Íslendingaþættir Tímans - 09.03.1974, Blaðsíða 10

Dagfinnur Sveinbjörnsson
Fæddur 26.6.1897
Dáinn 14.1. 1974.
Nti legg ég augun aftur,
ó guö, þinn náðarkraftur
min veri vörn i nótt.
Æ, virzt mig að þér taka
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
Við erum eflaust mörg, sem viljum
kveðja góðan dreng með þessu fagra
versi, sem Sveinbjörn Egilsson sneri
úr þýzku á sinum tima.
Of skammri ævi Dagfinns Svein-
björnssonar lauk fyrr en varði. Hann
var vissulega sáttur við allt og alla, er
yfir lauk, og er þá mikill sannleikur
sagður og dýrmætur hverjum manni.
Þess vegna kveðjum við hann nti og
þökkum honum svo undra margt á lið-
inni ævi.
Dagfinnur var fæddur á Grimsstöð-
um i Landeyjum. Foreldrar hans voru
hjónin Sveinbjörn Guðmundsson,
bóndi þar, og Anna ólafsdóttir, ættuð
úr Þykkvabæ. Þegar vatnið tir Þverá
æddi yfir Landeyjar og Skúmsstaðir
og fleiri jarðir, þ.á.m. Grimsstaðir,
lögðust i eyði, fluttust hjónin út að
Disukosti i Þykkvabæ. Dagfinnur var
þá 8 áræ, og ólst hann þar siðan upp til
fullorðins aldurs.
Árið 1922 fór Dagfinnur i Sjómanna-
skólann og var þar einn vetur við nám.
En næsta vetur var hann á loftskeyta-
skólanum, tók þaðan próf og var siðan
um tveggja ára bil loftskeytamaður á
togurum. Eftir það lærði hann raf-
virkjastörf og tók meistarapróf i þvi
fagi 1928.
Árið 1922 fór Dagfinnur i Sjómanna-
skólann og var þar einn vetur við nám.
En vetur var hann á loftskeytaskólan-
um, tók þaðan próf og var siðan um
tveggja ára bil loftskeytamaður á tog-
urum. Eftir það lærði hann rafbirkja-
störf og tók meistarapróf i þvi fagi
1928.
Árið 1930 annaðist Dagfinnur ásamt
2 Englendingum uppsetningu útvarps-
stöðvarinnar á Vatnsendahæð, og var
við það þar til þvi verki lauk. Siðan
gegndi hann yfirmagnarastarfinu við
útvarpsstöðina i 3 1/2 áratug, þar til
hann lét af þvi starfi fyrir aldurs sakir.
Dagfinnur kvæntist eftirlifandi eig-
inkonu sinni, Magneu Halldórsdóttur
10
Jónssonar frá Þorlákshöfn, 6. marz
1925. Þau bjuggu ávallt i Reykjavik.
Þeim varð þriggja barna auðið. Eitt
þeirra Jórunn dó i bernsku. Hin eru
Anna, sem hefur verið veik frá barn-
æsku, og Sveinbjörn ráðuneytisstjóri,
kvæntur Pálinu Hermannsdóttur.
Víst áttu þau ungu hjónin margar og
bjartar vonir og sumar þeirra rættust
og sumar ekki. Þetta er svo oftast
meðal okkar mannanna barna. Dag-
finnur og Magnea voru vissulega sam-
mála um marga góða hluti. Einkum
létu þau hag barna sinna sig miklu
skipta, og voru þeim báðum hinir
ágætustu foreldrar.
Sá sem þetta ritar, átti þvi láni að
fagna, að vera ásamt fjölskyldu sinni
oft gestur á hátiðisstundum á heimili
þeirra hjóna, og ég er minnugur kær-
leikans og friðarins, sem mætti okkur
þar á svo ljúfan og fagran hátt. Þessu
gleymi ég aldrei.
Og siðast en ekki sizt er þess að
minnast, hversu listhneigður Dagfinn-
ur var og ágætur hagyrðingur. Hann
samdi nokkuð af leikritum, þ.á.m.
óperettu. ,,1 álögum”, sem sýnd var
hér við góða aðsókn.
Fyrir margra hluta sakir er gott að
minnast hans, en þó bezt fyrir það, hve
hann var i öllu einlægur og góður vinur
vina sinna.
Eiginkonu Dagfinns, börnunum
tveimur og öðrum vandamönnum
sendi ég minar innilegustu samúðar-
kveðjur.
1 guðs friði. J.Gunnl.
f
Genginn er einn þeirra manna, sem i
upphafi bjuggu Rikisútvarpið úr garði,
maður, sem vann þvi langan starfsdag
af mikilli trúmennsku.
Dagfinnur Sveinbjörnsson var
tæknimaður útvarpsins eða magnara-
vörðui; eins og það áður hét,frá þvi að
það hóf göngu sina og yfirmaður
tæknideildar þess um langt árabil.
Hann hafði þar störf með höndum um
þrjátiu og fimm ára skeið.
Dagfinnur var Rangæingúr, fæddur
26. júni 1897 að Grimsstöðum i Land-
eyjum. Þar bjuggu foreldrar hans,
Sveinbjörn Guðmundsson og Anna
Ólafsdóttir, en þau urðu að flýja jörð
sina sökum vatnagangs og fluttust bú-
ferlum að Disukoti i Þykkvabæ, þegar
Dagfinnur var átta ára að aldri. Þar i
Þykkvabænum dvaldist Dagfinnur
með foreldrum sinum til fullorðinsára.
Eftir lát föður sins um 1920 fluttist
hann til Reykjavfkur. Þar leitaði hann
sér fræðslu og varð bæði rafvirki og
loftskeytamaður, sem þá var fremur
fátið menntun, en ber vott um elju og
starfslöngun. Kom þessi þekking hon-
um siðar að góðum notum.
Árið 1925 réðst Dagfinnur loft-
skeytamaður á Kveldúlfstogarann
Þórólf og hlaut sina sjómannsvigslu i
veiðiferð i Halaveðrinu mikla. Var það
raunar fyrir einstæða tilviljun að hann
réðst ekki á annan togara, sem fóst i
þvi mannskaðaveðri.
Næstu árin vann Dagfinnur
loftskeytamannsstörf á togurum, þeg-
ar þau var að fá, en annars við raf-
virkjastörf hjá Júlíusi Björnssyni og
bræðrunum Eiriki og Jóni Ormsson-
um. Þegar tekið var að reisa útvarps-
stöðina á Vatnsendahæð árið 1929,
réðst Dagfinnur þangað til starfa, og
þegar útvarpið hóf starfsemi 1930,
varð hann margnaravörður og starf-
aði siðan i tæknideild útvarpsins og
lengst af sem stjórnandi hennar til
1964, er hann lét af störfum hjá Rikis-
útvarpinu.
Við Dagfinnur áttum tuttugu ára
samleið i útvarpinu og höfðum dagleg
samskipti eins og hlýtur að vera milli
dagskrár- og tæknimanna. Útvarpið
gekk á þessum árum gegnum mikil
breytingaskeiö en átti lengstum við
islendingaþættir