Íslendingaþættir Tímans - 12.10.1972, Blaðsíða 16
Jón Þórðarson
Miðfelli n
allskonar gleðskapur, meðan hinn
glæsilegi barnahópur var heima.
Þrátt fyrir allan ókeypis greiða bjó
Sigbjörn bænda bezt. Ég býst við, að
Eirikur hafi talið sig lánsmann og ekki
sizt með konuvalið.
Ekkert þekkti ég inn á búskap
þeirra, en þó hygg ég. að þau hafi ekki
þurft að leggja höfuðið i bleyti til að
koma undan skatti. Búskapur á
rýrðarkotum gaf ekki mikið i aðra
hönd.
Ég hygg lika, að meira hafi veriö
lagt i að halda fornri hefð og koma
börnunum til náms og þroska en dorga
á krónumiðum.
Meðan Eirikur stundaði farkennslu
á Héraði, hlýtur búskapurinn að hafa
hvilt mest á herðum Kristinar á vetr-
um. Hún mun heldur ekki hafa talið
eftir handtökin, hvort sem var úti eða
inni.
Kristin lifir mann sinn, en hefur ekki
gengið heil til skógar hin siðustu ár.
Slikt setur hún ekki fyrir sig, tekur
bara hlæjandi inn sin meðul. Að ræða
við hana er likast þvi að tala við mann-
eskju, sem er að leggja út i lifið.
Þau Kristin og Eirikur eignuðust
fjögur börn: Margrét er húsfreyja i
Ytri-Njarðvik, Sigbjörn kennari i
Reykjavik, Sigurður deiidar-
stjóri i Landsbankanum og Ragnhild-
ur las verzlunarfræði og stundar skrif-
stofustörf.
Ég hefi verið beðinn þess af Kristinu
og börnum þeirra, Margréti, Sigurði
og Sigbirni, að færa Ragnhildi sérstak-
ar þakkir fyrir þá einstöku
fórnarlund og alúð, sem hún sýndi föð-
ur sinum þar til yfir lauk.
Ragnhildur hefur i mörg ár staðið
fyrir heimilinu að öllu leyti, nema það
sem móðir hennar hefur getað lagt
hönd að heilsunnar vegna. Jafnframt
hefur hún unnið fulla vinnu á skrifstofu
og eftirvinnu. Að koma þar inn er samt
eins og ekki hafi verið gert annað all-
an daginn en fina þar til. Meðan faðir
hennar lá á spitala tók hún sér
klukkutima fri hvern dag til að sitja
hjá honum. Og þegar hún varð að taka
hann heim, varð hún að vaka að mestu
yfir honum hverja nótt.
Þetta langaði þau til að kæmi hér
fram. Að siðustu viljum við hjónin
þakka Eiriki fyrir kynninguna og
margar ánægjustundir á heimili
þeirra.
Astvinum hanssendum við innilegar
samúðarkveöjur.
Halldór Pjetursson.
t
Fæddur 29. janúar 1874
dáinn 27. scptember 1972
Að morgni þann 27. september
andaðist að heimili sinu Jón Þórðar-
son bóndi. Mig langar aö minnast
Jóns, þar sem ég var svo lánsamur að
dveljast á heimili hans og tveggja
barna hans, þeirra Þóru og Þórðar i
tvö ár.
Afi minn, kölluðu börnin þig, og
þetta nafn áttir þú skiliö, þvi að þú
varst afi allra barna, sem þú kynntist.
Okkur kom alltaf svo vel saman, þó
svo að þú værir kominn langt yfir ni-
rætt, en ég aðeins 14 ára gamall,
gerðum við að gamni okkar, spiluðum
og áttum mörg önnur áhugamál.
Ég minnist allra ánægjustundanna,
sem við áttum saman þennan tima, þú
F. 13.7. 1894 - D. 20.2. 1972
Kall er komið, klukkur hringja,
kvöld er nú i hinzta sinni
hljóðlát kona, heil i öllu,
hennar geymist þakklátt minni.
Á Búlandi sem barn hún fæddist,
barst ei þaðan sina daga.
Hjá henni hið góða gladdist,
gjörðist þannig lifsins saga.
Allar stundir árs að starfi,
önnum kafin flesta daga.
Alltaf eins og þjónninn þarfi
þurfti margt að bæta og laga.
Þrek og dugnað þrávalt sýndi.
Þróttmikil til góðra verka.
Gullin blóm við götu tindi
gjörði starfið hana merka.
Trú i verki, trygg i hjarta.
Traust var hennar vinsemd lika.
varst alltaf svo kátur og ánægður. Ég
mun sakna þess, þegar ég kem austur,
að fá ekki að sjá þig, elsku afi minn,
en þess i stað mun ég minnast þin i
þeirri mynd, sem ég sá þig siðast.
Einnig veit ég ekki hvernig ég get
þakkað Þóru og Þórði fyrir alla þá
umhyggju, sem þau hafa borið til min,
þvi að þau hafa verið mér eins og beztu
foreldrar. Ennfremur vil ég þakka
Steinu dóttur þinni, ættingjum og öllu
kunningjafólki i sveitinni fyrir þann
hlýhug, sem mér hefur verið sýndur.
Mamma og systkinin senda þér hinztu
kveðju méð þakklæti fyrir góða kynn-
ingu. Við vottum börnum þinum og
ættingjum okkar innilegustu samúð.
Hvil þú i friði og blessuð sé minning
þin.
Ragnar Blöndal.
Æskudaga átti bjarta,
aldrei vildi slæmu flika.
Ævin leið við önn og sýslan,
alltaf var þvi mörgu að sinna.
Fegin var þvi hvild að kvöldi,
framar þarf ei þar að inna.
Og nú er hennar aldur allur,
orðin þreytt var höndin stirða.
Við felum hana góðum Guði,
gæzka hans mun starfið virða.
Kvödd er hún með kærleik hreinum.
Kristur hana styrki og leiði.
Læknuð er af lifsins meinum,
ljósið henni faðminn breiði.
V.H.
+
Yigfúsína Vigfúsdóttir
16
islendingaþættir