Íslendingaþættir Tímans - 12.01.1978, Blaðsíða 3

Júllussyni, og Mariu Valborgu, gifta
Viöari Guöjónssyni. Guömundur var
elztur 10 systkina og eru 5 á lífi
Ég(sem þessar linur rita, kynntist
Guömundi ekki fyrr en hann haföi ver-
iö búsettur mörg ár i Reykjavik, og er
mér enn I fersku minni, er ég fyrst
kom á hiö fagra heimili þeirra hjóna,
Sigriöar og Guömundar. Kynni okkar
uröu meiri og betri eftir þvi sem á leiö
ekki sizt undanfarin fimm ár, er viö
bjuggum undir sama þaki.
Fyrir þaö sambýli er ég þakklátur,
þvi aö gott var aö hafa Guömund i ná-
vist sinni. Ljúfmannlegt fast hans og
hlýlegt viömót var ómótstæöilegt ung-
um sem gömlum. Umhyggja hans
fyrir sinum nánustu var takmarka-
laus. Enda þótt Guömundur ætti á siö-
ari árum viö erfiöan sjúkdóm aö
striöa, var framkoma hans og fram-
ganga sllk, aö engum, sem ekki vissi
betur, kom annaö til hugar en þar færi
stálhraustur maöur i fullu fjöri, mörg-
um árum yngri.
Nú þegar Guömundur er allur, koma
fram I hugann myndir og minningar
frá hinum mörgu ánægjulegu sam-
verustundum, þar sem hann miölaöi
okkur hinum alls hins bezta, er hann
átti. Ein mynd er þó miklu skirust,
mynd i huga mér frá feröalagi meö
honum á heimaslóöir, mynd af sigl-
ingu milli eyja og skerja, mynd af hon-
um sjálfum, haldandi styrkri hönd um
stjórnvöl, einbeittur, en þó glettinn á
svip og hýr. Þannig stýröi hann sinu
ævifleyi heilu I höfn. Agjafir, and-
streymi og mótbyr mátti hann stund-
um þola, en heilsteypt skapgeröin og
trúartraustiö kenndi honum aö taka
mótlæti af æröuleysi og meölæti af
hógværö.
Nú rikir söknuöur og sorg hjá vinum
og ættingjum, systkinum, börnum og
barnabörnum. Einkum eiga þó um
sárt aö binda afadætur og afasynir,
sem nú sjá á bak hollvini, haldi þeirra
og trausti i hverjum vanda.
Guö blessi minningu Guðmundar Jó-
hannessonar.
rafn
t
Aldirtn heiöursmaöur hefur kvatt
þetta lif og er horfinn til æöra lifs. Þaö
er ekki ætlun mín meö þessum fátæk-
legu kveöjuoröum aö rekja ætt eöa
æviferil Guömundar Jóhannessonar,
þvi ég veit aö þaö munu aörir gera.
Aöeins vil ég i fáum oröum segja frá
þvi hver voru tildrög þess aö viö áttum
svo hugljúf kynni til hans hinstu stund-
ar.
Fyrir rúmum þrjátiu árum lágu
leiöir okkar fyrst saman, og var þaö i
sambandi viö störf Baröstrendinga-
félagsins f Reykjavik. Þaö félag var
stofnaö áriö 1944 og var Guömundur
kjörinn I fyrstu stjórn þess og átti hann
siöan sæti i stjórninni allt fram á þetta
ár aö hann baöst undan endurkjöri
sökum heilsubrests. Hann var um ára-
bil formaður félagsins á fyrstu árum
þess og gjaldkeri á siöustu árum.
Ég undirritaöur varö samstarfs-
maöur Guömundar I stjórn Barö-
strendingafélagsins áriö 1946 og ég
fyilist þakklæti til forsjónarinnar fyrir
þá blessun aö leiöa mig til kynna viö
slikan mann.
A fyrsta starfsári Barðstrendinga-
félagsins var hugsjónastefna þess
mörkuö. Þar var mikið I ráöizt aö
byggja tvö gisti- og greiöasöluhús I
Baröastrandarsýslu, en meö sam-
stilltum vilja, atorku og fórnfýsi var
markinu náö. Störf Guömundar Jó-
hannessonar til framvindu þeirra
mála, sem Baröstrendingafélagiö hef-
ur reynt aö vinna aö munu lifa I ljúfri
minningu félagsmanna á ókomnum
árum. 1 þakklætis- og viröingarskyni
var hann kjörinn fyrsti heiðursfélagi
Baröstrendingafélagsins.
