Íslendingaþættir Tímans - 09.11.1974, Blaðsíða 6

Starmýri. Brynjólfur var sonur Jóns
bónda á Geithellum og Hildar Brynj-
ólfsdóttur úr Lóni i Austur Skaftafells-
sýslu.
Brynjólfur og Guðleif eignuðust 13
börn og komust 10 til fullorðins ára.
Hjörleifur dvaldi hjá foreldrum sinum
til 11 ára aldurs, en fór þá að Hofi i
Alftafirði til séra Jóns Finnssonar og
var þar i fimm ár. Hjörleifur minntist
oft séra Jóns sem eins hins mesta
mannkostamanns, sem hann hefði
kynnzt.
Arið 1914 kvæntist Hjörleifur Guð-
rúnu Jónsdóttur frá Starmýri. Þau
bjuggu sinn búskap þar og eignuðust
tvö börn: Vilhjálm, sem dó úr inflh-
ensku árið 1936, þá nemandi við hér-
aðsskólann á Laugarvatni, og
Ingibjörgu. Hún giftist austur til Norð-
fjarðar Birni Eiríkssyni frá Dagsbrún.
Hjörleifur missti konu slna árið 1927,
en bjó áfram á Starmýri með móður
sinni og börnum til ársins 1935. Næstu
árin var hann við landbúnaðarstörf á
ýmsum stöðum. Um tima var hann
heimilismaöur I Skálholti hjá bróöur
sinum Jörundi Brynjólfssyni, f.v. Al-
þingisforseta.
Arið 1950 flutti Hjörleifur alfarinn til
Neskaupstaðar og bjó þar hjá dóttur
sinni og tengdasyni I Nýbúð. Mörg
seinustu árin var Hjörleifur viö rúmið.
Bjó hann við bezta atlæti og umönnun
þeirra hjóna og barnabarna. Gerðu
þau allt, sem þau gátu til þess aö
gamla manninum liði sem bezt. 1
herbergi hans var vandað bókasafn,
sem hann átti. Hann las mikið og hafði
hið mesta yndi af að sýna bækur sinar
og tala um þær.
Hjörleifur verður öllum, sem honum
kynntust, minnisstæður. Hann var um
margt sérstakur maður, vel gefinn og
glöggur. Hann var skýr i máli og
ákveðinn. Hann hafði brennandi áhuga
á þjóðmálum og fylgdist mjög vel með
þeim til hinztu stundar. Ég hef ekki
kynnzt mörgum, sem voru betur
heima á þvi sviöi, enda las hann mikið
og fylgdist vel með fréttum.
Þegar ég kem næst I Nýbúð mun ég
sakna þessa vinar mins. Þaö var jafn-
an hressandi að hitta hann að máli.
Hann spurði margs og var þyrstur i
fróðleik og ræðinn.
Hann var einlægur framsóknar-
maður og tók jafnan svari fiokksins, ef
á hann var hallaö. Fyrir kosningarnar
i vor fylgdist hann vel með öllu. Þegar
ég kvaddi hann þá , sem varð okkar
seinasti fundur, sagöi Hjörleifur: ,,Ef
þiö haldið ykkar þrem þingmönnum
hér i Austurlandskjördæmi þá veröur
Hjörsi kátur.” Hann varö kátur og
vona ég að þannig hafi hann kvatt
þennan heim.
JÓEL
JÓNSSON
frá Efri Holtum
f. 31. okt. 1916
d. 12. sept. 1974.
Það mun jafnan vera svo, þó að við
vitum að einhver vinur okkar á við
vanheilsu að striða, þá kemur andláts-
fregnin okkur á óvart og svo var hér.
En við vinir og fyrrum nágrannar
Jóels höfðum margs að minnast frá
fyrriárum. Jóel ólst upp i Efri-Holtum
við Eyjafjöll hjá foreldrum sinum
Guðbjörgu Jónsdóttur og Jóni Jónas-
syni ásamt tveimur indælum systrum,
Þuriði og Ágústu. Börnin döfnuðu og
urðu aðlaðandi og elskulegt fólk, sem
öllum þótti vænt um. Jóel varð
dugnaðar maður og drengur góður og
aðalstoð foreldranna meðan þau
bjuggu i sveitinni og lengur þó. Hann
var einnig mjög hjálplegur frænku
sinni sem var heilsutæp og einmana
um árabil. Raunbetri og liprari mann,
en Jóel var ekki hægt að hugsa sér,'
hann vildi allt fyrir alla gera.
Já, það er margs að minnast frá
veru okkar i sveitinni. Þarna var stutt
milli bæja og nágrenni gott. Það var
þvi mikill samgangur og margt fólk á
bæjum i þá daga. Það var þvi oft glatt
á hjalla, þegar fólk hittist, og alltaf var
gaman og gott að koma að Efri-Holt-
um, þar sem eins og viðar var gest-
risni I hávegum höfð, fólkið glaövært,
ekki sizt húsfreyjan. Það kom þvi að
sjálfu sér, að þetta fólk eignaðist
marga vini.
Um árabil var það regla hjá okkur,
að koma saman um eða eftir ára-
mótin, og hafa eins konar kvöldvöku
áður en farið var i verið. Þá var spilað,
sungiö, dansað, farið i leiki og lesið
Hjörleifur var maður vel liðinn trúr i
öllum störfum og vandaður. Hann var
i öllu heiðvirður og ærlegur maður.
Það ætla ég vist, að Hjörleifur horfði
fram á veginn, til betra og fegurra lifs.
Slikra manna er jafnan gott að
minnast.
Tómas Arnason
upp. Og blessaðir foreldrar okkar tóku
þessu öllu vel, þótt það kostaði vöku-
nótt, eða allt að þvi. Þau höfðu jafnvel
ánægju af þessu lika, og man ég, þegar
þetta var heima að þá tók pabbi þátt i
söngnum lika og naut þess. Þá
þekktist ekkert kynslóðabil og blessuð
mamma hitaði kaffi og bar fram
góðgerðir handa okkur. Eins var þessu
farið á hinum bæjunum. Það var
hliðrað til,svo að við gætum glaðst á
þessari kveðjustund, áður en unga
fólkið fór til vers.
Og nú er Jóel aftur kominn heim i
heiöardalinn, — kominn heim i leit að
ró.
Eitt er vist, góði vinur Jóel, við mun-
um þig. Sál þin er umvafin kærleika
frá okkur æskuvinum þinum, með
hjartans þökk fyrir órofa tryggð og
vináttu, sem þú auðsýndir okkur alla
tið, guð blessi þig.
Fyrir hönd æskuvina.
M.J.
6
islendingaþættir