Íslendingaþættir Tímans - 01.12.1972, Blaðsíða 13

hélt þó karlmennsku sinni og æðru-
leysi þar til að yfir lauk.
Ekki lét Bergrún heldur sinn hlut
eftir liggja til þess að sjá heimili
þeirra hjóna farborða. Nægir að benda
á það, að um allmörg ár, á meðan
börnin voru flest enn i bernsku.stund-
aði hún vinnu utan heimilis til þess að
afla heimilinu tekna umfram þá björg,
sem bóndi hennar dró i búið. Þetta var
enn furðulegra vegna þess, að hún var
löngum ekki hraust likamlega.
Það er órækur og fagur vitnisburður
um hennar — ef það mætti orða það
svo — innri og ytri gerð.
Ekki mun það hafa auðveldað þeim
Bergrúnu og Jóhanni harða lifsbar-
áttu, að þau voru allmörg fyrstu sam-
vistarár sin staðfestulaus að kalla.
Fyrstu hjúskaparár sin dvöidu þau á
Vikingsstöðum á Völlum og Hjarðar-
haga á Jökuldal. Er þau stofnuðu sitt
eigið sjálfstæða heimili, bjuggu þau
fyrst i Brúnavik og Kjólsvik i Borgar-
fjarðarhreppi og siðan i Tungu og á
Hrauni i Bakkagerðisþorpi. Það var
fyrstárið 1935, er þau keyptu húsið Ós
og fengu jafnframt þvi allmiklar
landsnytjar, að segja mætti, að þau
hefðu fast land undir fótum. Það hús
endurbyggðu þau og stækkuðu mikið,
stór peningshús voru reist og mikið
land ræktað. Og á Ósi hefur um langt
skeið verið og er enn rekið myndarlegt
sauðfjárbú.
Þessi börn Bergrúnar og Jóhanns
komust til þroska:
Helga Sesselja. fædd 29. des. 1920.
Húsfreyja i Jörfa i Borgarfirði, maki
Ólafur Ágústsson.
Árný Ingibjörg, fædd 2. jan. 1921.
Húsfreyja á ökrum i Hraunhreppi
Mýrasýslu, maki ólafur Þórðarson.
Ólöf Þóranna, fædd 26. sept. 1922,
ljósmóðir i Reykjavik, maki Finnur
Benediktsson.
Sigursteinn, fæddur 3. sept. 1924, verk-
stjóri, Merki Borgarfirði, maki Þórdis
Sigurðardóttir.
Magnús, fæddur 6. marz 1926, verka-
maður, Ósi Borgarfirði, maki Lára
Arnadóttir.
Hannes Óli, fæddur 3. marz 1927,
stöðvarstjóri Pósts og Sima Sólgarði,
Borgarfirði. maki Erla Sigurðardóttir.
Anna Guðný, fædd 31. júli 1928,
húsfreyja i Þorlákshöfn. maki Áskell
Bjarnason.
Jón Þór, fæddur 11. ágúst 1930, fram-
kvæmdastjóri ' Véladeildar SIS,
Reykjavik, maki Bryndis Þorleifsdótt-
ir.
Þorgeir Stefán, fæddur 25. marz 1932,
íslendingaþættir
verziunarmaður i Reykjavik, maki
Valgerður Magnúsdóttir.
Ida Borgfjörð, fædd 1. júli 1933, nú lát-
in, var gift Braga Eggertssyni,
Reykjavik.
Guðni Sveinn, fæddur 20. septem
ber, matsveinn í Þorlákshöfn, maki
Geirlaug Sveinsdóttir.
Guðmundur, tviburi á móti Sveini,
bóndi á Ósi, ókvæntur. Auk þessara
barna fæddust þeim tvö sveinbörn.er
dóu i frumbernsku.
Gamalt máltæki segir, að sjaldan
falli eplið langt frá eikinni. Ég tel,að
það sannist fyllilega á afkomendum
þeirra Bergrúnar og Jóhanns á Ósi.
Hinn óvenjulegi stóri barnahópur
þeirra er sérstaklega efnilegt og
gjörfulegt manndómsfólk. Þessi
mörgu systkin hafa hvarvetna reynzt
vel hlutgeng i þeim margvislegu störf-
um,sem þau hafa hlotið, sem munu
vera i flestum starfstéttum þjóð-
félag*sins. Almennri verkamanna-
vinnu og framkvæmdastjórn i stóru og
umfangsmiklu verzlunarfyrirtæki og
flestum starfsgreinum þar á milli.
Það er lika ánægjulegt og mjög til
eftirbreytni hversu þessi mörgu syst-
kini eru samhent og trú uppruna sin-
um, ekki siður þau.sem búsett eru i
öðrum landshlutum og rækja á
hugljúfan hátt tengslin við heima-
byggð sina og æskustöðvar. Má
t.d. benda á það, að árið 1966 færðu
þessi systkini frá Ósi Bakkagerðis-
kirkju nýtt og vandað orgel að gjöf til
minningar um systur sina Idu, sem þá
var nýlega látin i blóma lifsins, virt og
hugþekk öllum.er henni kynntust. Ég
tel, að fyrir það og fleira eigi Borgfirð-
ingar þessum systkinum þakkarskuld
að gjalda fyrir ræktun þeirra við
fæðingarbyggð sina. Þessi systkini,
sem búsett voru i öðrum landshlutum
komu lika öll saman hér á Borgarfirði
sumarið 1966 i tilefni 70 ára og 75 ára
afmælis foreldra sinna og dvöldu hér i
nokkra daga, þeim og öilum Borgfirð
ingum til mikillar ánægju. Þá var tek-
in mynd af Bergrúnu og Jóhanni og
afkomendum þeirra 60 að tölu er þá
voru á lifi. Og hygg ég, að fágæt sé svo
fjölmenn fjölskyldumynd. En þegar
þau létust.munu afkomendur þeirra
hafa verið 73 lifandi.
Ég hygg, að þrátt fyrir það, að tiðum
hafi þau Bergrún og Jóhann þreytt
harða og krappa siglingu um lifsins
kólgusjó, þar sem mikið reyndi á þrek
og þor, bjartsyni og drifsku, en þó ekki
siður hugarró og forsjálni, megi segja,
að þau hafi siglt sinu fari heilu i höfn,
ekki aðeins á þessu sýnilega og
áþreifanlega tilverustigi, heldur á þvi
friðarlandi, sem biður þeirra handan
tjaldsins mikla, sem hafa fengið i
hendur mikið pund og ávaxtað það
með þeim ágætum, er raun ber vitni.
Og með þá spurningu i huga, sem ég
vék að hér að framan. „Hvað vannst
þú Drottins veröld til þarfa?”, vil ég
segja þetta, án þess að ég telji sæmi-
legt að setja nokkurn rannsóknar
rétt i þessu máli. Já, svo sannarlega
unnu þau óshjón mikið og lofsvert
starf, að þvi að skapa fegurra, full
komnara og betra mannlif hér á
13