Íslendingaþættir Tímans - 22.08.1973, Blaðsíða 3

María Níelsdóttir
Nýlega var til moldar borin frá
Fossvogskirkju Maria Nielsdóttir,
húsfreyja Snekkjuvogi 5 i Reykjavík.
Hún andaöist aö heimili sinu hinn 10.
ágúst s.l. eftir nokkurra mánaöa
erfiöa sjúkdómslegu, bæöi á
sjúkrahúsi og heima, aöeins 56 ára aö
aldri.
Maria var fædd 11. september 1916 á
Ytri-Kóngsbakka i Helgafellssveit á
Snæfellsnesi. Foreldrar hennar voru
hjónin Halldóra Guörún Ivarsdóttir og
Niels Hafstein Sveinsson, sem þá
bjuggu á Ytri-Kóngsbakka. Haföi
Niels fest kaup á jöröinni áriö 1914, og
haföi fjölskyldan þá flutt vestur á
Snæfellsnes úr Húnaþingi.
Aö Mariu stóöu traustar bændaættir
úr Húnavatnssýslum báöum. Ólst hún
upp hjá foreldrum sinum, fyrst á Ytri-
Kóngsbakka og siöar i Stykkishólmi.
Ariö 1922 fluttust foreldrar hennar aft-
ur noröur I Húnavatnssýslu og bjuggu
þau lengst af i Þingeyraseli i Sveins-
staöahreppi, aö undanskildum þrem
árum, sem þau bjuggu i Umsvölum
innan sama hrepps.
Maria var ein tiu systkina, þriggja
bræöra og sjö systra. Látin eru áöur
tveir bræður og ein systir. Eftirlifandi
systkini hennar eru: Ivar, bóndi á
Flögu i Vatnsdal, Ingibjörg, húsfreyja
I Reykavik, Rósa, búsett i Reykjavik,
Ingunn, húsfreyja i Reykjavik, Helga,
húsfreyja i Garöahreppi og Elsa, hús-
freyja i Reykjavik.
Þingeyrasel stóð undir Viöidals-
fjalli, Vatnsdalsmegin, langt frá al-
farabyggö og afskekkt mjög. En jöröin
þótti fjárjörö með ágætum. Um vetur-
nætur áriö 1930 lézt faðir hennar af
slysförum. Hrapaöi hann til dauöa i
Vföidalsfjalli i stórhrið, er þá geröi.
Fluttist þá ekkjan úr Þingeyraseli með
dætur sinar, sem þá voru heima og var
Maria þeirra elzt, þá nýoröin 14 ára.
Dvaldist hún með móður sinni og
systrum um nokkurt skeið eftir þetta,
en fór siðan til móöursystur sinnar,
Jennýar og eiginmanns hennar,
Bjarna Jónassonar, sem þá bjuggu i
Hvammi i Vatnsdal. Vann hún á þvi
heimili, þar til hún fluttist alfarin til
Reykjavikur um tvitugsaldur.
islendingaþættir
Halldóra, móöir þeirra systkinanna,
lézt i Reykjavik 19. október 1967.
Eftir aö Maria fluttist til Reykjavik-
ur stundaöi hún ýmiss störf, þar til hún
hóf störf i Belgjageröinni áriö 1942.
Vann hún þar óslitiö þar til fyrir um
þaö bil ári siðan, að hún varð að hætta
störfum vegna sjúkdóms þess, er
leiddi hana til dauða.
1 mörg ár héldu þær heimili saman,
Maria og Rósa, systir hennar, enda
voru þær mjög samrýmdar, eins og
raunar segja má um öll systkinin.
Hinn 26. desember 1958 gekk Maria
aö eiga Sigurð Gunnarsson, bif-
reiðarstjóra i Reykjavlk, ættaöan úr
Norður-Þingeyjarsýslu, mikinn
dugnaöar- og mannkostamann. Miklir
kærleikar voru meö þeim hjónum, og
samhent voru þau um heill og heiöur
heimilisins og tjölskyldunnar. Hús
þeirra stóð ætiö opiö skyldfólki,
venzlafólki og vinum þeirra hjóna,
enda laðaöist fólk aö heimili þeirra
sökum alúðar og hlýju.Var hlutur
Mariu þar eigi minnstur.
Aöur en Maria giftist, átti hún eina
dóttur, Hafdisi Hönnu Moldoff, f. 10.
febrúar 1946. Hafdis er gift Ragnari
Jóhannessyni, bifreiðaviögeröar-
manniiReykjavik, ættuðum úr Dölum
vestur. Eiga þau tvær dætur, Mariu 11
ára og Guðbjörgu Rósu 7 ára.
Þá leit Maria á Gunnar, son Sigurð-
ar sem einn eigin son. Gunnar stundar
sjósókn, og er hann búsettur á
Grenivlk Kvæntur er hann Guðrúnu
Isaksdóttur, ættaðri frá Grenivik.
Eiga þau þrjú börn, tvær dætur Val-
borgu 8 ára og Ornu 6 ára og einn son
Sigurð 4 ára.
ömmubörnin sakna vinar I stað, þvi
aö fátt var þaö, em hún lét ekki eftir
þeim, ef það mátti veröa þeim til gleði
eða þroska.
Ég sem þessar linur rita, kynntist
fyrst Mariu heitinni fyrir um það bil 12
árum, þegar ég kvæntist systur henn-
ar. Veitti ég fljótt athygli kvenkostum
hennar og heilsteyptum persónuleika.
Maria heitin var ákveðin i skoðunum,
en sanngjörn I dómum sinum um
menn og málefni. Hún var mannblend-
in og hafði ánægju af þvi að umgang-
ast fólk, og trygg og vinföst var hún.
Hún tók virkan þátt i félagsstarfsemi
stéttarfélags sin, Iðju, félags verk-
smiðjufólks. Gegndi hún þar
margháttuöum trúnaðarstörfum.
Gekk hún að þessum störfum heils
hugar og af einurð og festu, ef hún
þurfti að koma fram málum starfs-
félaga sinna. Otiveru unni hún og
ferðalaga naut nú. Eflaust hafa þessir
þættir mótazt i bernsku hennar og
æsku. Ég hef vart séö fegurra um-
hverfi, en fagran Breiöafjörðinn fram-
undan bænum á Kóngsbakka á sólrík-
um sumardegi, og varla hefur fjalla-
kyrröin og ósnortin náttúran i Þing-
eyraseli gefið þar nokkru eftir.
Ég og fjölskylda min vottum eigin-
manni, börnum, tengdabörnum,
barnabörnum og örðum aðstandend-
um Mariu heitinnar dýpstu samúð.
Aö leiöarlokum flyt ég þér kærar
kveðjur og þakkir frá mér og minum
fyrir órofa tryggö og vináttu á umliön-
um árum.
Drottinn minn gefi dánum ró, en hin-
um likn sem lifa.
— S.K.
3