Íslendingaþættir Tímans - 29.05.1976, Blaðsíða 13

Heiðrún Hákonardóttir
Borgum
Fædd 17.12.1908
Oáin 26.12. 1976
Heiða i Borgum er látin, þessi fregn
barst okkur á annan dag jóla s.l. vetur,
vistinni hérna megin var lokiö.
Framhald jólahátiöarinnar skyldi
haldin á æöri stööum, þar sem horfnir
ástvinir biöu komu hennar, og þar
hafa veriö góöir fagnaöarfundir, en
hjá lifandi ættingjum og vinum hennar
mikill söknuöur aö sjá á bak heiöurs-
konu úr hópnum, svo snögglega sem
raun varö á. Þegar kalliö kemur,
veröur þeim dómi ekki áfrýjaö.
Þessi glaölega, vingjarnlega og
umhyggjusama kona kveöur
jarðneska llfiö i friöi og sátt viö alla
sem hún átti samleið með i lifanda lifi.
Heiörún Hákonardóttir var fædd i
Mýnesi 17. des. 1908, en fluttist meö
foreldrum sinum, Ingirlöi Guömunds-
dóttur og Hákoni Finnssyni, að Borg-
um viö Hornafjörö áriö 1920, þar sem
hann bjó — til æviloka, og þar var
heimili Heiðrúnar æ slöan. Hún vann
af mikilli alúö og dugnaöi á heimilinu,
og kom það meöal annarra i hlut
hennar aö hjúkra foreldrum sinum i
langvarandi veikindum þeirra, og það
leysti hún af hendi meö einstakri
umhyggju og ástúö.
Eftir lát foreldra hennar vann
Heiörún viðheimili Skirnis bróður sins
sem tók viö búi i Borgum eftir föður
gengu þau hjön i Filadelfiusöfnuðinn.
Voru þau bæöi gegnir og virtir
meölimir þar alla tiö, svo aldrei bar
skugga á. Samkomusókn þeirra var til
■ yrirmyndar. Sár veikindi, eða alvar-
'egar annir gátu aðeins verið ástæða
lyrir vöntun þeirra hjóna i Guðsþjón-
ustum safnaðarins. Þau sátu alltai
saman. á sama stað, virk i bænum og
lórnum. Slikra er gott að minnast.
A móti i Kirkjulækjarkoti i Fljóts-
hlið, skirðist Sigurgeir með Heilögum
Anda, lalaöi nyjum tungum, fylltur
hrafti Guðs. Fyrir honum var þessi
feynsla unaður og lækning. Honum
óugðu ekki samkomuferðir á helgum.
Alla vikuna mátti reikna með þeim
hjónum. Oft kom hann tii min á safn-
uðurskrifstoíuna og ræddi þau mál er
*>1 heilla horiöu. l.agði hann avallt gott
til
'slendingaþættir
sinn, og lét sig miklu skipta hamingju
þess og velferö.
Af og til hjálpaöi Heiörún við
heimilisstörf og fleira á ýmsum stöö-
um þar eystra. Var hún búin að hlúa aö
mörgum sem erfitt áttu, þvi þaö var
eiginleiki þessarar heiöurskonu aö
hjálpa þeim sem þurftu hjálpar meö,
enda var hún vandvirk, greiðvikin og
samvizkusöm.
S.l. haust fluttist Heiðrún á Elli-
Þegar söfnuður hans réðst i það
stórvirki að kaupa eitt vandaöasta
hljóðfæri þessa lands pipuorgelið
góöa, þá lét hann þaö mál sig miklu
skipta. Hann fylgdist með er orgelið
var borið i húsið, i þúsundum hluta,
alls 7 tonn. Kom hvern einasta dag i
húsið og horfði á fagmennina frá Dan-
mörku vinna sitt verk. Mér fannst
hann blessaður yngjastallur upp af til-
hlökkun, þegar allt væri komið saman
og notkunin hæfist.
Sigurgeir lifði ekki þá stund. Þvi
eftir stutta legu andaðist hann snögg-
lega aö morgni 26. mai 1975. Andi hans
og sál fóru þá til himna, þar sem hann
nýtur nU æðstu tónlistar, með drengj-
unum sinum og öðrum ástvinum, sem
gáfust Guði, i hásölum himna, um eilif
ár.
Blessuð veri minning hans.
Fiiiar .1. Gislason
heimiliö á Höfn og dvaldist þar siöustu
stundirnar, enda heilsan farin aö gefa
sig. Fyrstu kynni okkar Heiörúnar var
fyrir 12 árum, þá dvaldist hún vetrar-
tlma hjá Björku systur sinni I Reyni-
hvammi 37 i Kópavogi. Tókst þá með
okkur góöur vinskapur sem hélst til
loka. Viö eigum fagra mynd og góöar
minningarum þessa sæmdarkonu sem
nú hefur kvatt. Aðalsmerki hennar var
umhyggjusemi, velvild og greiöasemi,
ætiö boðin og búin til að rétta hjálpar-
hönd þar sem veikindi eða aðrar
slæmar ástæður voru fyrir hendi.
Hennar mesta ánægja i lifinu var að
geta oröiö öörum aö liöi. Laun fyrir
framlagöa hjálpskiptu hana litlu máli,
hitt var aöalatriöiö aö leggja fram hug
og hönd til að létta undir meö þeim
sem hjálparvana voru. Fyrir þetta,
ásamt mörgu ööru átti Heiðrún marga
góöa vini, sem hugsuðu ætiö hlýtt til
hennar, og sakna þeir nú konunnar
góöu I Borgum.
Heiörún var vel greind kona, kát og
skemmtileg, sagöi vel frá og færöi mál
sitt i látlausan og skemmtilegan
búning. Heiörún giftist ekki og átti
ekki barn, eigi aö siöur kynntist hún
mörgum börnum um ævina, þvi i
Borgum voru ætiö börn til sumar-
dvalar, úr þéttbýlinu, auk systkina-
barnanna, það var engum i kot visaö
þar sem Heiörún var, hún var sérstak-
lega barngóð og sýndi þeim mikla
umhyggju og hlýju, margur minnist
hennar nú meö þökk i huga. Daginn
áöur en hún veiktist, áttum viö hjónin
samtal viö hana i sima, þaö var
afmælisdagur hennar, var hún hin
hressasta og ánægö, hlakkaði tii jóla-
hátiöarinnar sem i hönd fór, en lifs-
neistinn slokknaöi áöur en til þess
kom, henni var ætlaður annar vistar-
staöur, og viss er ég um aö móttökur
þar hafa verið góöar, þar hefur rikt
hátiö og fagnaöarfundir.
Viö hjónin þökkum þér alla vinsemd
og velvild sem þú sýndir okkur,
þökkum allar ánægjulegu samveru-
stundirnar sem við áttum saman, og
biðjum þér guösblessunar á hinni nýju
braut. Haföu kæra þökk fyrir allt.
Útför Heiörúnar fór fram að viöstöddu
fjölmenni aö Hafnarkirkju laugardag-
inn 3. jan. s.l. Var hún jarðsett i
heimagrafreit i Borgum við hliö
foreldra sinna.
Kristin og Gestur Guömundsson
13