Já — þaö eru svo ótal fagrar
minningar, er leita fram I hugann er
ég minnist kynna okkar Guömund-
ar. Fyrir allmörgum árum áttum viö
hjónin því iáni aö fagna aö ferðast
ásamt honum og konu hans nokkuö um
Baröastrandarsýslu. Viö komum m.a.
i blessaöar Breiöafjaröareyjarnar,
þar sem hugur hans og sál var. Hvar
sem viö komum var næmleiki hans
svo rfkur fyrir þvi fagra og fölskva-
lausa og túlkun öll á sköpunarverki
Guös svo einlæg aö manni dattt svo
sannarlega I hug setningin „staöurinn,
sem þú stendur á er heilög jörö”.
Þrátt fyrir erfiöleika, er mættu
Guömundi á lifsleiöinni, þvi frá þeim
komumst viö jarölifsbörn aldrei, var
Guömundur hamingjusamur maöur.
Fjölskylduböndin voru sterk, og hann
var umvafinn ástúö og hlýju ástvina
sinna allt til æviloka.
Ég votta öllum ástvinum hans mina
dýpstu samúö I söknuöi þeirra.
Guös hönd leiddi hinn látna vin i
hans jaröneska lifi og ég er þess full-
viss aö sú sama hönd leiöir hann á
brautum eiiiföarinnar.
Guömundur Jóhannesson veröur oss
öllum, er ööluöumst þá hamingju aö
kynnast honum, ógleymanlegur maö-
ur.
Guöbjartur Egilsson.
t
„Dáinn horfinn, harmafregn.”
Guömundur Jóhennesson var oröinn
aldraöur maöur og haföi átt viö veik-
indi aö striöa siöustu árin. Þurfti þvi
andlátsfregn hans ekki aö koma á ó-
vart. Þó er hún mér harmafregn, ekki
kannski óvænt en sár. Svo lengi vor-
um viö búnir aö véra tengdir vináttu-
böndum traustum. A ég á bak aö sjá
einum hinna tryggustu vina. Okkar
kynni hófust 1928, er ég kom sem
prestur til Flateyjar. Þá var Guö-
mundur i blóma lifsins, hvers manns
hugljúfi og hrókur alls fagnaöar og allt
I öllu 1 sveit sinni, mikill framfara- og
atorkumaöur. Þegar Guömundur flutti
frá Flatey 1931, var hans og f jölskyldu
hans mikiö saknaö, enda skarö fyrir
skildi, sem var vandfyllt. En Guö-
mundur hélf áfram tryggö viö eyjarn-
ar, sem hann unni og var eins konar
fulltrúi Flateyinga syöra um langan
tima og aö kalla allt til hins slbasta.
Og áttum viö Eyhreppingar þar hauk i
horni, sem munaöi um. Studdi hann
meö alkunnri drenglund hvert þaö
mál, er Flateyjarhreppi mátti vera til
hagsbóta. Þetta veröur seint fullþakk-
aö. Naut ég persónulega margs góös af
þessu starfi Guömundar. En þannig
starfaöi haip aö hverju þvi málefni, er
hug hans átti og viö hver þau störf, er
hann tók aö sér. Drengskapur hans,
atorka og eölileg Ijúfmennska er kunn
öllum, er nokkur kynni höföu af hon-
um.
Viö Guömundur áttum mikil sam-
skipti um dagana og hittumst oft. Ég
fór ætiö rikari af hans fundi og naut
þess aö blanda viö hann geöi. Svo heil-
steyptur var hann og einlægur og heil-
brigt viðhorf hans til manna og mál-
efna.
Minningar minar um Guðmund eru
mér dýrmætar. Svo reyndi ég hann af
öllu góöu. Og mikla skuld á ég honum
aö gjalda. Þaö er gott aö hafa átt hann
aö vini, svo ljúfan og traustan.
Hann var sem hellubjargiö, er ekki
bifast, vinur, sem i raun reynist. Fá-
tækleg orö segja aö visu fátt, en hjart-
aö er fullt af þakklæti.
Ég flyt ástvinum hans, hans elsku-
legu fjölskyidu, innilegar samúöar-
kveöjur. Og ég blessa minningarnar
um Guðmund Jóhannesson og hans
góöu konu og þakka þeim. Þakka guöi
fyrir gjöf góbra vina.
Hittumst heil.
Síra Siguröur Haukdal
t
19. ágúst 1971 kvöddum viö Sigriöi
Jóhannsdóttur meö eftirfarandi orö-
um:
„Fyrir fáum árum komum viö fyrst
inn á heimili þitt, þá meö öllu ókunnug.
Frá þeirri stund nutum viö þar
umhyggju og ástar sem hefðum viö
3