Íslendingaþættir Tímans - 15.06.1974, Blaðsíða 1

ISLENDINGAÞÆTTIR
Laugardagur 15. júní 1974 —16. tbl. — 7. árg. — nr. 167. TÍMANS
Kristján Sighvatsson
klæðskerameistari
f. 16. okt. 1884
d. 9. mai 1974
Kvatt hefir heiðurs- og dreng-
skaparmaðurinn Kristján Sighvats-
son, nær niræður. Litillátur, ljúfur og
kátur gekk hann á fund skapara sins.
Langri og vammlausri ævi lokið.
Miklum og samvizkusömum starfs-
degi afrekað. Hans eina sjúkralega
afstaðin. Siðla i siðasta október
hlýddi Kristján kalli ellinnar og lagðist
á sjúkrabeð i fyrsta sinn. Frá þvi
sjúkrabeði átti hann ekki afturkvæmt.
Fótavist hafði hann þó um tima og allt
fram til hins siðasta. Ern og glaður,
við engan styggur né i orðum
hryggur , var Kristján til siðustu
stundar. Vissi, að jarðneskum dögum
hans var senn lokið. Visaði til helgi-
söngsins: ,,Eins og hindin, sem þráir
vatnslindir, þráir sál min þig, ó Guð”.
Svo sannkristinn var Kristján og
trúarsannfærður að hann þyrsti eftir
að fá að koma og birtast fyrir augliti
Guðs. Allt líf Kristjáns var helgað
Guði á hans einlæga, hógværa og
hljóðláta hátt. Ungur kynntist Kristján
séra Friðrik Friðrikssyni og var
vinátta þeirra og samstarf náið. Við
andlát séra Friðriks sat Kristján einn
og tók við andlátsorðum hans.
t KFUM starfaði Kristján alla tið af
ljúfmennsku og hjartagæzku. Aldrei
varð hann þar neinn framámaður
heldur góður og leiðbeinandi andí, er
allt mildaði, græddi og bætti. Einn var
hann af stofnendum Vatnaskógar 1923
og lét sér jafnan annt um þann góða
unglinga uppeldisstað. Margt var likt
með Kristjáni og séra Friðrik, nema
hin mikla hlédrægni Kristjáns. Séra
Friðrik fann Guð sinn, þegar hann sem
drengur i Goðdölum lék sér að glugga-
grind og horfði til himins i gegnum
hana. Kristján fann sama Guð i
gegnum litla rauf á snjóþöktum litla
baðstofuglugganum á Höfða i
Dýrafirði. Bær var fenntur i kaf, en
vngsta barnið Kristján lét ekki látum,
fyrr en það hafði fengið að gera holu
niður að gluggánum, svo að sæist til
himins. Þá var lifsanda gefið loft við
að horfa á þungum vetri i vestfirzku
stórvirðunum upp til Guðs i gegnum
þessa smáu gluggarauf.
Hjá Kristjáni fór saman alla tið
kenning og breytni. Áreiðanlega og
örugglega gerði Kristján aldrei neitt
annað en það, sem var gott og göfugt.
Hugur einn það veit, er býr hjarta
nær. t huganum var Kristján jafn
sterkur og góður sem i athöfnum og
gjörðum. Eins og séra Friðrik fékk
Kristján að njóta langra, fagurra og
mannbætandi lifdaga. t umbun hlaut
hann mjög góða heilsu, mikla starfs-
krafta, mikið andlegt þrek og Iikam-
legt atgervi. Stórt var hans skraddara
pund. Ógieymanlegur maður íyrir tak-
markalausan kærleik.
Kristján Sighvatsson var fæddur að
Höfða i Dýrafirði 16. okt. 1884. Sonur
hjónanna Kagnhildat' Brynjólfsdóttur,
Brynjólfssonar i Bjarneyjum á
Breiðafirði, fædd 1842, og Sighvatar
Grimssonar Borgfiröings, Einars-
sonar i Nýjabæ á Akranesi og var
yngstur 12 barna þeirra. 7 börn sin
misstu þau hjón ung og 3 á unglings-
aldri. Auk Kristjáns komst til
fullorðins aldurs Pétur Sighvats,
úrsmiður á Sauðárkróki fæddur 1876.
Niðjar Péturs eru fyrir norðan, m.a.
Sighvatur sjómaður Pétursson og börn
hans. Sighvatur Grimsson átti og
dóttur með konu frá Kvennabrekku i
Dölum, er Margrét hét. Átti hún 6 börn
og sonur hennar var Sighvatur, er
siðar bjó að Höfða. Föðurbróðir
Kristjáns var Einar Grimsson að
Dynjanda i Arnarfirði, en sonur hans
er Jóhann vélameistari á Hrafnistu i
Reykjavik. Kristján kvæntist aldrei.
Faðir Kristjáns var fræðaþulurinn,
Sighvatur Grimsson Borgfirðingur,
fæddur, 20. des. 1840 og dáinn 14. jan.
1930. Foreldrar hans voru þurrabúðar-
hjón á Akranesi og þar ólst hann upp
við mikla fátækt og enga menntun.
Föður sinn missti Sighvatur 11 ára en
móður 19 ára. Hins vegar var
Sighvatur fæddur fræðimaður og
aflaði sér sjálfur alla menntun, frá
lestri, skrift upp i ætt- og sagnfræðing.
Með miklu búamstri silesandi og
siskrifandi, hvenær sem stundir til
þess gáfust og jafnvel oftar. Stundaði
lækningar með góðum árangri og þótti
mikill lagamaður. Annaðist bóksölu og
ýmsan erindrekstur. Jafnan sára-
fátækur en vinsæll og vinamargur.
Kvæntist 1865, en frá Akranesi hafði
hann flutt 1861 til Flateyar og kynnst
þar Gisla Konráðssyni fræðimanni og
höfðu þeir gott hvor af öðrum. 1
Gufudalssveit fluttist hann 1867, þaðan
1869 að Klúku i Bjarnarfirði en 1873 að
Höfða i Dýrafirði og var þar til æviloka
og gerði þann garð frægan. 1 fræði-
störfum var hann vakinn og sofinn og
um hann hafa mætustu menn sagt, að
hann væri mestur fræðimaður úr
alþýöustétt á siðustu öld. Fyrir utan
óhemju aískrifta, sem hann gerði fyrir
ýmsa er ótrúlegt hvers hann afkastði i