Íslendingaþættir Tímans - 24.04.1976, Blaðsíða 14
sem þá var stofnuð. Fjölgaði enn
starfsfólki og aðstoðarfólk kom og fór.
Flest þetta fólk hóf sin byrjunarstörf
með Sigrfði og vann svo meira eða
minna undir hennar eftirliti. Kom
reglusemi og nákvæmni Sigriðar þar
að góðum notum, og strangleiki henn-
ar lika, þegar svo bar undir.
Sumarið 1974 varð Sigriður að hætta
að vinna sökum veikinda. Hafði hún þá
unnið viö gerlarannsóknirnar i 30 ár og
vissulega átt mikinn þátt i þvi að móta
geriadeildina, sem nú var orðin all-
stór. Var það mikill skaði fyrir deild-
ina, þegar Sigriðar missti við.
Sigriður Erlendsdóttir var fædd i
Reykjavik 30. marz 1919. Foreldrar
hennar voru Þuriður Brynjólfsdóttir
og Erlendur Guðmundsson, verka-
maður, bæði ættuð úr Grimsnesi.
Eignuðust þau tvö börn, Brynjólf, sem
er á lifi, og Sigriði. Erlendur lézt 1928,
en Þuriður i hárri elli 1973.
Sigriður lauk burtfararprófi frá
Verzlunarskóla Islands vorið 1936.
Vann hún siðan skrifstofustörf i
Reykjavik þangað til hún kom til At-
vinnudeildarinnar. Sigriður hafði
mjög góða greind og skildi hún jafnan
fljótt, hvað máli skipti i þvi sem hún
var að gera. Tel ég að rannsóknastörf
hafi verið henni mjög að skapi.
1 janúar 1959 veiktist Sigriöur alvar-
lega, en náði sér þó að mestu aftur og
hóf fljótlega vinnu á ný. Störí sin leysti
hún enn sem fyrr af hendi með ágæt-
um, enda þótt þrekið væri ekki hið
sama og áður.
Og enn biðu Sigriöar þung örlög.
Haustið 1966 missti hún unnusta sinn,
Jakob Jónsson, bifreiðastjóra. Sigrið-
ur bar harm sinn i hljóði, en sýnilegt
varað við allt þetta mótlæti hafði, sem
vonlegt var, dregið nokkurn skugga á
þann glaðlega svip sem hún annars
bar. Siöastliðiö hálft annað ár hefur
Sigriöur háð vonlitla baráttu við
kvalafullan sjúkdóm, ýmist i heima-
húsum eða i sjúkrahúsi, þar til hún
andaðist i Landspitalanum þ. 12. jan.
sl.
Með Sigriði Erlendsdóttur er gengin
ein af þessum sterku stoðum, sem ó-
missandi eru á hverjum vinnustað.
öryggi og festa og virðing fyrir sinu
starfi. Þessa eiginleika átti hún. En
hún var lika glöð á góðri stund og átti
alltaf mikinn þátt i þeirri glaðværð,
sem skapaðisti hópi vinnufélaga, þeg-
ar fólk gerði sér dagamun. Mun henn-
ar saknað þar ekki siður en annars
staðar. Sjálfur á ég Sigriði meira að
þakka en aðrir i okkar stofnun, þar
sem hún hefur verið mér ómetanleg
aðstoö i þau 30 ár, sem við höfum unnið
saman. Vinum hennar og vandamönn-
um votta ég samúð mina.
Sigurður Pétursson.
Víðir Stefánsson
húsasmiður, Egilsstöðum
Fæddur 18/5 1943
Dáinn 22/12 1975
Ég hef verið að biða eftir þvi, að ein-
hver skrifaði minningargrein um Viði
Stefánsson. Sú bið hefur ekki boriö
árangur til þessa. Þó að ég hafi nú tek-
ið mér penna i hönd i þeim tilgangi að
festa nokkrar minningar á blað, þá
verða það aðeins fátækleg og hvers-
dagsleg orð.
