Íslendingaþættir Tímans - 15.01.1977, Blaðsíða 9

Jón Erlingur Guðmundsson
fyrrv. sveitarstjóri, Fáskrúðsfirði
Fæddur 18. marz 1916
Dáinn 3. júni 1976.
Jón Erlingur Guðmundsson varð
bráðkvaddur i júnibyrjun á s.l. sumri.
Hann hné niður við vinnu sina, mitt i
amstri og uppbyggingu mikilla um-
svifa.
Égkynntist Jóniog fjölskyldu hans á
ferðum minum um Austfjarðakjör-
dæmi. Jón mun hafa verið um fimm-
tugt, þegar leiðir okkar lágu fyrst
saman að nokkru ráði. Hann hafði þá
verið sveitarstjóri Búðahrepps um
árabil. Vinsældir hans og traust má
m.a. marka af þvi að hann var fram-
kvæmdastjóri sveitar sinnar i nær tvo
áratugi.
Jón Erlingur var mikill félagsmála-
maður og skipaði sér jafnan i sveit
samvinnumanna, og var ákveðinn
stuðningsmaður Framsóknarflokks-
ins. Arið 1972 réöst hann til Kaupfélags
Fáskrúðsfirðinga og tók við stjórn
Hraðfrystihúss Fáskrúðsfjarðar h.f,
semereignkaupfélagsins. Þaö féll þvi
inn, stálsmiður i Reykjavik, Þórður
safnvörður og rithöfundur i Skógum,
Þóra Sigriður, starfstúlka á Land-
spitalanum, og Guðrún, húsfreyja i
Skógum.
Arið 1959 er Tómas var kominn á
áttræðisaldur, brugöu þau hjón búi i
Vallnatúni og fluttust að Skógum, þar
sem þau dvöldust siðan, meðan ævin
entist I skjóli barna sinna, Þórðar og
Guðrúnar, og tengdasonar sins,
Magnúsar Tómassonar. Það hefur
vafalaust verið meö talsverðum sárs-
auka, sem Tómas hvarf frá Vallnatúni
en i Skógum mun hann þó brátt hafa
kunnað viö sig, eignast góða vini og
unað hag slnum vel. Þar reisti hann
sér brátt smiðju og hamraði járnið,
meðan það var heitt, i skeifur og
fleira. Einnig fékkst hann mikiö við að
smiða úr tré, flétta reipi og bregða
gjarðir. Bera öll þessi verk einstakri
verklagni og góðum smekk hans
fagurt vitni. Við þessi störf og lestur
góðra bóka undi hann sér löngum og
skrafaði þess á milli við vini og kunn-
'ngja, sem aö garði bar.
íslendingaþættir
Ihlut Jóns að stjórna mikilli uppbygg-
ingu i atvinnumálum á Fáskrúösfiröi.
Fyrst að sjá um kaup og heimsiglingu
Kristin Magnúsdóttir andaðist
sumarið 1975 og var það mikið áfall
fyrirTómas. Enda fór það svo, að ekki
varð langt á milli þeirra hjónanna.
Hann haföi alla ævi verið einstaklega
friskur og heilsuhraustur, þar til s.l.
haust, erhann tók að kenna sjúkleika,
sem ekki varð við ráöið. Nokkrar vik-
ur lá hann á sjúkrahúsi i Reykjavik og
þar féll þessi liölega niræði öldungur,
sem raunar varð aldrei gamall, frá
eftir hetjulega vörn. Segja má að
hvildin sé kær, þegar aldurinn er
orðinn hár og heilsan brostin. En við-
skilnaði fylgir alltaf sorg og söknuður
og með trega er Tómas Þórðarson
kvadduraf öllum, sem til hans þekktu.
Að leiðarlokum vil ég þakka Tómasi
öll kynni og ágætt nágrenni um langt
árabil. Ég vil lika árna honum allra
heilla á nýrri vegferö. Ég veit að hann
á vinum að mæta á bjartri strönd
handan móöunnar miklu. Börnum
hans tengdabörnum barnabörnum og
öðrum ástvinum sendi ég og fjölskylda
min dýpstu samúðarkveðjur. Blessuð
sé minning Tómasar Þórðarsonar.
Jón R. Hjálmarsson
skuttogarans Ljósafells og siðan að
vinna að byggingu nýtizku fiskiðjuvers
félagsins, glæsilegum atvinnutækjum,
sem hæfa þróttmiklu sjávarplássi eins
og Fáskrúðsfirði. En jöfnum höndum
varhann einnigframkvæmdastjóri við
fiskverkun i gamla ishúsinu og salt-
fiskverkun á vegum félagsins. Þar við
bættist stjórn sildarverksmiðjunnar.
Að sjálfsögðu unnu kaupfélagsstjórnir
með honum að þessum málum.
Það var stórkostlegt átak að
byggja upp þá atvinnuaöstööu sem nú
er orðin hjá Hraðfrystihúsi Fáskrúðs-
fjarðar. En Jón geröi sér glögga grein
fyrir þýöingu þessarar uppbyggingar
fyrir atvinnuöryggi og framtið staðar-
ins. Með hugviti og eljusemi miðaði
fram skref fyrir skref. Og nú er svo
komið, að þarna er nýtizku skuttogari,
sem hefir gengið ágætlega, glæsilegt
fiskiðjuver og aðstaða til saltfisk-
verkunar, sildar- og fiskimjölsverks-
miðja i ágætu standi og vélsmiðja,
sem þjónar þessum fyrirtækjum.
Ég minnist margra funda með Jóni,
þar sem f jallað var um þessi mál. Allt-
af var hann bjartsýnn, þrátt fyrir
óteljandi erfiðleika, sannfærður um að
rétt væri stefntog hyggilega að málum
staðið. Seinustu mánuðina var upp-
bygging fiskiðjuversins honum hug-
stæðust. Þótt honum entist ekki aldur
til að sjá þaö fullgert sá hann vel til
lands, þegar hann féll frá.
Það var mikið lagt á Jón Erling að
standa fyrir framan i þessum málum,
þótt hann gengi alls ekki heill til skóg-
ar. Hann veiktist mjög alvarlega vorið
1975 og náði sér aldrei aftur. Þrátt fyr-
ir þetta hélt hann ótrauður áfram
starfi sinu af fullum andlegum þrótti
ogsömu bjartsýni. Hann kunni ekki að
slaka á, enda var honum ljóst, að mál-
in þoldu engan slaka, ef þau áttu að
ganga fram til fullnustu.
Jón Erlingur var óvenjulegur mað-
ur, heill og traustur og i engu hálfur.
Hann var hrókur alls fagnaðar á
mannfundum og i vinahópi.
Þegar hann nú er genginn langt fyrir
aldur fram leita góðar minningar á
hugann. Minningar um samherja og
baráttufélaga, sem sparaði sig hvergi.
Minningar um ógleymanlega sam-
9