Íslendingaþættir Tímans - 09.03.1974, Blaðsíða 6

Guðrún Jónsdóttir
Antonía
f. 3. april 1890,
d. 1. janúar 1974
Ég, sem þessi orð rita, er einn eftir
af tiu systkinum. Er mér þvi skylt að
rita þessi minningarorð um Antoniu
systur mina.
Ég kom að Hrafnistu i heimsókn til
systur minnar, sem hafði legið lömuð
á sjúkradeild þar siðustu ár ævinnar,
en var heil á sönsum og gerði sér fulla
grein fyrir,að hverju stefndi, enda orð-
in öldruð.
Antonia var austfirzk að ætterni,
fædd að Núpi á Berufjarðarströnd.
Foreldrar: Jön Bjarnason bóndi þar
,g kona hans, Rebekka Þórarinsdóttir.
Antonia átti til góðra að telja. Foreldr-
ar hennar máttu ekki vamm sitt vita i
neinu. Báru hreinan skjöld alla ævi.
Unnu öll sin störf af trúmennsku og
vandvirkni.
Ættareinkenni Antoniu urðu þessu
lik. Hreinskilni og hispursleysi lá sem
rauður þráður i gegnum hennar lif,
hún kom jafnan til dyranna eins og hún
var klædd, setti aldrei upp neittt spari-
andlit til að villa á sér heimildir.
Antonia fór ung úr foreldrahúsum,
hefði óefað kosið að njóta lengur skjóls
innan vébanda fjölskyldunnar, en ó-
megð i heimahúsum og fátækt þar af
leiðandi ýtti við Antoniu, er sjálf var
gædd sterkri sjálfsbjargarhvöt til lifs-
afkomu.
Geta má nærri, að um viðkvæma
sálu Antoniu næddi biturt, kuldi og
nepja ýmissa atburða, sem manni
mæta á lifsleiðinni. Atburði, sem fólki
almennt finnst fátt um.
Þess vegna vöknuðu hjá Antoniu
ýmsar spurningar, sem hún vildi og
reyndi að kryfja til mergjar. Hvers
vegna andúðin? Hálfvelgjan? Hræsn-
in?
Sjálf var hún laus við þessa ágalla
mannlegs lifs, enda oft misskilin og af
þeim ástæðum margur steinninn lagð-
ur i götu hennar.
Antonia réðst vinnukona norður i
land. Þar kynntist hún eftirlifandi
manni sinum, Jóni Tómassyni. Þeim
hjónum varð niu barna auðið. Af þeim
íifa 6, þrjú eru látin. Eitt þeirra syst-
kina, Bjarni Jónsson húsasmiður, lézt
á bezta aldri af slysförum.
Fátæktin hefur löngum þótt dragbit-
ur á framkvæmdir og athafnasemi.
Þau hjónin áttu um tvo kosti að velja.
Annan þann að hokra með barnahóp-
6
inn sinn við svo kröpp kjör, að til vand-
ræða horfði. Hinn að selja. Flytja i
annað umhverfi, þar sem börnin, at-
hafnasöm og vel gefin, gátu notið sin i
námi og starfi.
Þennan kostinn tóku þau, börnum
sinum til hagsbóta.
Antonia systir min mun hafa átt
frumkvæðið að þessu, þvi að hún sá
glöggt, hvert stefndi. Vissi einnig, að
blessuð börnin vildu ekki yfirgefa
þreytta foreldra sina i amstri þeirra.
En þetta fór alit vel. Börnin þeirra
Jóns og Antoniu komust öll til manns,
þau sem lifðu, og eru nú þarfir þegnar
hins islenzka þjóðfélags og gegna
merkum störfum, svo sem hjúkrun,
kennslu, svo eitthvað sé nefnt.
En þetta kostaði fórn. ÞÚ, systir
min, tókst áhættuna. Bóndi þinn yfir-
gaf átthaga sina og flutti á annað
landshorn, þar sem lifsafkoman varð
betri. Og börnin ykkar, stóðust þau
prófið? Vissulega. Og þáð með prýði,
eins og áður er að vikið.
öllu var fórnað. Uppskeran brást
ekki. Nú ertu horfin af sjónarsviðinu
hérna megin. Vertu sæl og guði ialin.
Kveðjan hennar Ingu vinkonu þinnar
fylgir þessum minningarorðum. Einn-
ig ljóð.
Eftirlifandi börnum þinum og niðj-
um þeirra flyt ég samúðarkveðjur frá
mér og minu fólki. Guð blessi þig.
Þórarinn Jónsson
f
Kveðja Ingu
Ég kveð og þakka þina hlýju,
þin er gott að minnast, kæra.
Alúðin mun enn að nýju
ávallt til min birtu færa.
Inga
f
Þess er skylt að geta, að hér er átt
við Ingunni Árnadóttur, gifta Sigurði
Halldórssyni, bónda á Valþjófsstöðum
iNúpasveit. Þær Ingunn Árnadóttir og
Antonia systir min voru nágrannakon-
ur f mörg ár. Með þeim tókst vinátta,
enda báðar tvær hugsjóna- og mann-
kostamanneskjur. * þ.j.
f
Minningarorð
Antonia Guðrún Jónsdóttir
Orð ég mæli um móður,
sem mikið átti og gaf.
Minnist hugarhljóður
á hjarta, er eigi svaf.
Hennar ástareldur
átti von og trú,...
afl, sem vörnum veldur.
Visan — tengibrú
I bæn hún bað um nætur
um blessun yfir jörð.
Frelsarans við fætur
flutti þakkargjörð.
Hjartað gleði gisti,
góðleik vakin af,
aldrei mildin missti
mátt, er lýsti og gaf.
Flutti ung að árum
út I kaldan heim.
Margan særðan sárum
sá á ferðum þeim.
Fátækt viðjum vafin,
veit af mörgum hér,
hatrið yfir hafin
hugur Ijósið ber.
Viö stöndum hér á ströndu,
störum út I geim.
Lýsir lifi og öndu
ljós frá æðri heim.
Friðargeislar fylla'
.fúsleik, huga og sál.
Lærum strengi að stilla
i styðjum kærleiksmál.
islendingaþættir