Íslendingaþættir Tímans - 15.01.1977, Blaðsíða 11

Einar Asgrímsson
lögr egluv ar ðst j óri
fæddur 16. apríl 1913 —
dó 20. nóvember 1976.
Ég horfi yfir hafið
um haust af auðri strönd,
í skugga skýjum grafið
það skilur mikil lönd.
Sú sröndin strjála og auða,
er stari ég héðan af,
, er ströndin striðs og nauða,
er ströndin hafsins dauða,
og hafið dauðans haf.
Þessi sálmur, sem hér er til vitnað
eftir Valdimar Briem finnst mér ein
fegursta trúarjátning, sem ort hefur
verið á islenzkri tungu. Hún sýnir
djúpa og einlæga trú skáldsins en gef-
ur um leið, svalandi huggun þegar
Kveðja frá bekkjarbróður
Fyrir framan mig á borðinu liggur
mynd 28 ungra manna og kvenna.
Þetta er hópurinn, sem brautskráðist,
semstúdentarfrá M.A. fagran júnidag
árið 1938.
Það hafa þegar verið höggvin skörð i
þennan hóp og á þessu sumri þann 3.
júni hverfur einn á brott yfir móðuna
miklu. Það er Jón Erlingur Guð-
mundsson, frá Syðra-Lóni við Þórs-
höfn. Við Jón Erlingur fylgdumst að i
gegnum skólann. Þessi hvatlegi og
skemmtilegi félagi var allra hugljúfi.
Skemmtileg skapgerð, fyndni og
bjartsýni smitaði frá sér og kom öllum
til að liða vel i návist hans. Ég vil ekki
segja að bekkjarferðirnar i Skálafell
ogsiðar i Otgarð væru misheppnaðar,
ef Jón Erlingur var ekki með, en
óneitanlega vantaði eitthvað, ef hann
var þar ekki.
Eftir stúdentsprófið skildust leiðir.
Sumir hurfu að lengra námi, en aðrir
sneru sér að atvinnulifinu. Svo var
með Jón. Hann aflaði sér réttinda til
starfa á sjónum og gerði út á Suður-
nesjum og viðar i félagi við mág sinn.
A þessum árum hittumst við sjald-
an.en helzt þegar við bekkjarsystkinin
héldu upp á skólaafmæli okkar. Þar
íslendingaþættir
góður ástvinur er kvaddur. Astvinur,
sem i lifi sinu og starfi sýndi alúð og
tryggð, bæði húsbændum sinum og
skylduliði, en átti sjálfur i hjarta sinu
djúpa og einlæga trú á lifið bak við
dauðann. Slikur maður var Einar
Asgrimsson, og þess vegna gat hann
látið hugann svifa og tekið undir með
skáldinu og sagt:
Þar sé ég sólu fegri
á súlum standa höll,
i dýrð svo dásamlegri,
hún drifin gulli er öll.
Þar sé ég fylking friða
og fagurbúna sveit
um ljóssins sali liða
með ljóssins ásýnd bliða
i unaðsaldinreit.
var Jón Erlingur oftast og alltaf sem
áður, hrókur alls fagnaðar, og sjálf-
sagt var það hann, sem flutti aðal
borðræðuna, ekki niðurskrifaða, held-
ur óundirbúið, og leiftruðu þá hnytti-
yrðin af vörum hans. Svo lágu leiðir
okkar Jóns Erlings saman á ný. Hann
var nú orðinn heimilisfaðir, kvongaður
ágætri konu frá Fáskrúðsfirði Huldu
Karlsdóttur. Hann varð sveitarstjóri
þeirra Fáskrúðsfirðinga og störf hans
siðan til æviloka náið tengd þessu
byggðarlagi. Hann var vakinn og sof-
inn að vinna allt það fyrir sitt byggðar-
lag, sem gat orðið þvi til hagsbóta, af
þeirri óeigingirni og trúmennsku, sem
er of fágæt núorðið. Þarna á heimili
þeirra hjóna á Fáskrúðsfirði rikti
ávallt glaðværð og gestrisni og áttum
við hjónin oft þar ánægjulegar stundir
þrátt fyrirannrikihúsbóndans, sem ég
held að oft hafi verið helzt til mikið.
Siðasta skiptið, sem hann kom á
heimili mitt mátti finna veruleg
þreytumerki á Jóni, enda fréttum við
stuttu siðar hið skyndilega fráfall
hans. Það er sárt að sjá á eftir góðum
vini, en minningarnar um genginn
góðan dreng eru eftir, og sendi ég og
kona min konu hans Huldu og börnun-
um kærar kveðjur.
Þorst. Sigurðsson
Einar Asgrimsson var fremur dulur
maður og bar aldrei ajálfan sig á torg,
og það var ekki á allra vitorði að hann
ætti jafn djúpa og innilega trú. Þó
varirnar ekki bærðust, þá talaði hans
innri rödd hjartans og sagði:
Ég hljóður eftir hlusta,
ég heyri klukknahljóm.
Hve guðleg guðsþjónusta
er Guðs i helgidóm.
Ég heyri uðnaðsóma
og engla skæra raust,
um Drottins dýrðarljóma um Drottins
verk þeir róma
um eilífð endalaust.
Einar Asgrimsson, var fæddur á
Yzta-Hóli i Sléttuhlið 16. april árið
1913, og voru foreldrar hans Stefania
Guðmundsdóttir, ólafssonar, alþingis-
manns i Asi, Sigurðssonar og Asgrim-
ur Einarsson, skipstjóri, fæddur 1. mai
árið 1877, en hann var sonur Einars
Asgrimssonar, siðast bónda á Arnar-
stöðum i Sléttuhlið.
1 fardögum árið 1913, þegar Einar
var á 1. aldursári, fluttu foreldrar
11