Íslendingaþættir Tímans - 04.10.1973, Blaðsíða 1

ÍSLENDINGAÞÆTTIR
Fimmtudagur 27. september 52. tbl. 6. árg. nr. 137
TIMANS
Valmundur Björnsson,
brúarsniiður og verkstjóri, Vík í Mýrdal
ALLT mannlegt er fallvalt. Okkur er
skapað að skilja. Skuldina við lifið eig-
um við öll að gjalda. Þú f dag, ég á
morgun. Hvenær sem kallið kemur,
kaupir sér enginn fri.
Hver maður mótar með ýmsum
hætti sitt umhverfi, breytir þvi, bætir
það eða spillir þvi allt eftir eðli sinu og
athöfnum. Áhrifin lifa i framtiðinni, á
sama hátt og verk, orð og athafnir
fortiðarinnar lifa i nútiðinni. Hjól
menningar og framvindu stoppar ekki,
annað hvort miðar áfram eða okkur
ber af leið.
Þáttur hvers einstaklings i þróun-
inni liggur ekki alltaf ljós fyrir, heldur
fellur inni heildarmynd hvers tima-
bils. En þegar sjá má að hlutur ein-
stakra er slikur að hann ber af, vekur
athygli og ristir sinar rúnir á spjald
sögunnar, setur sin spor svo ekki verð-
ur um villzt, þá er skylt og rétt að
minnast slikra með þökk og virðingu.
Þann 28. júli s.l. kvöddu Vestur-
Skaftfellingar einn af sinum mestu
sonum i Vikurkirkju i Mýrdal, Val-
mund Björnsson, verkstjóra og brúar-
smið, sem um 40 ára skeið byggði brýr
á flest vötn i Vestur-Skaftafellssýslu
og viðar. Fjölmenni var mikið og fólk
að komið úr öllum hreppum sýslunnar
og viðar. Þar kom margur með þökk
og virðingu i huga til mannsins, sem
hafði brúað vötnin og tengt bæ við bæ
og sveit við sveit, létt einangrun af
fjölda bæja og heilum sveitum, og
komið viða við sögu verklegra fram-
kvæmda og athafna i sýslunni á langri
og athafnasamri ævi.
Valmundur Björnsson var fæddur 4.
des. 1898 I Svinadal i Skaftártungu og
var á 75. aldursári.er hann lézt þann
17. júli s.l. á Borgarsjúkrahúsinu i
Reykjavik eftir nokkurra mánaða
mjög erfiða sjúkdómslegu.
Foreldrar hans voru Björn Eiriks-
son bóndi i Svinadal og kona hans
Vigdis Sæmundsdóttir, Vigdis var
dóttir Sæmundar Jónssonar bónda á
Borgarfelli og konu hans Kristinar
Vigfúsdóttur. Björn Eirlksson var
fæddur I Hlið i Skaftártungu. Sonur
Eiriks Jónssonar og Sigriðar
Sveinsdóttur, en faðir Sigriðar var
Sveinn Pálsson landlæknir. Er Val-
mundur kominn af dugmiklu og
traustu fólki langt fram i ættir. Björn
Eiriksson I Svinadal var tvigiftur, átti
hann einn son frá fyrra hjónabandi en
alsystkini Valmundar voru þrettán,
tiu bræður og þrjár systur. Heimilið I
Svinadal var mannmargt og Val-
mundur óx upp I stórum og glaðværum
systkinahópi. 1 Svinadal var rekið
stórt bú og varð þessi stóri systkina-
hópur til þess að setja sinn svip á
heimilið og allar athafnir. Þeir Svina-
dalsbræður voru allir mjög verkhagir
og mörgum þeirra hefur verið mjög
sýnt um smiðar. Þeir bræður voru
ellefu eins og fyrr segir, einn dó ungur
en hinir komust allir upp. Hafa þeir
allir búið i Vestur-Skaftafellssýslu og
unnið þar sitt ævistarf, sem margra er
stórt. Systurnar eru þrjár, býr ein i
Reykjavik, ein i Rangárvallasýslu og
ein i Mýrdalnum. Sýnir þetta bezt
tryggð þessarar fjölskyldu við heima-
hagana og heimahérað.
Valmundur Björnsson vann hjá for-
eldrum sinum sin fyrstu manndómsár
en um 1928 flyzt hann til Vikur i
Mýrdal, sem þá var uppvaxandi
verzlunarstaður. Eftir þetta fer Val-
mundur brátt að vinna við brúarsmið-
ar hjá Vegagerð rikisins og þess á
milli við húsasmiðar.
Valmundur kvæntist 28. október 1928
Steinunni Jónsdóttur og stofnuðu þau
heimili i Vik. Steinunn var dóttir Jóns
Brynjólfssonar vegaverkstjóra og
Rannveigar Einarsdóttur. Þau Jón og
Rannveig voru með fyrstu land-
nemunum i hinu litla en vaxandi
Vfkurkauptúni.
Bjuggu þau Valmundur og Steinunn
I sama húsi og foreldrar Steinunnar.
Seinunn var glæsileg kona og frábær
húsmóðir. Hún átti við vanheilsu að
striða mestan hluta ævinnar, en þrátt
fyrir það brást aldrei hetjulund hennar
og rósemi að gegna sinu starfi heima.
Heimili þeirra Valmundar var alltaf
með þeim hætti að frá þvi lagði hlýju
og vináttu mót gestahópnum stóra,
sem alltaf bar að garði. Margir áttu
erindi við verkstjo’rann og brúarsmið-
inn og greiðamanninn.sem vildi öllum
hjálpa. Steinunn lézt ung að árum 13.
mai 1945. Steinunn og Valmundur
eignuðust tvö börn,Sigurbjörgu kenn-
ara búsetta á Seltjarnarnesi og Jón
byggingameistara búsettan i Vik.
Hafa þau bæði sett markið hátt og orð-
iö forgangs fólk i þjóðlifinu. Hefur Jón
nú hafið störf sem brúarsmiður og
verkstjóri eins og faðir hans og vinnur
nii við brúargerð á stórvötnum á
Skeiðarársandi, en þær brýr munu
tengja saman Skaftafellssýslurnar þá
eystri og vestri, en engin héruð hafa