafði Petrina
auknum skyldum að gegna, hún varð
þá að hafa umsjón með öllum störfum
utanhúss, er að búskap lutu. Það vita
allir, sem til þekkja, að þetta tókst
henni með ágætum. Má nærri geta að
stjórnsemi húsfreyjunnar á Ytra-
Hólmi hefur létt áhyggjum af eigin-
manni hennar, Pétri, sem var oft að
heiman auk þingsetunnar, en sjálfur
var Pétur Ottesen áhugasafnur um
allt, sem að búskap laut og sivinnandi
Það er örðugt að sætta sig við þessa
ráðstöfun forlaganna, en okkur er ekki
gefið að geta grátið neinn úr heljú.
En þungbærust er raun þeirra, sem
stóðu honum næst. Hreinn felldi hug til
myndarlegrar heimasætu úr Þverár-
hlið.Guðbjargar Magnúsdóttur i Norð-
tungu. Opinberuðu þau trúlofun sina
siðastliðið vor og gengu i hjónaband
fyrir aðeins örfáum vikum. Lifið
virtist brosa við ungu hjónunum og
það var enginn vandi að sjá, hve
hamingjusöm þau voru, þvi að það
blátt áfram ljómaði af andlitum
þeirra. — Og svo allt ieinu — þetta.
Guð gefi brúðinni hans ungu styrk til
að ganga gegnum þessa átakanlega
sorglegu lifsreynslu án þess að bugast.
Ef samstilltir hugir manna mega sin
einhvers — og ég held, að svo sé —
heima á búi sinu þegar hann var
heima.
Petrina Jónsdóttir fæddist i Kára-
neskoti i Kjós 5. des. 1889, en dáin 2.
september 1972.
Petrina kynntist Pétri Ottesen á
Suðurnesjum, nánar sagt i Garðinum,
en þar stundaði Pétur sjóróðra, enda
átti hann til sægarpa að telja. Hugir
þeirra Petrinu og Péturs lágu saman.
Fluttist Petrina með unnusta sinum að
Ytra-Hólmi árið 1913 og bjó þar siðan
til æviloka.
Langur var æviferill húsfreyjunnar
á Ytra-Hólmi orðinn er yfir lauk.
Mætti þar fara um mörgum orðum,
þvi að af nógu er að taka. Min orð
verða fá.
Ég veit að hin hlédræga kona kæröi
sig litt um hólið i jarðvist sinni. Ég
býzt við, að hún sé sama sinnis enn,
þótt hún hafi flutzt héðan. En hitt er,
að mér er skylt að minnast hennar,
enda þótt þau rök séu hulin, sem dýpst
liggja.
Eins og þeir vita bezt, sem til
þekkja, þá var Petrina rómuö fyrir
hugulsemi og hjálpfýsi við þá, er þurf-
andi voru og bágt áttu.
Húsfreyjan á Ytra-Hólmi var komin
af léttasta skeiði lifs sins er ég kom i
Innri-Akraneshrepp. Engu að siður er
mér vel kunnugt um, að hún bar kyndil
góðmennskunnar og lét margt gott af
sér leiða. Má þá nærri geta um þraut-
seigju hennar og fórnarlund fyrr á
árum, meðan lifsþróttur hennar var
vona ég, að hún fái styrk i þeirri inni-
legu samúð og hlýhug, sem streymir
til hennar þessa erfiðu daga.
Við heimilisfólk á Kaðalsstöðum
eigum Hreini fjölmargt gott upp að
unna. Oft dvaldist hann hér um lengri
eða skemmri tima við ýmis störf. Þá
átti hann oft leið hingað og var ætið au-
fúsugestur. Raunar fannst okkur
Hreinn alltaf fremur vera heima-
maður en gestur.
Sá heimamaðurer nú horfinn, og við
kveðjum hann með söknuði og þökk.
En eftir lifir minningin um góðan
dreng.
Guðbjörgu, foreldrum Hreins, syst-
kinum og tengdafólki sendum við inni-
legar samúðarkveðjur.
Þórunn Eirlksdóttir.
meiri og fátæktin nágrannanna enn
meiri en siðar var og ég þekkti til.
Petrina Ottesen bjó á Ytra-Hólmi til
æviloka, sem fyrr segir, Hjá henni
vann að bústörfum, Anton Ottesen,
bróðursonur Péturs og fóstursonur
þeirra hjóna, Péturs og Petrinu.
Þau Pétur og Petrina áttu tvö börn:
Sigurbjörgu, búsetta i Reykjavik og
Jón bónda á Ytra-Hólmi.
Eins og vænta má hvildu búsáhyggj-
urnar siðustu ár ævi hennar á herðum
sonarins, Jóns Ottesen og konu hans,
Bryndisar Guðmundsdóttur. Mér er
vel kunnugt um umhyggju þeirra og
ástúð, sem þau sýndu hinni öldruðu
heiðurskonu. Hvers var annars að
vænta? Petrina Ottesen uppskar eins
og hún sáði til.
Fátt eitt er sagt hér um ævistarf göf-
ugrar konu og hjálpfýsi hennar á
langri ævi, enda fá orðin litið tjáð i þvi
efni, þvi að þar tala verkin.
Minningarnar lifa þótt maðurinn
hverfi, eigi siður er göfugrar konu
minnzt. —Lifsgeislar dyggðarinnar og
góðleikans eru ávallt bjartir, en bjart-
asta hef ég fundið þá geisla frá fórn-
fúsu konuhjarta.
Petrina var i fremstu röð dyggðugra
og starfsamra kvenna. — Nú er hún
horfin:
Vertu sæl Petrina. Þökk og þakkir
frá mér og konu minni. Frá fjölskyld-
unni áKjaransstöðum.Einnig hjartans
þakkir og kveðjur frá börnum okkar
hjóna, sem fjarstödd eru, en sem nutu
einnig velvildar þinnar. Vertu sæl.
Guð blessi þig. —
öllum ástvinum hinnar látnu
heiðurskonu flyt ég samúðarkveðjur
frá minu fólki. Sérstaklega þó börnum
hennar, tengdadóttur og barna-
börnum, — Guð blessi ykkur öll.
Þú ert horfin langt i ljóssins geim
ljóssins til, — i sælurikan heim.
Hjarta, sem að mörgum flutti friö
flytur með sér gleði og sólskinið.
Geislar mildir flytja frið og yl,
flytja meö sér allt, sem bezt er til.
Flytja hjörtum minninganna mál
um mæta konu, kærleiksrika sál.
Hér með þökk er heiðurskona kvödd.
Kærieiksyl ber hjartans milda rödd.
Fylgja þér til friðarkynna heim
fagrir geislar ljóss um himingeim.
Þú treystir guði, — blitt þitt bænamál.
Bjart var yfir lifi þinu og sál.
Trúarkyndill, — ljósið lausnarans,
er lýsir þér um byggðir himnaranns.
Þórarinn Jónsson.
íslendingaþættir