Þegarmaður á bezta aldri hnigur að
velli fyrir sigð dauöans, verður manni
alltaf hverft við, og minningarnar
flykkjast að.
Viðir Stefánsson var fæddur i Mjóa-
nesi i Vallahreppi 18/5 1943. Foreldrar
hans eru hjónin Sveinbjörg Péturs-
dóttir af Völlum og Stefán Eyjólfsson
frá Brú á Jökuldal. Búa þau i Mjóanesi
i félagi við Reyni son sinn og Þórdisi
Björgvinsdóttur konu hans.
Vi'ðir var tviburi. Bróðir hans Pálmi,
nú búsettur á Sauðárkróki kvæntur
Sigriöi Flosadóttur frá Miðbæ I Norð-
firði. Þeir bræður voru mjög sam-
rýmdir og likir i sjón. önnur systkini
Viðis heitins eru: Reynir bóndi i Mjóa-
nesi, Sigurlaug húsfr. Fáskrúðsfirði og
Þuriður húsfreyja Reykjavik. öll
myndarleg og vel gefin.
Viðir var vel meðalmaður á hæö,
friður sýnum og karlmannlegur.
Prýðilega greindur og fjölhæfur. Að
loknu skyldunámi fór hann i Eiðaskóla
og lauk þar námi með ágætri einkunn.
A Eiðum kynntist hann eftirlifandi
konu sinni Rósu Kristinu Björnsdóttur
frá Birkihlið i Skriðdal. Indæl kona og
fyrirmyndar húsmóðir og móðir.
Þau giftu sig 1962. Fyrsta veturinn
dvöldu þau i Birkihlið og tóku heim
barnaskóla sveitarinnar og önnuðust
kennslu. Næsta vetur voru þau i Þing-
múla með skólann. Kenndi Viðir, en
Rósa var ráðskona. Það mun hafa
hvarflað að Viði að fara i kennara-
skóla og afla sér réttinda, en af þvi
varð þó ekki.
Næstu ár dvöldu þau bæði á Pall-
ormsstað og Egilsstöðum. A Egils-
stöðum vann Viðir hjá Brúnás og fór á
samning hjá þvi fyrirtæki. Samhliða
tók hann iðnskóla og útskrifaðist húsa-
smiöur. Hann vann áfram hjá Brúnás
meðan heilsan pntist.
Ariö 1967 flutti Viðir með f jölskyldu
sina i' hálfbyggt hús á Egilsstöðum,
sem hann lauk við algjörlega i fri-
stundum og var þar öllu vel fyrir kom-
ið og snyrtilega. Hefur unga konan
ekki látið sinn hlut eftir liggja. Ég held
að þau hafi verið ákaflega samhent.
Viðir var ágætur söngmaður. Hef ég
heyrt eftir Magnúsi Magnússyni söng-
kennara á Egilsstööum að Viðir hafi
verið bezti nemandi sem hann hafi
haft. Viðir var lika músikalskur og lék
i lúðrasveit Egilsstaða. Þau Viðir og
Rósa eignuðust fimm myndarleg og
vel gefin börn. Þau eru talin upp i
aldursröð:
Hulda Björg, Stefán Valur, Björn
Svanur, Þórunn Fjóla og Helena
Birkis. A siöastliðnum vetri kenndi
Viðir sjúkdóms þess er reyndist
ólæknandi. Hann andaðist á Land-
spitalanum i Reykjavik 22. desember,
aðeins 32 ára. Hann var jarðsunginn
frá Egilsstaða kirkju á gamlársdag að
viðstöddu miklu fjölmenni.
Viö hjónin vottum eftirlifandi konu
hans og börnum, foreldrum systkinum
og öörum vandamönnum okkar dýpstu
samUð.
Blessuð sé minning Viðis Stefáns-
sonar.
Stefán Bjarnason
Flögu
14
islendingaþættir