Íslendingaþættir Tímans - 04.04.1973, Blaðsíða 3

Sjötugur:
Jón Bjömsson
Hafsteinsstöðum
Skagfirzkur merkisbóndi, Jón
Björnsson á Hafsteinsstöðum, fyllti 7.
^ratuginn 23. febr. s.l. Vel hefði mátt
svo fara, að ég hefði heimsótt hann á
þessum heiðursdegi og e.t.v. talað yfir
hausamótunum á honum fáein orð, þvi
ög hef átt langt og ánægjulegt sam-
starf við Jón og á honum ýmislegt upp
unna, en hann sá við þvi, með þvi að
hverfa til Reykjavikur á vit vina sinna
og frænda þar, og eyddi með þeim
afmælisdeginum. En nú á ég næsta
•eik og hann er sá, að biðja tslendinga-
þætti Timans fyrir fáein orð til Jóns og
verður að hafa það þótt hann verði far-
'nn að feta inn á áttunda tuginn þegar
honum berast þau.
Jón Björnsson fæddist að Glaumbæ,
23. febr. 1903. Foreldrar hans voru
Björn hreppstjóri og lengst af bóndi á
Stóru-Seylu, Jónsson, Björnssonar á
ögmundarstöðum og fyrri kona hans
Steinvör Sigurjónsdóttir Bergvinsson-
ar i Glæsibæ. Jón ólst upp hjá foreldr-
"m sinum og siðar stjúpu, Margréti
Björnsdóttur, siðari konu Björns á
Seylu, en móður sina missti Jón 8 ára
gamall. — Snemma bar á búskapar-
hneigð Jóns og mun hann ungur að ár-
úm hafa ákveðið að helga sig bónda-
starfinu, þótt annarra kosta ætti hann
vissulega völ. Hann kvæntist Sigriði
Trjámannsdóttur frá Fagranesi i
Oxnadal 13. des. 1924— mikilli ágætis-
konu. Hófu þau, til að byrja meö, bú-
skap á Stóru-Seylu en hurfu brátt það-
on að Brekku hjá Viöimýri, og bjuggu
þar i io ár. Jóni mun hafa þótt fremur
þröngbýlt i Brekku og athafnarými
úm. Að öllum jafnaði eru skapsmunir
hans mjög á hreyfingu og ber þvi aö
•agna. Fólki með slikt géðlag er oft
gefið að skynja fjölbreyttari stemn-
■ngar og finni blæbrigði tilverunnar,
sem hinum drauglynda „hamingju-
úianni” eru og verða ávallt lokaður
heimur.
Ég óska séra Hannesi Guð-
"'úndssyni heilla og hamingju á hálfr-
ar aldar afmæli sinu. Hann er
sakramenti sálum þeirra, sem meta
hann og dá.
Þuríður Kvaran.
takmarkað, auk þess sem hann var
þar leiguliði, en sú aðstaða mun varla
hafa fallið að skaplyndi Jóns. Frá
Brekku fluttu þau hjón aftur að Stóru-
Seylu. Þar bjuggu þau þó að þessu
sinni aðeins um eins árs skeið þvi þá
gafst Jóni kostur ábúðar á Reykjarhóli
i Seyluhreppi. Enn mátti Jón þó una
kjörum leiguliöans án þess að kunna
þvi hlutskipti betur en áður. Að öðru
leyti undi Jón hag sinum vel á
Reykjarhóli. Mun hugur hans mjög
hafa staðið til þess að fá jörðina
keypta en hún lá ekki á lausu.
En nú var þess skammt að biða að
Jón gæti óhindraður notið athafnaþrár
sinnar á eigin jarðnæði. Arið 1939 skip-
aðist svo málum, að hann gat fengið
keyptan meginhluta jarðarinnar Haf-
steinsstaða i Staðarhreppi. Sat hann
það færi að sjálfsögðu ekki af sér. og
hefur siðan búið á Hafsteinsstöðum.
Hafsteinsstaðir eru vildisjörð og voru
vel setnir á gamla visu. Jón kom þang-
að um það leyti, sem segja má að nýtt
landnám hafi með nokkrum hætti haf-
izt i Skagafirði. Túnrækt i Skagafirði
var að visu svipuð þvi, sem gekk og
gerðist i öðrum héruðum. 1 Skagafirði
sem annars staðar komst ekki veru-
legur skriður á hana fyrr en til komu
hinar stórvirku jarðvinnsluvélar, á
siðari hluta striðsáranna og eftir þau.
En varanlegar byggingar voru ekki
komnar á mörgum jörðum i Skagafirði
fyrir 1939. Hæpinn mun þó sá dómur,
sem stundum hefur heyrzt, aö vegna
framtaksleysis hafi skagfirzkir bænd-
ur gerzt siðbúnari til byggingarfram-
kvæmda en stéttarbræöur þeirra i
ýmsum héruðum öðrum. Nær sanni er
hitt, að vegna þurrviðra i Skagafirði
entust byggingar, geröar af torfi og
grjóti, betur þar en viðast hvar annars
•slendingaþættir
3